zondag 7 maart 2021

Groeten uit Nieuw Zeeland deel 2

In ons vorige blog hebben wij jullie mee genomen op ons rondje over het Noord Eiland. We zijn tot halverwege gekomen en gaan hier weer verder.

Er is nog steeds een probleem met de zichtbaarheid van de filmpjes die we plaatsen. Op een IPhone zijn de filmpjes niet zichtbaar, op IPad en Pc wel, daarom zetten we op de plaats waar de filmpjes staan ook een directe link naar YouTube, waar je de video's dan direct kunt bekijken. Inmiddels ben ik erachter gekomen dat, wanneer je het blog op je telefoon als 'internetversie' laat weergeven, je wel alles kunt zien. De 'internet weergave' vind je helemaal onder aan de pagina. Ook de ingebouwde Google vertaler is dan zichtbaar.


Voorlopig hebben we weer een visum voor twee maanden gekregen. Geldig tot 25 april 2021. Hierna mogen we een nieuw visum aanvragen voor de komende 6 maanden. Voordeel is dat Nieuw Zeeland's regering een aantal beperkingen, tijdelijk ongedaan heeft gemaakt, waardoor we in principe weer voor langere tijd kunnen blijven. 

Inmiddels zijn we ons wel aan het oriënteren op de mogelijkheden om naar Australië te gaan. In principe zijn we natuurlijk als sinds oktober 2019, met twee kleine onderbrekingen, in NZ en is het eigenlijk wel tijd om weer verder te gaan. Een eventuele reis naar Oz brengt ons ook weer een stukje dichter bij 'huis'.

Terug naar onze road trip.                                                                                                                                        We zijn in Whanganui aangekomen en daar bleek het Vintage weekend te zijn. Nieuw Zeelanders zijn dol op oude auto's, vliegtuigen en alles wat een beetje cultuur lijkt te hebben. De kringloopwinkels, de zogenoemde 'Op-shops' tieren hier welig. In Whanganui viel er veel te zien. Er waren zelfs genoeg mensen die hun jaren '30 kleding hadden aangetrokken. Het was alsof we in een ouderwetse film rondliepen.




Vanaf Whanganui zijn we 65km langs de rivier het binnenland in gereden naar Pipiriki. Vanaf dit dorpje maken we een tocht over de Whanganui river. Met een jetboat varen we een paar uur de rivier op en komen uiteindelijk met de kano weer terug. Ook maken we een wandeling naar de 'Bridge to Nowhere'. Het gebied rondom de 'bridge' was begin 19e eeuw ooit bewoond door boeren die het land moesten ontginnen, maar dit project is gewoon mislukt. Te ver weg van alles, te afgelegen, te moeilijk om mensen, dieren en goederen daar te krijgen. Wat over is gebleven, is de Bridge to Nowhere. Een leuke wandeling.


Bridge to Nowhere

Van daaruit vertrokken wij per kano weer stroomafwaarts. Op de heenweg hadden we al instructie gekregen hoe we de stroomversnellingen moesten nemen, links, rechts of door het midden. In het ergste geval zouden we omslaan, dus onze spullen gingen in een waterdicht tonnetje, voor het geval dat. Het was een onvergetelijke tocht. Wij met z'n tweeën in een wiebelige kano over de rivier. Bij de derde stroomversnelling ging het bijna mis, maar gelukkig konden we met een beetje behendigheid toch goed aan de overkant komen.

Bij Whanganui Riverside Adventures, waar we deze trip geboekt hadden, konden we twee nachten op het terrein kamperen. Je kunt daar ook 3- tot 5 daagse tochten boeken en dan langs de rivier in een tentje slapen. Voor ons was dit al avontuur genoeg.




Via de Forgotten Highway, rijden we richting de kust. We zien sneeuw op de bergtoppen, velden met bloeiende lavendel, loslopende varkens en hanen die ons begroeten op een kampeer terrein, ongebruikte treinrails die nu met golf karretjes bereden wordt als toeristische attractie en als klap op de vuurpijl moeten we door een tunneltje waar net één auto tegelijk door kan.


Echt een heel bijzonder stukje Nieuw Zeeland, deze 'Forgotten Highway'.

Wat ook al heel lang op ons lijstje stond zijn de Waitomo Caves. We boekten bij Spellbound en bezoeken twee grotten. Gewapend met helm en een zaklamp dalen we tot 45 meter onder de grond af om te zien hoe duizenden gloei wormen langs de de plafonds van de 30 miljoen jaar oude kalksteen grotten hangen. De gloeiwormen zijn eigenlijk een soort kevers, die via een speciaal orgaan aan hun achterlijf licht produceren. Ze maken kleverige draden die naar beneden hangen om zo hun prooi te vangen. Het is een prachtig gezicht als we later ook nog met een bootje onder deze sterrenhemel in de grotten door varen.


Directe link naar ons YouTube filmpje https://youtu.be/x9IgUlDyHE8 On the road again 2

Via de Three sisters komen we uiteindelijk aan de westkust bij Auckland uit, bij Muriwai. Een prachtig plekje in de duinen aan zee. We horen dat hier een hele grote kolonie 'Gannets' zit. Jan van Genten.

The Three Sisters

We lopen over het brede strand naar de rotspartijen waar de vogels wonen. De geur verraad hun aanwezigheid al meteen. Wat stinken die beesten zeg. Het is een komen en gaan van vogels en het leuke is dat ze hun partner meteen vinden en 'nekken'. Een soort van groeten met nek en snavel. We zien ook heel veel donzige kleintjes, die constant honger hebben.


Op de terugweg naar Whangarei doen we nog een paar campings aan, maar de boot en slapen in ons eigen bed lonkt. Na een maand 'on the road', is het weer fijn om 'thuis' te zijn.