Zaterdag ochtend 09.10
De Acapella is er klaar voor om weer een stukje verder te varen. De weerberichten zijn gunstig, volgens de Windguru en de gribfiles is er vandaag een prachtige stabiele oostenwind kracht 4 tot 5. Zo ongeveer 15 tot 20 knopen.
De Acapella vertrekt uit de baai van Portsmouth met alleen het voorzeil uitgerold, richting het 20 mijl zuidelijker gelegen plaatsje Rousseau. Met een snelheid van ongeveer 8 knopen racet zij door de baai. Aan het einde van de baai rollen we ook nog een stuk van het grootzeil uit. Eigenlijk varen we in deze wateren altijd met een rif in het zeil. Door de hoge golven is het soms lastig zeilen. Vandaag zou daar geen sprake van moeten zijn maar, we nemen toch maar het zekere voor het onzekere.
Op het moment dat we de baai uitvaren valt de wind nagenoeg weg. 2 knopen, we liggen bijna stil. Hoe zit dat nou met die beloofde mooie stabiele oostenwind. We zetten de motor aan om toch maar een beetje voortgang te hebben. Na een kwartiertje begint de wind alweer een beetje aan te trekken, nu kunnen we eindelijk echt zeilen. Het zal wel door de bergen komen dat de wind een beetje raar doet. Na een uurtje varen valt de wind weer weg. 2 knopen wind uit het noordoosten. We liggen weer stil. De windmeter tolt een beetje maar laat ook zien dat de wind nu uit een andere hoek begint te komen. 2 knopen uit het zuidoosten, 10 knopen uit het zuidoosten, 20 knopen, de wind trekt aan tot 36 knopen. De Acapella ligt op één oor en springt op de golven. We hebben gelukkig al een rif in het grootzeil maar een tweede rif is zeker geen overbodige luxe. Het voorzeil rollen we elektrisch in, maar een tweede rif in het grootzeil vraagt onder deze omstandigheden wat meer effort. De wind blijft doorstaan op gemiddeld 30 knopen, we spuiten over het water en dansen over de golven. 3 mijl voor onze ankerplek valt de wind weer geheel weg. Het laatste stukje varen we op de motor.
Zaterdag avond 21.10
Ellen heeft een heerlijke salade met kip gemaakt. Na het eten met een paar wijntjes erbij, zitten we wat glazig voor ons uit te staren. Ellen stelt voor om naar bed te gaan, 21.10 is wel een beetje vroeg maar na onze avonturen van vanochtend lijkt lekker slapen zo gek nog niet.
Plotseling doemt er, op nog geen 2 meter afstand van ons, een boot op uit het niets. Geen verlichting, geen anker uit, geen bemanning aan boord, helemaal niets. De boot glijdt voorbij, verder de duisternis in. Allebei zijn we plotseling klaar wakker, er moet iets gebeuren want anders gaat er ergens iets fout. Ellen pakt zaklampen, de portable marifoon en een lijn. Martin zorgt ervoor dat de rubberboot vaar klaar is en vraagt in de tussentijd via de marifoon om assistentie. We krijgen geen reactie.
We halen het op drift geraakte schip in en Ellen klimt aan boord, zij bevestigd onze lijn, ergens voor op aan een kikker. Er liggen wat vissersbootjes in de beurt aan een mooring, het lukt ons om de Aliena 2, zo heet de boot, aan één van die vissersbootjes vast te maken. Nu drijft ze in ieder geval niet meer verder af.
Via de porto vragen we nogmaals om assistentie. Nu antwoordt Pancho, één van de lokale boat boy's gelukkig. "No worry Martin, I'm on my way". Pancho heeft een grote sloep met een 40 pk motor dus hiermee moeten we de Aliena wel kunnen slepen. Gezamenlijk lukt het ons om de boot aan een lege mooring te leggen.
Een half uur later zien we de eigenaar van de boot, helemaal ontredderd aan boord stappen. Hij was samen met zijn maat ergens gaan eten. Zijn boot lag aan een mooring, ongeveer één mijl verderop. Op de één of andere manier hadden ze het schip blijkbaar niet goed vastgelegd.
Gelukkig had Johan -from Sweden- wel zijn AIS (Automatic Identification System) aan staan waardoor hij weer, met behulp van een ander schip, zijn eigen boot kon lokaliseren.
Nadat we hem vertelden dat we zijn boot 'gered' hebben, wilde hij ons belonen. 200 EC (East Caribbean Dollars) voor ons en 200 EC voor Pancho. (100 EC is ongeveer €30)
Zo zie je maar weer, je weet nooit wat de dag zal brengen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten