Vanuit Nederland kun je vaak al voor €0,01 per minuut, bellen naar de Verenigde Staten.
Wij zijn bereikbaar onder nummer: + 1 787 238 7166
Met ingang van de zomertijd is er 6 uur tijdverschil tussen Nederland en de Oostkust van de VS. Als het bij jou 12.00 's middags is, is het bij ons 06.00 in de ochtend ;-)
Dit is het blog van Ellen Reijndorp en Martin Prins. Op 12/06/12 zijn we met ons zeiljacht, de Acapella, vanuit Nederland vertrokken om in zeven jaar tijd de wereld rond te varen. Na resp. 36 en 33 jaar gewerkt te hebben bij de KLM, was het tijd voor iets anders. Ongeveer twee keer per jaar komen we een maandje naar Nederland en de rest van de tijd zwerven we over de oceanen. Volg hier onze avonturen.
zondag 29 maart 2015
donderdag 26 maart 2015
Cadeautjes
Op de kaart gemeten is de afstand tussen Isla Mujeres, Mexico en Key West in Florida precies 350 nm. De daadwerkelijk door ons afgelegde afstand tussen deze twee eilanden was, 275 nm. Kregen we dus zomaar even 75 nm cadeau.
"Hi, how are you doing? Where are you from? Have a nice day!"
Tijdens de tochtvoorbereidingen hadden we wel rekening gehouden met enige winst, maar dat het zoveel zou zijn, daar hadden we niet op durven hopen. Het gevolg was wel, dat we veel eerder aan zouden komen dan voorzien. 's Avonds om tien uur. Aankomen in het donker in een vreemde haven is voor ons geen optie, dus we moesten heel erg gaan vertragen. Het was een beetje dubbel allemaal. Door varen naar Miami zou het zelfde resultaat opleveren, namelijk ook een verwachte aankomsttijd in het donker.
Administratie onderweg
In principe hebben we voldoende diesel aan boord om 90 uur op de motor te kunnen varen. Doorvaren naar Miami zou ook betekenen dat we tegen die 90 uur grens aan zouden komen. Als blijkt dat je dan weer in het donker aankomt heb je weinig speel ruimte. Zodoende hebben we na twee dagen motoren, maar besloten het zeil uit te rollen, om naar Key West te dobberen. Met een gemiddelde zeilsnelheid van 1,5 knoop en een gemiddelde golfstroom snelheid van 2 à 2,5 knoop gingen we vanzelf in de goede richting.
In eerste instantie wilden we helemaal niet naar Key West, maar wat zijn we blij dat we er zijn. Het inklaar proces was een cadeautje. Simpel, strak georganiseerd en vriendelijk.
In eerste instantie wilden we helemaal niet naar Key West, maar wat zijn we blij dat we er zijn. Het inklaar proces was een cadeautje. Simpel, strak georganiseerd en vriendelijk.
Allereerst moet je je telefonisch melden. Hoogstwaarschijnlijk via een call centre, werd ons door een oudere dame het hemd van het lijf gevraagd. Aan het einde van het interview bedankte deze mevrouw ons, dat we alle gegevens zo netjes en duidelijk gespeld hebben doorgegeven. Weer een cadeautje;-) Van haar kregen we een zogenoemd inklarings nummer. Met dit nummer moesten we ons de volgende dag melden bij het douane kantoor in de stad. Doordat er die dag twee cruise boten tegelijkertijd binnen kwamen bleek het kantoor in de stad gesloten te zijn en moesten we uiteindelijk, met de taxi naar de luchthaven, om daar in te klaren. Als je spijkers op laag water wilt zoeken is dat het enige minpuntje in het hele proces geweest.
De officier die ons te woord stond, dhr Van Nostrand, bleek oorspronkelijk van 'Nederlandsche' origine te zijn. Zijn voorouders zijn in achttien-zoveel, vanuit het Noordstrand, ergens in Friesland, vertrokken naar de toenmalige Verenigde Staten.
We hadden ons op alles voorbereid, behalve dit. De coastguard hebben we niet gezien, er is niemand aan boord geweest en we kregen direct een cruisingpermit voor een jaar.
Onze vrienden Bert en Dorothy van de Island Girl hadden ons al op het hart gedrukt om vooral naar Key West te gaan en al die verhalen van die "domme Amerikanen" met een grote korrel zout te nemen. Het is werkelijk geweldig hier. We genieten van de rijke historie die Key West te bieden heeft.
Toch ook zomaar weer, onverwacht een cadeautje.
Toch ook zomaar weer, onverwacht een cadeautje.
Eenmaal in Amerika, dan kan het natuurlijk niet op, enorme supermarkten, overal internet, fantastische restaurants, vriendelijke mensen, volop aanbiedingen, het gaat maar door.
Voorlopig is dit ons nieuwe 'thuis'.
"Hi, how are you doing? Where are you from? Have a nice day!"
woensdag 18 maart 2015
Isla Mujeres
Er is genoeg te doen op Isla Mujeres. Op dinsdag hebben de zeilers, 'Tuesday Taco night', georganiseerd. Dit betekent om 17.30 borrelen op de steiger bij Marina Oscar en daarna lopen naar een lokaal tentje, een Taqueteria, waar ze de lekkerste taco's serveren. Je eet er met je handen, want ze hebben geen bestek en als je een biertje of een wijntje wilt, dan moet je dat zelf meenemen.
Op vrijdag hebben ze de 'Pizza night' bij Oscar's, dat betekent om 17.30 borrelen op de steiger en daarna pizza's eten in het restaurant. Oscar is ooit met zijn boot op Isla Mujeres terecht gekomen en nooit meer weggegaan. Hij was een pizza bakker in New York en heeft hier zijn oude vak weer op gepakt. Zijn pizza's zijn enorm en ook heel lekker. Een kleine pizza kregen wij samen niet op.
Op donderdag kun je naar Sloppy Joe en op zondag is er live muziek bij Bahia Tortuga. Je hoeft je hier echt niet te vervelen.
Er zijn twee grote supermarkten, waar je nagenoeg alles kunt krijgen.
Om een indruk van het hele eiland te krijgen hebben wij een golfkarretje gehuurd. Die dingen zijn overdekt, dus je zit lekker in de schaduw en je kunt er overal meekomen.
Tent huis
Doordat we nu alweer behoorlijk wat tijd in Spaanstalige landen doorbrengen gaat ons Spaans ook met sprongen vooruit. Het is erg leuk om te ervaren dat je woordenschat behoorlijk uitgebreid wordt waardoor je toch in staat bent om een redelijk gesprek te voeren. Leuk.
Het ziet er naar uit dat we donderdag kunnen vertrekken in de richting van Florida. Het weer ziet er goed uit en voor de zekerheid hebben we alvast uitgeklaard bij de douane en immigratie. Voor het uitklaren hadden we nodig: Drie kopieën van onze originele crewlijst, twee kopieën van de bootpapieren en ook weer een kopie van de paspoorten. Nadat alles weer gestempeld was mocht ik een bedrag van 385 peso's betalen hetgeen ongeveer €20 is. Waarvoor je dit moet betalen, is mij niet helemaal duidelijk. Wij hadden zelfs nog het voordeel, dat we de Tijdelijke Invoer Vergunning van nog eens €50 niet hoefden te betalen.
Het geld wordt vast gebruikt om heel veel mensen aan het werk te houden, om al die papieren te archiveren. Als ik alleen al kijk naar de hoeveelheid papier die wij moesten produceren, dan zullen er in Mexico ongetwijfeld immense pakhuizen vol met douane- en immigratie formulieren zijn ;-))
maandag 16 maart 2015
Weer verbonden met de rest van de wereld
Het heeft even geduurd maar we zijn weer verbonden met de rest van de wereld. Vier weken zonder goed werkend internet, het klinkt bijna als een verslaving. Aan de andere kant, heb je wel weer heel veel tijd over voor andere dingen.
Na drie dagen varen zijn we aangekomen op Isla Mujeres in Mexico. In eerste instantie was het zeker niet de bedoeling om hier naar toe te varen maar door de, nog steeds min of meer gespannen politieke situatie tussen de VS en Cuba, is het niet raadzaam om rechtstreeks van uit Cuba naar Florida te varen. Wanneer we hiervandaan weer vertrekken, komen we van uit Mexico de VS binnen en zou er niets aan de hand moeten zijn.
Inklaren in Mexico ging in alle gemoedelijkheid en vriendelijkheid, maar al met al zijn we er toch drie dagen mee bezig geweest. De Mexicaanse autoriteiten vragen van al je papieren, zes kopieën. 6x je paspoort, 6x je bootpapieren, 6x een crew lijst en 6x de vertrek vergunning van je vorige bestemming.
In het haven kantoor wordt je eerst ondervraagd door de medische dienst, daarna komt er iemand van Agriculture met je praten en pas wanneer deze twee instanties tevreden zijn mag je naar immigratie en douane. Iedere afdeling houdt één van jouw kopieën en de overigen stempelen ze allemaal af. Uiteindelijk blijven er voor jou zelf twee setjes met kopieën over, waar als het goed is, vijf stempels op staan.(Medical, Agricultural, Immigration, Customs en havenautoriteiten)
In het haven kantoor wordt je eerst ondervraagd door de medische dienst, daarna komt er iemand van Agriculture met je praten en pas wanneer deze twee instanties tevreden zijn mag je naar immigratie en douane. Iedere afdeling houdt één van jouw kopieën en de overigen stempelen ze allemaal af. Uiteindelijk blijven er voor jou zelf twee setjes met kopieën over, waar als het goed is, vijf stempels op staan.(Medical, Agricultural, Immigration, Customs en havenautoriteiten)
In de tussen tijd heb je dan al bijna 1000 peso's (= €70) aan administratie kosten betaald. Van de twee setjes papieren met stempels moet je weer 2 kleuren (!) kopieën maken en met dit stapeltje moet je naar Cancun- een half uur met de veerboot- om daar voor €50 een tijdelijke importvergunning te kopen. Het enige voordeel van deze import vergunning is, dat hij 10 jaar geldig is. M.a.w de boot mag tien jaar in Mexico blijven, jijzelf 6 maanden.
Toen we na twee dagen zover waren om naar Cancun te gaan bleek dat de helft van de papieren niet goed gestempeld was, hiervoor moesten we dus weer terug naar het haven kantoor. Nadat e.e.a uiteindelijk opgelost was konden we op weg naar Cancun. Daar aangekomen bleek dat ze al drie dagen een computer/internet storing hadden waardoor ze de vereiste import vergunning niet konden afgeven. Met een beetje geluk zouden we het maandag of dinsdag nog maar eens moeten proberen.
Ellen vroeg of het wellicht een idee was om het havenkantoor op Isla Mujeres hierover te informeren. Dat vond de betrokken ambtenaar een geweldig idee, hier had ze zelf nog niet aan gedacht, ondanks het feit dat ze toch al een X aantal mensen heeft moeten wegsturen. Ze zou het gelijk gaan regelen. Waarachtig, terug op Isla Mujeres zijn we naar het havenkantoor gegaan om ons beklag te doen. De juffrouw achter de balie in Cancun had inderdaad contact opgenomen met het havenkantoor in Isla Mujeres. De dienstdoende officier verontschuldigde zich voor alle ongemakken en verleende ons voor deze keer vrijstelling voor het verkrijgen van deze vergunning. Wanneer we een volgende keer in Mexico zouden komen moesten we deze uiteraard wel kopen.
Selfie, op de boot naar Cancun
Isla Mujeres is een piepklein toeristisch eiland ( 10km lang en max 1km breed).
Ieder half uur komt of vertrekt er een veerboot vol toeristen van en naar Cancun. Het is hier strand- en snorkel paradijs. De verhuur van scooters en golfkarretje floreert welig. Ieder tweede gebouw is een terras, een barretje of een restaurant en overal bieden ze gratis wi-fi aan. Heerlijk, we zijn weer terug in de beschaving.
Er is hier ook een redelijk grote zeilersgemeenschap, voornamelijk Amerikanen. Iedere ochtend is er een radionet waarop alle wetenswaardigheden voor die dag, of de komende dagen, worden uitgewisseld. Voor vragen en info kun je altijd op het 'net' terecht.
Tussen Mexico, de VS en Cuba loopt de warme Golfstroom. Deze golfstroom is ongeveer 50 mijl breed en heeft een gemiddelde snelheid van 3 á 4 knopen in noord tot noordoostelijke richting. Wanneer de wind echter in de verkeerde hoek zit, krijg je een 'wind tegen stroom' situatie met gevolg dat de zee helemaal "gek" is. Hoge golven vanuit alle richtingen, jouw snelheid over de grond loopt terug tot 2 knopen, waardoor het lijkt als of je niet vooruit komt. Het is dus wel zaak om je overtocht, in noord tot noordoostelijke richting goed te plannen, want anders kun je voor nare verassingen komen te staan.
Blauw is de stroming, geel de wind, rood is de koers en groen, daar gaan we naar toe
Iedereen die we spreken en dat zijn voornamelijk Amerikanen, raden ons aan om niet naar Key West te gaan. (Isla Mujeres-Key West = 350 nm) De mannen van de kustwacht, immigratie en douane op Key West schijnen een soort machtswellustelingen te zijn die je om het minste of geringste uit de tent proberen te lokken. Ze worden vergeleken met nazi's, met volle bewapening en kogelvrije vesten proberen ze je te intimideren. Echt iets voor Martin dus ;-) Niet dat ik snel onder de indruk ben, maar als we dit enigszins kunnen vermijden is dat niet onverstandig.
Dan maar een stukje verder varen. We zullen er maar het beste van hopen want uiteindelijk bepaalt de wind waar we uitkomen.
In de tussentijd genieten we van dit heerlijke toeristisch eiland.
Dan maar een stukje verder varen. We zullen er maar het beste van hopen want uiteindelijk bepaalt de wind waar we uitkomen.
In de tussentijd genieten we van dit heerlijke toeristisch eiland.
donderdag 12 maart 2015
Foto collage Cuba
Niet de Bueno Vista Social Club, maar wel zo leuk
Jong geleerd......
Vlees of vis
Op de markt in de aanbieding
Iedereen heeft zo zijn eigen handel
Zo maar wat plaatjes
Cubaanse straatvegers
Wat is de wereld toch weer klein, of is dit de toekomst van de KLM
Jong geleerd......
Vlees of vis
Op de markt in de aanbieding
Iedereen heeft zo zijn eigen handel
Natuurlijk moet het verkeer wel goed geregeld worden
Ook hier kennen ze het bejaarden tehuis
Wat is de wereld toch weer klein, of is dit de toekomst van de KLM
Abonneren op:
Posts (Atom)