Tijdens de tochtvoorbereidingen hadden we wel rekening gehouden met enige winst, maar dat het zoveel zou zijn, daar hadden we niet op durven hopen. Het gevolg was wel, dat we veel eerder aan zouden komen dan voorzien. 's Avonds om tien uur. Aankomen in het donker in een vreemde haven is voor ons geen optie, dus we moesten heel erg gaan vertragen. Het was een beetje dubbel allemaal. Door varen naar Miami zou het zelfde resultaat opleveren, namelijk ook een verwachte aankomsttijd in het donker.
Administratie onderweg
In principe hebben we voldoende diesel aan boord om 90 uur op de motor te kunnen varen. Doorvaren naar Miami zou ook betekenen dat we tegen die 90 uur grens aan zouden komen. Als blijkt dat je dan weer in het donker aankomt heb je weinig speel ruimte. Zodoende hebben we na twee dagen motoren, maar besloten het zeil uit te rollen, om naar Key West te dobberen. Met een gemiddelde zeilsnelheid van 1,5 knoop en een gemiddelde golfstroom snelheid van 2 à 2,5 knoop gingen we vanzelf in de goede richting.
In eerste instantie wilden we helemaal niet naar Key West, maar wat zijn we blij dat we er zijn. Het inklaar proces was een cadeautje. Simpel, strak georganiseerd en vriendelijk.
Allereerst moet je je telefonisch melden. Hoogstwaarschijnlijk via een call centre, werd ons door een oudere dame het hemd van het lijf gevraagd. Aan het einde van het interview bedankte deze mevrouw ons, dat we alle gegevens zo netjes en duidelijk gespeld hebben doorgegeven. Weer een cadeautje;-) Van haar kregen we een zogenoemd inklarings nummer. Met dit nummer moesten we ons de volgende dag melden bij het douane kantoor in de stad. Doordat er die dag twee cruise boten tegelijkertijd binnen kwamen bleek het kantoor in de stad gesloten te zijn en moesten we uiteindelijk, met de taxi naar de luchthaven, om daar in te klaren. Als je spijkers op laag water wilt zoeken is dat het enige minpuntje in het hele proces geweest.
De officier die ons te woord stond, dhr Van Nostrand, bleek oorspronkelijk van 'Nederlandsche' origine te zijn. Zijn voorouders zijn in achttien-zoveel, vanuit het Noordstrand, ergens in Friesland, vertrokken naar de toenmalige Verenigde Staten.
We hadden ons op alles voorbereid, behalve dit. De coastguard hebben we niet gezien, er is niemand aan boord geweest en we kregen direct een cruisingpermit voor een jaar.
Onze vrienden Bert en Dorothy van de Island Girl hadden ons al op het hart gedrukt om vooral naar Key West te gaan en al die verhalen van die "domme Amerikanen" met een grote korrel zout te nemen. Het is werkelijk geweldig hier. We genieten van de rijke historie die Key West te bieden heeft.
Toch ook zomaar weer, onverwacht een cadeautje.
Eenmaal in Amerika, dan kan het natuurlijk niet op, enorme supermarkten, overal internet, fantastische restaurants, vriendelijke mensen, volop aanbiedingen, het gaat maar door.
Voorlopig is dit ons nieuwe 'thuis'.
"Hi, how are you doing? Where are you from? Have a nice day!"
Als rechtgeaarde Franka fan, heb ik nu eindelijk voor het eerst, de Miami Beach Franka poster opgehangen. We genieten!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten