zaterdag 27 juni 2015

Smithsonian

De meeste musea in Washington zijn gratis te bezoeken. Er zijn 19 musea onderdeel van het Smithsonian Instituut.
Ergens rond 1850 heeft de Britse professor Smithson, een groot deel van zijn kapitaal testamentair nagelaten aan de regering van de Verenigde Staten. De voorwaarde was dat het geld besteed zou worden aan een instituut ter bevordering van kennis en wetenschappelijke ontwikkelingen.
Er is toentertijd, zelfs in het congres, jaren over gediscussieerd of en hoe men deze nalatenschap moest implementeren.
Het gevolg is het Smithsonian Onderzoeksinstituut, 19 musea waaronder een dierentuin in Washington en een drietal musea in New York. Het totale instituut wordt door de regering en met behulp van giften in stand gehouden. De toegang tot de musea is gratis voor het publiek, nog steeds, ter bevordering en het verbeteren van kennis.
Doordat de drempel zo laag is, worden de musea dan ook zeer goed bezocht. Wij hebben er natuurlijk ook een paar bezocht. American Art Museum, Natural History Museum, het Air and Space Museum, National Museum of the American Indian, American History Museum en The Castle, het hoofdkwartier van het Smithsonian Institute.
Sommige gebouwen zijn op zichzelf al een bezoek waard.
Als je er vroeg genoeg bij bent, kun je zelfs gratis kaartjes bemachtigen om naar de top van het Washington Monument te gaan, waar je een prachtig uitzicht hebt over de hele stad.
Hier nog een keer het Witte Huis, maar nu van boven....
 Het Abraham Lincoln Memorial met de reflecting pool
Uitzicht op het Washington Channel, met de Acapella in het midden van de rivier
De Acapella ligt direct onder de aanvliegroute van de Presidentiële helicopter.
                                                          Hij zwaait altijd terug ;-))

dinsdag 23 juni 2015

Washington DC

Van Deltaville naar Washington DC is het ongeveer 120 nm varen over de Potomac River. De rivier is op sommige plekken 9 nm breed, terwijl je op andere plekken precies in de goed betonde geul moet varen, want anders loop je vast.
Normaal draaien we onze hand niet om voor 120 mijl, maar nu hebben we er drie dagen over gedaan. Er zijn erg weinig anker plekken langs de rivier, de meeste plekken zijn te ondiep voor de Acapella. Eén nacht hebben we zelfs midden op de rivier geankerd en heerlijk geslapen. Dat kan gemakkelijk, want er is weinig verkeer op de Potomac.
Het Washington monument zie je bijna overal

Onderweg werden we een keer door de US Navy opgeroepen, met de mededeling dat het gebied waar we door voeren 'hot' was. Dit betekent dat er schietoefeningen gedaan worden. We kregen de opdracht om onze tocht volgens specifieke coördinaten te vervolgen. Dit hebben we maar zonder morren gedaan.
Aan de voorkant van het Witte Huis....
....en aan de achterkant

                      Sinds een dag of vijf, liggen we dus in de hoofdstad van de Verenigde Staten.
Wie kijkt naar wie

Enerzijds is Washington een kleine provincie stad, anderzijds is het overweldigend. We liggen midden in het dorp, in het Washington Channel, tegenover de Capital Yacht Club. De meeste attracties die deze stad te bieden heeft liggen hier 5 tot 10 minuten, op de fiets, vandaan. We kijken uit op het Washington Monument. Dit monument, de Egyptische pilaar, zie je bijna vanuit elke hoek boven de stad uitrijzen.
Uitzicht vanaf de boot

De meeste highlights hebben we inmiddels bekeken, juist omdat alles zo dicht op elkaar  ligt. De toegang tot alle musea is gratis, dus vrij laagdrempelig.
Martin Luther King Memorial
Het Capitool, nu in de steigers, want het moet weer representatief zijn bij de inauguratie van de volgende president op 20/01/17
De bibliotheek van het congres
Iedere, zichzelf respecterende, Amerikaanse stad heeft een "China Town" 
George Washington Memorial 
Washington Monument, in the reflecting pool
'Abe' Lincoln

In America, everything is big, in Washington even bigger. 
Een  broodje, ongeveer zo groot als 1.5 gesneden wit
2e wereld oorlog monument
Korean War memorial
War in Vietnam Memorial, 358000 namen...
Martin Luther King, 1963
Vaderdag 2015, lekker 'uit ontbijten'
Waterpret in Georgetown

woensdag 17 juni 2015

Velcroville

De bewoners van Deltaville noemen hun dorpje ook weleens gekscherend Velcroville, omdat heel veel zeilers en andersoortige reizigers hier blijven plakken.
Anne en John, zijn een jaar of tien geleden ook in Deltaville blijven plakken. Nadat ze eerst vanuit Zuid Afrika met hun zeilboot de halve wereld rond gereisd hebben, wisten ze uiteindelijk hier in Velcroville een bloeiende scheepsmakelaardij op te zetten. AnnapolisYachtSales.com

Er is niet veel in Deltaville, maar de sfeer is gemoedelijk en de omgeving is schitterend, heel veel bos,  prachtige baaien, hertjes, visarenden en zelfs rivier dolfijnen kom je er tegen. 
Heel veel, licht opstanden worden bewoond door visarenden met jongen

De mensen zijn allemaal even aardig en relaxed. Het is er wel heet, bloedheet zelfs, met een hoge vochtigheidsgraad waardoor er weinig uit je handen komt. 
De meeste Amerikanen die we tegenkomen hebben airco op hun boot. Er staat dan ook dag en nacht een generator te draaien. 

In de Marina verblijven heel veel vaste liggers, zonder airco, het grootste deel van de dag in de lounge, waar je een tv, een goede internetverbinding en airco hebt.


We hadden nog wat spullen besteld bij Mike, een stoffeerder. Het was de bedoeling dat hij dit donderdag zou afleveren.  Woensdag kwam zijn schoonvader echter te overlijden. We maken een nieuwe afspraak met hem. Zaterdag of zondag komt hij de bestelde kussens afleveren. Zaterdag echter, overlijdt ook nog zijn grootvader. We kunnen ons voorstellen dat het niet echt goed gaat met Mike. Uiteindelijk brengt hij maandag de kussens. Het is wat broddelwerk, maar gezien de omstandigheden kunnen wij het ons voorstellen. 
 
Na dus, nog een dag vertraging hebben we wij ons weten los te rukken uit de omarming van Velcroville. Dinsdagochtend in alle vroegte zijn we ontsnapt. Heel even leek het erop dat ze ons toch niet wilde laten gaan, want we kwamen bij vertrek vast te zitten op een ondiepte, maar dat liep gelukkig goed van af en nu zijn we onderweg naar Washington D.C.

zondag 14 juni 2015

12/06/15, drie jaar onderweg


12/06/12 om 12.00 zijn we vertrokken, dus vandaag zijn we precies drie jaar onderweg.
Screenshot van de Countdown app die ik al 2,5 jaar voor vertrek op mijn telefoon geïnstalleerd heb.
(Hier met -6 uur tijdverschil t.o.v Nederland)

                                            Onze Sail Away Party op 3 juni 2012 in Enkhuizen

Hoogtepunten: 
Bezoek aan Londen.
Oversteek Golf van Biskaje
Aankomst in Suriname na een 16 daagse oceaan oversteek
Eerste keer Bonaire
Het contact dat we hebben kunnen behouden met familie en vrienden en het contact dat we hebben kunnen maken met nieuwe vrienden

                                                12/06/12 in het Naviduct van Enkhuizen

Dieptepunten:
De brand, vlak voor ons vertrek, die het huis van onze vrienden Gerrit en Yola, volledig in de as legde. Verder kunnen wij niets noemen.


                                                         Zonsondergang in Deltaville

 In kijkje in de kuip van de Acapella met de nieuwe regenschermen van Ellen
Natuurlijk vieren we deze mijlpaal met een hapje en een drankje

Het was de bedoeling om vandaag een rustig dagje te hebben. Helaas, de Acapella besliste anders.
Vanochtend plofte de zekering van de watermaker. Wat bleek, de bedrading was door gebrand. Natuurlijk moet je daar direct op reageren en het gevolg was, dat ik het grootste deel van de dag bezig ben geweest om het probleem te verhelpen. Ondanks dit soort kleine tegenslagen ben ik van mening dat boot nu toch in een betere staat is, dan toen we vertrokken.

En passant hebben we ook nog een gesprek gehad met het management van de Deltaville Boatyard, over alles wat er mis is gegaan de afgelopen weken hier op de werf. Het gesprek verliep goed, maar dat neemt niet weg, dat wij de DBY zeker niet zullen aanbevelen. 

Wat ook nog op het 'things to do' lijstje stond, was het bepalen van onze werkelijke doorvaarthoogte. Deze hebben we nu vastgesteld op 20.10 meter, inclusief antenne.
Dit is eigenlijk te hoog om onder de bruggen van de Intra Coastal Waterway door te kunnen. De vaste brughoogten in de ICW zijn ten minste 65 voet en 20.10 meter komt overeen met 66 voet. Wanneer we echter de antenne er af halen winnen we 3 voet en lukt het wel om onder de bruggen door te gaan. Indien nodig zullen we dit zeker doen.

Dockmaster Ed Peake, met wie we in de loop van de afgelopen weken een heel leuke band hebben opgebouwd en zijn kersverse vrouw Kathie kwamen afscheid nemen.

 Maandagochtend, in alle vroegte, vertrekken wij richting Washington.

donderdag 11 juni 2015

Groovin' in the park

Iedere maand wordt op het terrein van het Deltaville Maritiem Museum een concert georganiseerd. De entree bedraagt U$10,  je neemt zijn eigen stoel(en) mee, een koelbox met eten en drinken wordt van harte aanbevolen.
Deze zondag hadden we eigenlijk niet veel meer te doen, meeste werkzaamheden waren afgerond, dus was het voor ons wel een goed moment om iets leuks te gaan doen.
Barefoot Davis trad op. De aankondigingen waren spectaculair en onze verwachtingen waren dan ook hooggespannen. Davis, een echte Amerikaan, is 25 jaar geleden van het vaste land vertrokken naar het eiland St.Thomas (Amerikaanse Maagden) en zou zijn publiek nu verwennen met 'laidback island music'. Hij wordt geassisteerd door een virtuoze steelpan speler en een geweldige bassist.
De muziek, was echt 'laidback', slaapverwekkend zelfs. Ondanks de inzet van de, inderdaad virtuoze, steelpan speler, de muzikale inzet van de bassist, kwamen de liedjes van Barefoot Davis niet boven het gemiddelde niveau van Amerikaanse Country&Western Hoem Pa Pa uit.

Aan het publiek lag het niet. Stoeltjes, koelboxen afgeladen met eten en drinken, voldoende enthousiasme. Het kwam gewoon niet op gang. Het was wel heel leuk om dit een keer mee te maken en met twee flessen wijn, heerlijk wrapjes met zalm, blokjes kaas en wat fruit hebben wij een heerlijke zondag middag gehad.
De Acapella ligt weer in het water, de rekening is betaald, de laatste kleine klusjes zijn bijna achter de rug en we kunnen weer verder.

Een bezoek aan het Witte Huis zit er helaas niet in. Na wat speurwerk op internet en een aantal telefoontjes kregen we toch echt nul op het rekest. Om de woning van de president van Amerika te kunnen bezoeken heb je de hulp nodig van de Nederlandse Ambassade. Het ministerie van Buitenlandse Zaken geeft echter te kennen dat ze hier, "geen tijd" voor heeft. Jammer.
Ondanks dat, zullen er genoeg andere leuke dingen in Washington te doen zijn. Van onze vriendin Caroline kregen we nog wat KLM tips, voor o.a. gratis concerten. Dus, uiteindelijk zal het wel goed komen met 'Groovin' in the park'.