Vertrek bij drijvend piertje van Coco Beach
Er was al wat voorwerk verricht, maar twee weken geleden hebben we de officiële aankondiging gedaan dat de 'Swim Party', het zwemmen naar Klein Bonaire, door zou gaan.
Voor de zwemmers was het zwaar maar een aantal volgers ging roeien, wat ook niet niks is
Een aantal zwemmers, waar onder ik zelf, was al stiekem aan het trainen. De afstand naar het eilandje is ongeveer 2 kilometer. Een gemiddelde zwemmer kan dit in een uur zwemmen. Er zijn geen restricties m.b.t. het gebruik van snorkels en flippers. Iedereen mag zwemmen op de manier waarop hij of zij dat wil. Het is geen wedstrijd, we doen dit voor de lol.
Hans en Liesbeth van de Kulkuri, waren onze kwartier makers, zij ontvingen iedereen met een drankje
Eva van de Tina Princess was als eerste binnen, ze heeft er een half uur over gedaan
Toch wel een lekker gevoel als je er bent
Iedereen reageerde zeer enthousiast. Zelfs de bemanning van de Melimila, een boot die één dag voor het evenement was aangekomen, zeiden direct dat ze mee zouden doen.
Hanny van de Jonas met stiefzoon Martijn
In het totaal hadden we 37 deelnemers, waarvan 18 zwemmers. Het hoogste aantal in de afgelopen drie jaar.
We wachten nog op een paar zwemmers
Het is de bedoeling dat iedere zwemmer een volgboot heeft, helaas was dat niet mogelijk deze keer.
Bob en Leonie van de Burfish werden begeleid door hun kinderen, Roy (10) en Lynn (5)
Leonie & Bob
Thomas en Gabrielle van de Maselle kregen support van vrijwilliger Dan, van de Exit Strategy.
Rito, Hans, Gabrielle, Thomas, Dan
Marly en Caroline, hadden de hoofdprijs. Zij begeleidden Jean Paul en Annalou van de Eastbird. JP stopt niet met praten, ook niet tijdens het zwemmen. Samen met Annalou heeft hij er uiteindelijk een uur en en kwartier over gedaan om aan de overkant te komen. Caroline en Marly mistten alle aankomst festiviteiten. (Ze staan zelfs niet eens op de foto)
Angela Rito Silva Thomas Gabrielle
Het is niet zo zeer de afstand, maar de overtocht is niet geheel zonder gevaar. Het stuk water tussen het vaste land en het eiland wordt vrij druk bevaren door vissers, water taxi's en snel varende boten van de diverse duikscholen. Daar bovenop komen ook nog de wake boarders en de huur speedboten.
Zwemmers worden op dat stuk water niet verwacht. Melanie en Stefan van de Cocoloco, zijn in het bezit van een supersnelle rib met een 40 pk motor er achter. We hebben hen gevraagd om de flanken van het zwemmers veld te beschermen, wat ze met heel veel enthousiasme hebben gedaan.
De Cocoloco boot wordt aan land gesleurd
Zo'n sportieve prestatie maakt natuurlijk ook hongerig, daarom hadden we iedereen gevraagd of ze iets voor de lunch mee wilden nemen "a dish for yourself and a dish to share".
Aangezien we een zeer gevarieerd gezelschap hadden, met deelnemers uit Duitsland, Zweden, Amerika, Canada, Liechtenstein, Zwitserland, Frankrijk, Italië, Filipijnen, Bonaire en Nederland, was het internationale lunchbuffet ook zeker de moeite waard.
Helaas heeft onze nieuwe camera de tocht niet overleeft. Op de terugweg, in de rubberboot, hadden we wind en golven tegen. We kregen zoveel water binnen, dat alles, maar dan ook alles, kletsnat was. Een digitale camera, kan daar niet zo goed tegen. Dit was precies de laatste foto.