Op Carriacou, houdt de Acapella kantoor in de Slipway, een klein barretje aan het strand, net naast de Marina. Voor een kleine donatie, ten behoeve van het 'Carriacou Childrens Fund', krijg je het password voor het internet, gratis. Nou ja, echt gratis ;-)
Je begrijpt natuurlijk wel dat tijdens 'kantooruren' de nodige consumpties genuttigd worden.
Net nadat ik mij geïnstalleerd had om aan het blog te werken hoor ik een stem achter mij. "Ik ken jou, jij bent van de Acapella, ik volg jullie blog al twee jaar". Een open, vriendelijk gezicht met daar in twee pretogen kijken mij aan.
Rob en Annemieke Bul, van de Charlie 2, stellen zich voor. Zij zijn nu bijna een jaar onderweg. Hun verhaal is eigenlijk een beetje hetzelfde als dat van ons. Niet al te veel zeilervaring, de knoop doorgehakt en gewoon gaan.
Charlie 1? ...............Dat was de kat.
Zondagmiddag, 4 mei.
We liggen in de GYC, de Grenada Yacht Club, dit is niet zo sjiek als het klinkt maar we liggen hier wel lekker. Zeker omdat we een paar klusjes hadden. Ellen heeft wat noodreparties uitgevoerd aan het voorzeil. Het zeil is echt aan vervanging toe maar zo moeten we er toch mee in Bonaire kunnen komen.
De boot poetsen stond ook op het programma en na een hele dag boenen lag de Acapella er dan ook weer glimmend bij.
We zaten net met een drankje in de kuip, horen we plotseling over het water, "Hè, Acapella".
Joshua van Eyndhoven is al zo'n drie jaar onderweg. Wij hebben samen een aantal cursussen gevolgd in Nederland en kwamen elkaar vorig jaar weer tegen op de Kaap Verden. Joshua is met zijn Kaapverdiaanse vriendin Katia en hun boot Hope naar Brazilië geweest.
Onderweg van Antigua naar Grenada had Joshua een enorme zwaardvis gevangen. Deze wilde hij graag delen met iedereen die maar wilde, anders moesten zij de komende twee weken, wel drie keer per dag vis eten. Wij hebben er heerlijk van gegeten. Onder het genot van een wijntje hebben we natuurlijk onze belevenissen uitgewisseld.
Terwijl we aan het zeilen waren van Carriacou naar Grenada, zeiden we tegen elkaar dat we al heel lang geen dolfijnen meer hadden gezien.
Nog geen vijf minuten later zwemt er een hele school van wel vijftig dolfijnen om ons heen. Ze springen, duikelen en spartelen, het is een geweldig gezicht. Zo snel als ze gekomen waren, zo snel waren ze ook weer verdwenen.
Het blijft altijd heel speciaal, een ontmoeting met dolfijnen.