zondag 25 september 2016

We zijn er klaar voor

De afgelopen weken op Curacao, zijn voorbij gevlogen, met als hoogte punten het concert van
Al Jarreau en natuurlijk mijn bezoekje aan Suriname.



Op deze eilanden gaan de zaken toch iets langzamer dan in Nederland, maar inmiddels zijn we klaar om de kant op te gaan. Alles wat we nodig hebben is in huis, of is besteld en staat op afroep.
De tuiger heeft de verstaging gecontroleerd en opnieuw afgesteld. Tevens heeft hij een opzet gemaakt hoe we zelf een spinnaker boom kunnen maken.

Onze goede vriend Bruce, die drie keer achter elkaar naar Curacao is gekomen, heeft zich een breuk getild aan alle onderdelen die we bij hem thuis mochten laten bezorgen.
Een complete koelunit

Met andere zeilers hebben we een soort uitwisselings-programma gehouden en inmiddels hebben we alle kaarten en pilots die nodig zijn voor het vervolg van onze reis naar de Pacific.

Natuurlijke weten we het nuttige met het aangename goed te combineren en hebben we ook heel veel tijd gemaakt om leuke dingen te doen.

Ons vriendinnetje Caroline, die ons ook met een bezoekje kwam vereren heeft er voor gezorgd dat we, spontaan, gratis een nachtje in het Papagayo Beach hotel mochten slapen. Hoe leuk is dat.
De volgende ochtend, samen aan het ontbijt

Met Bruce en zijn vrienden, Krik en Henk, een prachtige duik gemaakt bij Tugboat Bay. Hier ligt een klein gezonken sleepbootje.
                                   Ondanks het donkere weer was het zeer helder onder water.

Een historische stads wandeling gemaakt door Otra Banda, een deel van Willemstad
Met Eva en Peter van de Tina Princess

In het begin van ons verblijf hier op Curacao, zijn we ook nog een dagje gaan toeren met Hannie en Jacob van de Jonas. Dit toertje bracht ons in het atelier van de fameuze Chi Chi's.

Ook hier op het eiland is het een komen en gaan van vrienden en bekenden.
Ruben en Barbara, collega's
Tanja en Nick, vrienden van heel vroeger. We kwamen hen toevallig bij Al Jarreau tegen
Onze schoonzus Leentje, die hier met haar dochter Suzy en kleinzoon op vakantie was

Natuurlijk gaat het normale leven gewoon door.
Voorraad beheer

Maar na gedane arbeid is het goed....

Wij zijn er klaar voor



woensdag 7 september 2016

Ondertussen aan boord van de Acapella

Het laatste blogje dat we gepubliceerd hebben, is van 3 augustus. Inmiddels zijn we alweer ruim een maand verder. In de tussentijd moet er toch heel veel gebeurt zijn.

Na de zwemtocht naar Klein Bonaire zijn we eigenlijk gelijk begonnen met de voorbereidingen van ons vertrek naar Curacao, maar het wilde niet echt lukken. De bedoeling was om op 15 augustus te vertrekken maar uiteindelijk werd het toch de 20e.

We waren druk met:
 Duiken
Jeu de Boules met Eva en Peter
Afscheid nemen
Het installeren van een nieuwe ankerketting
Het uitvinden van een ankerketting begeleidings systeem
Nog meer afscheid nemen

Inmiddels liggen we weer achter ons anker op het Spaanse Water, een mooie beschutte baai op Curaçao.

In het kader van het Curaçao North Sea Jazz Festival, trad Al Jarreau op in Landhuis Brakkeput Mei Mei. Dat is hier 5 minuten lopen vandaan. Al sinds 1978 ben ik een enorme fan van de muziek van Al en wilde hoe dan ook van de gelegenheid gebruik maken om dit concert bij te wonen.
Aangezien Brakkeput een vrij open gelegenheid is, kon ik zelfs bij de soundcheck naar binnen sluipen.
Het concert was geweldig!

In de aanloop naar ons vertrek volgend jaar, richting de Pacific, gaat de boot eind september de kant op voor het nodige onderhoud. Hiervoor zijn we bezig om een aantal zaken te organiseren, bestellen, afspraken maken etc.

Martin had nog een afspraak in Suriname met Tante Olga en is daar met de SLM naar toe gevlogen.
Ollie is 88, ze is gezond maar haar geheugen gaat wat achteruit. Ze wist nog wel dat ik haar beloofd heb, haar nog te bezoeken voordat we door het Panama kanaal gaan. Belofte maakt schuld en zodoende ben ik vrijdag middag naar Paramaribo gevlogen. Dinsdag weer teug.

We hebben samen veel tijd doorgebracht, gepraat, gelachen en gehuild. Het afscheid was best wel emotioneel omdat we niet weten of we elkaar ooit nog terug zullen zien.
Het is goed zo....