zondag 22 september 2013

Hier word Ik blij van

Gisteren hebben de nieuwe behuizing voor onze onderwatercamera ontvangen.
Hier word ik blij van. Kunnen we eindelijk eens echte foto's maken van de vissen. 
Gelijk maar geprobeerd tijdens een duik met Gordon en Louise. Zij liggen met hun boot achter ons. Gordon kan gemakkelijk één uur en drie kwartier onderwater blijven met een 10 liter tank. Bij mij stopt het met een 12 liter tank na maximaal een uur. Louise maakte gisteren haar 557e duik en deze mensen willen met ons duiken. Daar wordt je toch blij van. 
 
Waar ik niet zo blij van word is dat de boegschroef, nadat ik dat ding al voor de zoveelste keer uit elkaar heb gehaald, het nog steeds niet doet. Zal nu toch professionele hulp in moeten gaan roepen. 
Onze nieuwe rubberboot doet het fantastisch. Het kost een paar centen maar dan heb je ook wat. Als Ellen dan het motortje niet aan de praat krijgt en ze wordt toch door een lokale meneer gewoon thuis gebracht, tja daar word ik blij van.
We werden uitgenodigd bij Gordon en Louise om te borrelen maar kregen een complete maaltijd voorgezet. Daar kun je toch alleen maar blij van worden.

Koffiedrinken met Bé en Ed, daar werden we blij van.
Of het nu duiken is of iets anders, van Caroline en Willem-Jan wordt je sowieso blij.
Zwembad, ondergaande zon, drie prachtige vrouwen, huis met zeezicht. Als je daar niet blij van wordt, dan weet ik het niet meer.
Het huis van de buren is ook te koop. Slechts $6,5 miljoen, daar wordt vast ook wel iemand blij van.
Waar ik heel blij van word, is dat het "Things to do lijstje" eindelijk een stukje korter is geworden.
 
Ja, ik kan hier nog een hele tijd doorgaan maar waar ik écht blij van word..........




.........en natuurlijk niet te vergeten dat ik weer een blogje geplaatst heb ;-))

 

maandag 16 september 2013

Noodweer

In de nacht van zaterdag op zondag. Noodweer. Onweer, bliksem, regen en wind.
Het duurde best wel een tijd, maar gelukkig trok het uiteindelijk over.
Tot onze grote schrik hoorden we dat in deze nacht de bliksem is ingeslagen in de Betty Boop, de boot van Ad en Marianne van Emmerik. www.betty-boop.nl Wij hebben hier bijna 6 weken samen gelegen op Bonaire. Zij zijn eerder naar Curaçao gegaan om onderhoud aan de boot te plegen. Ze lagen net weer een weekje in het water. Het hele schip was weer spick en span en nu...... nu is alles wat ook maar enigszins met elektriciteit te maken heeft aan gort. Ze hebben voor duizenden en duizenden euro's schade. Wat een ellende. Wij wensen hen heel veel sterkte.

We kregen de volgende mail van Ad en Marianne:

SHIT, shit en NOG EENS shit.

"Hallo allemaal,
 
Zeer SLECHT nieuws,vanmorgen vroeg is de bliksem ingeslagen en is ALLES kapot en verbrand. Het was even noodweer.
Ik was me om 0515 uur aan het wassen, toen er een misselijk makende klap kwam recht boven mijn kop, in de mast dus. Gelijk roken we een brandlucht en sprongen er diverse lampen. Nu, na de schade te hebben bekeken komen we tot de conclusie dat de VHF antennen boven in de mast weggesmolten is en één van de isolatoren uit de achterstag is geslagen voor de helft. Een andere antennen hangt erbij voor oud vuil. Alle navigatie apparatuur is kapot, VHF is kapot, navigatie nootbook is kapot, alle ventilatoren van de ijskast (3) zijn kapot, SSB is kapot, zonnepanelen werken niet meer radar, etc. etc.etc.
We zijn er helemaal kapot van, voor duizenden euro's schade. Onvoorstelbaar hoeveel pech we al hebben gehad de laatste 2 jaar en het houdt maar niet op.
We hebben de verzekering een mail gestuurd en moeten afwachten. We hebben er helemaal genoeg van!

groet,"

Varen

Sinds we vertrokken zijn uit Nederland hebben we alleen nog maar gevaren om ons te verplaatsen. Zomaar een middagje een stukje varen hebben we niet meer gedaan. Tot gisteren. We hadden natuurlijk een hele goede reden om een stukje te varen want we hadden gasten en die zijn speciaal gekomen om te varen. Caroline, Willem-Jan, Marly en Gabie
               De meisjes kwamen eerst.

Vanaf onze anker plek hebben we een stuk gevaren langs de kust, helaas alleen op de motor. Er was nauwelijks wind maar dat mocht de pret niet drukken.
Voor de kust van Klein Bonaire hebben we een mooring opgepikt en zijn lekker gaan liggen. Borrelen, beetje snorkelen en zwemmen. Heerlijk. Gelukkig, terug konden we wel zeilen. Wat is het toch geweldig als zo'n boot zich geruisloos en statig voortbeweegt alleen door de wind.
Na een paar uur waren we terug op onze oude plek,  hebben de BBQ aangestoken en kon het feest gewoon doorgaan ;-)).
                Het was gezellig.

Zaterdag een vruchtbare dag. Wat klussen, beetje opruimen en schoonmaken, adminstratie verzorgen etc. (Het blog is eindelijk ook weer helemaal up to date)

Na gedane arbeid is het goed rusten.Zondag de dag rustig begonnen met zwemmen en een overheerlijk ontbijt.



 

vrijdag 13 september 2013

Terug op Bonaire

Ja, we zijn weer terug op Bonaire. Het is heel stil hier, er zijn weinig Nederlanders maar op de één of andere manier is het gelijk weer raak.

Op dag één werden we uitgenodigd om bij Paul en Monique van de Full Circle te komen eten. Dit was een kans die we ons niet lieten ontglippen want Monique kan ontzettend lekker koken. Zij had Keshi Yena gemaakt, een gevulde kaas (keshi), een lokaal Antilliaans gerecht.

                Een dag later aten ze verse tonijn aan boord van de Full Circle.
Op hun website vindt je allerlei lekkere recepten.  http://www.fullcirclesailing.nl/

De tweede dag werden we opgeroepen door de Aquaspace, een voormalig onderzoeksschip van Jacques Cousteau, nu in gebruik als charterboot. Het schip vertoond wel enige gelijkenis met een UFO vandaar de naam Aquaspace en is een trimaran waarvan de middelste drijver geheel uit plexiglas bestaat.
Heel veel KLM bemanningen huren deze boot om een middagje te varen. Ook deze keer. We werden gepraaid door bekende collega's en kregen de uitnodiging om even een biertje te komen drinken. We mochten de hele middag blijven als we dat wilden, maar dat hebben we maar niet gedaan, hoe verleidelijk het ook was. Eén biertje en toen weer terug naar de Acapella.
Dag drie. De huwelijksdag van Caroline en Willem-Jan. Zij zijn hier op vakantie met hun vrienden Marly en Gabie en vieren hun 15e trouwdag hier op het eiland. Wij zijn uitgenodigd om dat mee te vieren. Hoe leuk is dat!
                Heerlijk gegeten bij @Sea.

Donderdag, dag vier, een lekker rustig dagje en een beetje rommelen op de boot.

Vrijdag. Varen met Willem-Jan, Caroline, Gaby en Marlie.

We zijn benieuwd wat de rest van de week gaat brengen ;-)

woensdag 11 september 2013

Curaçao, in woord en beeld

Nadat we alle zakelijke dingen gedaan hadden kregen we weer tijd voor leuke dingen. Dan blijkt Curaçao toch wel heel veel mogelijkheden te hebben.
We moesten weliswaar met de bus naar de stad maar dat mocht de pret niet drukken. Er ging iedere dag een gratis busje naar de supermarkt en vandaar uit kon je dan verder met de bus. De bussen reden volgens een dienstregeling maar die liet erg vaak te wensen over. Als het te lang duurde gingen we maar liften en dat werkte vrij goed.
We zijn met Michel naar de film geweest. Het verhaal van Tula, die ongewild een hele opstand veroorzaakte was indrukwekkend. De film die in zijn geheel op Curaçao is opgenomen laat prachtige plaatjes zien van het eiland. Er zitten hier en daar wel wat 'gaten' in het verhaal en in de opnames maar een kniesoor die daar op let. Zeker een aanrader.
Een paar dagen voor ons vertrek naar Bonaire hebben we nog een heleboel leuke dingen gedaan.
Allereerst is er bij het Spaanse water een bar annex restaurant die iedere donderdag een happy hour organiseert. De drankjes zijn half geld en ze serveren een daghap voor 20Naf (+/- €7). Er waren zeker 60 zeilers aanwezig en het was heel gezellig.

De volgende dag hebben we met een clubje een busje gehuurd en zijn naar Porto Marie gereden, een baai waar je prachtig kunt duiken en snorkelen. We hebben tegelijkertijd maar van de gelegenheid gebruik gemaakt om een aantal landhuizen te bezoeken en het eiland een beetje te verkennen.
Hoogtepunt was wel, letterlijk en figuurlijk, de bergwandeling die we hebben gemaakt met Timo, een Curaçaoënaar die jaren lang in Nederland heeft gewoond en gewerkt. Hij is wiskunde leraar. Op een gegeven moment heeft hij zijn eigen boot gebouwd en is daar mee terug gezeild naar Curaçao. Nu woont hij in een eigengemaakt woonbootje al jaren op het Spaanse Water. Timo kan prachtige verhalen en anekdotes vertellen. Hij heeft ons meegenomen om één van de bergen rondom het Spaanse water te beklimmen. Prachtig, wat een uitzicht.
Na afloop zijn we terug gegaan naar de boot van Timo en hebben daar heerlijk bij hem gegeten.
 De berg rechts op de foto hebben we beklommen.
            

Tender to Acapella


We hebben een nieuwe rubberboot. De oude begon uit elkaar te vallen. Op alle naden liet de lijm spontaan los. Dit bootje was ook niet echt geschikt voor de tropen, zij was gemaakt van PVC en dat wordt door de UV straling heel erg aangetast.

Doordat de lijm los liet, begon het bootje natuurlijk ook te lekken. Niet heel erg verontrustend maar ik moest toch iedere dag wel een beetje lucht erbij pompen.
We hadden natuurlijk best nog wel een keer alles kunnen plakken maar daar staat tegenover dat je dan volgende maand weer met het zelfde euvel zit of anders de maand daarop. We zien het bij andere zeilers, wanneer ze eenmaal met lijm in de weer gaan is er geen redden meer aan.

Nu hadden ze een mooie aanbieding bij Island Marine Waterworld en we werden het snel met elkaar eens. Jimmy de manager van de winkel kwam, op zijn vrije dag, de nieuwe boot persoonlijk brengen.

In de winkel viel het wel mee en we dachten dat de beide dinghy's elkaar qua maat niet zoveel zouden ontlopen. Maar ja.............;-)


De oude dinghy hebben we, op aanraden van Jimmy, gedoneerd aan een schooltje in de St.Joris baai.
Hij zou de lijm sponsoren en de kinderen daar konden dan zelf aan de slag om de boel weer aan elkaar te plakken. Het is een schooltje voor achterstandskinderen waar ze in de buitenschoolse uren met beperkte middelen ook leren zeilen. Een rubberboot zou daar zeer van pas komen.

               De oude naamplaat hebben we op de nieuwe tender geplakt.                     
Volgens Wikipedia:
A ship's tender, usually referred to as a tender, is a boat, or a larger ship used to service a ship, generally by transporting people and/or supplies to and from shore or another ship. Smaller boats may also have tenders, usually called dinghies.

zondag 1 september 2013

Citro

De Citizen Resque Organisation, Citro is een organisatie min of meer gelijk aan de KNRM. Ze hebben de beschikking over een prachtig reddingsschip van een bepaalde klasse, de Dick Braakman, zoals ze die ook in Nederland hebben. De Citro is 24/7 oproepbaar via marifoonkanaal 16 of via telefoonnummer 913.
Gisteren hebben we de fietsen weer te voorschijn gehaald en zijn naar het strand gefietst. Ongeveer twintig minuten vanaf het Spaanse Water heb je een aantal resorts en stranden, Jan Thiel, Zanzibar, La Papagayo.
In onze herinnering was Zanzibar een heerlijk knus strand met lekkere lounge bedden en een gezellige, in Marokkaanse stijl opgetrokken, bar.
Dat viel een beetje tegen. Allereerst moesten we entree betalen om überhaupt op het strand te mogen liggen. Daarnaast moest je betalen voor een bedje, wat ik overigens normaal vind, maar in dit geval vind ik het wel dubbelop. Het knusse was verdwenen het was allemaal erg strak en trendy.

Het Spaanse Water is een beetje onhandige plek om te liggen. Er is weinig tot niets in de beurt. Wel gaat er iedere dag een gratis busje naar de Supermarkt, 20 minuten verderop, maar voor alle activiteiten die je doet heb je een auto nodig of je moet met het openbaar vervoer.

De wind zet iedere dag flink door, hetgeen zeer goed is voor onze energie voorziening. We hebben al de hele week zo'n 75% van onze accucapaciteit alleen door wind en zon. Nadeel van de wind is dat wanneer je met je rubberboot terug gaat naar de grote boot, je kletsnat wordt. Er staat hier, door de wind, een korte en behoorlijk steile golfslag. Alle boten liggen pal tegen de wind in dus iedereen wordt nat.

Na terugkomst van het strand zijn we maar in onze zwemkleding in het bootje gaan zitten.

Om 22.00 uur gisteravond, zaten we nog een beetje te genieten van de heerlijke avond tot we plotseling op de marifoon een, "All Ships, All Ships, All Ships", hoorden.
Het bleek dat er een hulp oproep was van een vastgelopen schip. Wij zijn in ons rubberbootje gesprongen om te kijken of we konden assisteren. De Vela had als enige de oproep ook gehoord en kwam ook zijn diensten aanbieden. Er waren gelukkig geen persoonlijke ongelukken maar het scheepje zat goed vast. Wij konden verder niets doen om het schip los te krijgen. Om te voorkomen dat hij verder op de ondiepte zou schuiven hebben we een achteranker uit gebracht zodat hij daar gezekerd was.

In de tussentijd hebben we een aantal keer de Citro opgeroepen via de marifoon. Geen reactie!
We hebben ze gebeld via 913.
Er werd niet opgenomen!
Ze zijn dan weliswaar 24/7 oproepbaar maar bereikbaar is iets anders. Vanochtend om 10.00 uur kwamen ze kijken en hebben het scheepje vlot getrokken.
Je zal toch in levensgevaar verkeren, dan moet je lang watertrappelen.