Dit is het blog van Ellen Reijndorp en Martin Prins. Op 12/06/12 zijn we met ons zeiljacht, de Acapella, vanuit Nederland vertrokken om in zeven jaar tijd de wereld rond te varen. Na resp. 36 en 33 jaar gewerkt te hebben bij de KLM, was het tijd voor iets anders. Ongeveer twee keer per jaar komen we een maandje naar Nederland en de rest van de tijd zwerven we over de oceanen. Volg hier onze avonturen.
vrijdag 29 januari 2016
Ditjes en datjes.
Onze "Waar zijn wij" pagina is weer in de lucht. In zoverre, alleen de kaarten zijn opnieuw gepubliceerd. Alle overige info is helaas verloren en zullen we ook niet weer opnieuw plaatsen.
We hebben een nieuw 'lokaal' telefoon nummer: + 599 7708694
De afgelopen jaren hebben wij, met wisselende tevredenheid, in heel veel landen gebruik gemaakt van de telefoon en internet service van Digicel. Op Bonaire echter, blokkeert Digicel het gebruik van Whatsapp bellen via internet. Op deze manier proberen ze je te dwingen om via hun 'dure' telefoon verbinding te bellen.
We maken nu gebruik van Telbo. Deze dienst heeft geen blokkades op het internet, geeft meer MB's voor minder geld, en is ook nog eens lekker snel.
Het is heerlijk om weer op Bonaire te zijn. We konden gelijk al mee doen met de Clean up dive. Ieder kwartaal organiseert de Yellow Sub duikschool een schoonmaak duik, om en nabij de stadspier van Kralendijk. Gemiddeld doen hier zo'n 100 vrijwilligers aan mee. Dit keer zijn er 2700 stuks afval naar boven gebracht. Voornamelijk bierflesjes en stukken vislijn.
Het is hier nu cruiseboten seizoen en dat brengt een gezellige drukte met zich mee. Vier a vijf dagen per week komt er een cruiseboot. Op woensdag liggen er twee, dan kun je over de hoofden lopen in het dorp.
We werden uitgenodigd om een stukje te gaan varen, niet met de cruise boot weliswaar, maar zo'n kans laten we natuurlijk niet aan ons voorbij gaan.
Cees en Frank, samen met de buren, Marije en Ton
De buitenboord motor moest voor een onderhoud beurt naar de dealer.
Goed opgelet en de volgende keer doen we het zelf. Wel het advies gekregen om het ding altijd op slot te leggen want ze worden hier om de haverklap gestolen.
Onze vrienden Gerard en Lies van de Sylfer hebben sinds kort ook een blog. Je kunt hen volgen via:
http://sylferedam.blogspot.com/
zaterdag 23 januari 2016
Eerste week Bonaire
Onderweg gaat er weleens het één en ander kapot. De elektrische Furlex heeft er sowieso de brui aangegeven.
Deze kunnen we alleen nog met een kleine slinger in- en uitdraaien. Als je bedenkt dat iedere slag, slechts een paar mm zeil oplevert, dan weet je, dat er heel veel gedraaid moet worden om zeven meter zeil in- of uit te rollen.
Onderweg had ik voldoende tijd om het onderhouds manual te bestuderen. De enige conclusie is, reviseren. We demonteren de hele zaak -afhankelijk van de kosten- sturen het op, of brengen het zelf naar Nederland en klaar is Kees.
De gewone lier, aan bakboord, had ook behoefte aan wat aandacht. Deze ging erg stroef. Nu is dit pure mechanica. Uit elkaar halen, schoonmaken, een beetje schuren, alles opnieuw invetten en het loopt weer als een zonnetje. Op een varende boot is het iets lastiger maar uiteindelijk goed te doen.
Onze eerste week Bonaire bestond uit heroriëntatie. Maar al gauw kom je er achter dat er niet heel erg veel verandert is, zeker niet al die leuke en spontane ontmoetingen met oude bekenden.
Hier werden we gepraaid door Janneke, de dochter van hele goede vrienden van ons. Zij had de Acapella al zien liggen en kwam even gedag zeggen, samen met de buurman.
Een toevallige ontmoeting op de fiets met oud collega Peter en zijn vrouw Patrice, resulteerde in een heel gezellige borrel bij hen thuis en een lunch bij Don Habitat.
Edith en Rob, de ouders van onze goede vriend Bruce, maken een 22 daagse cruise, door het Caraibisch gebied en ze gaan uiteindelijk door het Panamakanaal, maar ze maken ook een stop op Bonaire. We hebben samen een hele leuke middag gehad.
Onze eerste duik, weer sinds een jaar. Het blijft mooi hier onder water
We hadden geen dress code afgesproken en dit is het resultaat. The Men In Red
Heerlijk geluncht aan boord van de Acapella met Cees en Frank. Het was een bijzondere middag met heel veel gelach en zelfs een traan.
De gewone lier, aan bakboord, had ook behoefte aan wat aandacht. Deze ging erg stroef. Nu is dit pure mechanica. Uit elkaar halen, schoonmaken, een beetje schuren, alles opnieuw invetten en het loopt weer als een zonnetje. Op een varende boot is het iets lastiger maar uiteindelijk goed te doen.
Onze eerste week Bonaire bestond uit heroriëntatie. Maar al gauw kom je er achter dat er niet heel erg veel verandert is, zeker niet al die leuke en spontane ontmoetingen met oude bekenden.
Hier werden we gepraaid door Janneke, de dochter van hele goede vrienden van ons. Zij had de Acapella al zien liggen en kwam even gedag zeggen, samen met de buurman.
Een toevallige ontmoeting op de fiets met oud collega Peter en zijn vrouw Patrice, resulteerde in een heel gezellige borrel bij hen thuis en een lunch bij Don Habitat.
Edith en Rob, de ouders van onze goede vriend Bruce, maken een 22 daagse cruise, door het Caraibisch gebied en ze gaan uiteindelijk door het Panamakanaal, maar ze maken ook een stop op Bonaire. We hebben samen een hele leuke middag gehad.
Onze eerste duik, weer sinds een jaar. Het blijft mooi hier onder water
We hadden geen dress code afgesproken en dit is het resultaat. The Men In Red
Heerlijk geluncht aan boord van de Acapella met Cees en Frank. Het was een bijzondere middag met heel veel gelach en zelfs een traan.
woensdag 20 januari 2016
Bon Bini Bonaire
Eigenlijk zijn we iets te vroeg vertrokken uit St.Croix, maar we lagen daar zo te rollen dat we zo snel mogelijk wilden vertrekken. Het gevolg was dat we te vroeg, of te laat, het is maar net hoe je het wilt bekijken, bij Bonaire aankwamen.
Het heeft niet onze voorkeur om in het donker ergens aan te komen, maar aangezien we de situatie in Bonaire kennen, we hebben daar tenslotte al twee seizoenen gelegen, was het wel verantwoord om in het donker, omstreeks 22.30 uur, te arriveren.
Uiteindelijk vonden we het toch best wel lastig om zo in het donker aan te komen Er waren weinig vrije moorings beschikbaar, maar onder het wakend oog van een half maantje hebben we er toch één gevonden.
Het heeft niet onze voorkeur om in het donker ergens aan te komen, maar aangezien we de situatie in Bonaire kennen, we hebben daar tenslotte al twee seizoenen gelegen, was het wel verantwoord om in het donker, omstreeks 22.30 uur, te arriveren.
Uiteindelijk vonden we het toch best wel lastig om zo in het donker aan te komen Er waren weinig vrije moorings beschikbaar, maar onder het wakend oog van een half maantje hebben we er toch één gevonden.
Twee en een halve dag onderweg geweest, schoon schip gemaakt, een drankje en lekker naar bed om een hele nacht rustig door te slapen.
Als je dan wakker wordt, zie je dat er toch wel het één en ander gebeurd is, in het jaar dat we er niet waren.
Er voor
Er na
Er voor
Er na
zaterdag 16 januari 2016
St.Croix
Wat een heerlijk eiland om te zijn, maar wat vreselijk om er te liggen. Het eiland is 27 mijl lang en op zijn breedste punt, 7 mijl. Het is omringd door het grootste koraal rif in de gehele Carieb. Mede daardoor zijn er maar weinig anker plekken en de plekken die er zijn, zijn bezet of liggen vol in de wind.
We nemen afscheid van Linda en Bob
We liggen hier enorm te rollen, de stroming en de wind zijn constant in gevecht met elkaar. Het gevolg is dat de boot iedere keer over haar eigen anker vaart en dat de wind vol in de kuip staat.
We doen 's nachts geen oog dicht. De boot rolt, piept, kraakt en beweegt alle kanten uit, behalve de goede.
Gelukkig hebben we wel een goede indruk gekregen van het eiland zelf. Met Rudi en Marijke van de Lizzy hebben we een auto gehuurd om het eiland te verkennen. Het is hier overal prachtig groen. Op een aantal plekken kom je zelfs, tropisch regenwoud tegen. Zelf vinden de Cruzans -zo noemt de lokale bevolking zichzelf- dat ze geen rain forest hebben maar een drizzle forest. Voor ons maakt het niet uit. Groen is groen.
En...ze hebben hele lekkere rum
Het tochtje over het eiland was leuk. St.Croix is ooit Deens geweest maar de Denen hebben het eiland ergens begin 1900 verkocht aan de Amerikanen voor 25 miljoen dollar, wat in die tijd best een enorm bedrag moet zijn geweest. Je komt de Deense invloeden nog op heel veel plekken tegen. Er zijn twee grote plaatsen/dorpen, 'Christiansted' en 'Frederiksted', ook vind je heel veel Scandinavische architectuur op het eiland.
Los van dat alles, bracht dit toertje ons langs de 'bierdrinkende varkens'. Deze beesten zijn dol op alcoholvrij bier. Je geeft ze een blikje, dit kauwen ze open en wanneer het leeg is spuwen ze het blik weer uit.
Aan de ene kant is het zeer vermakelijk maar aan de andere kant draait je maag zich een keertje om.
Aan de ene kant is het zeer vermakelijk maar aan de andere kant draait je maag zich een keertje om.
maandag 11 januari 2016
Bye Baai
Een beetje met gemengde gevoelens hebben we afscheid genomen van de Maagden Eilanden. Nog een laatste stop op het meest zuidelijke eiland van de USVI's, St.Croix, voordat we aan de oversteek naar Bonaire gaan beginnen.
De afgelopen weken hier op Maagden, waren heerlijk, lekker scharrelen tussen de baaitjes, weinig verplichtingen en relatief weinig ellende aan de boot.
Oudejaars-avond hebben we doorgebracht aan boord van de Flash, een 54 voet catamaran met ongeveer 20 bekenden van de Salty Dawg Rally.
Iedere boot had wat te eten en te drinken mee genomen en aan boord van de Flash werd een buffet gepresenteerd met allemaal overheerlijke gerechten. Het was met recht, zoals wij dat noemen, een 'Amerikaanse fuif'.
Ook onze vrienden, Martin en Bertie van de Blue's waren aanwezig. Zij zijn speciaal eerder uit St.Maarten overgekomen om de jaarwisseling met ons te vieren.
Tevens hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bertie's verjaardag te vieren op Drie Koningen, 6 januari.
Tevens hebben we van de gelegenheid gebruik gemaakt om Bertie's verjaardag te vieren op Drie Koningen, 6 januari.
De afgelopen maanden zijn we kris kras door het gebied van de Maagden Eilanden getrokken. Het ene baaitje is nog leuker dan het andere. Soms was het erg vol, of er lagen heel veel moorings, maar vaak lagen we ook nagenoeg alleen in een baai. Onze favoriete baai ligt op Norman Island en heet Benures Bay. Ongetwijfeld zullen er nog wel mooiere baaitjes zijn, want we hebben ze lang niet allemaal gezien.
Hebben we nog iets tegoed, als we ooit weer eens terug komen.
Op St.Croix (de lokale bevolking noemt het Sint Krooi), hebben we nog een rendez vous (we doen het nog even op z'n Frans) met Rudi en Marijke van de Lizzy, die we anderhalf jaar geleden voor het laatst op Bonaire hebben gezien. Zij gaan naar het noorden en wij naar het zuiden.
Voor nu is het even 'Bye Baai'. We kijken er naar uit, om de zomer op Bonaire door te brengen.
Abonneren op:
Posts (Atom)