Wat een Parbootje al niet kan veroorzaken

Vorig jaar rond deze tijd hebben we in de haven van Point a Pitre van Guadeloupe kennis gemaakt met Bert en Dorothy. Zij zijn naar de Verenigde Staten, geëmigreerde Nederlanders. Bert heeft ooit bij KLM Aerocarto gewerkt en Dorothy werkte bij het Ministerie van Buitenlandse zaken.

Zij hebben elkaar in Suriname ontmoet. Dorothy werkte daar op de ambassade en Bert bracht Suriname in kaart.

 

Bert en ik hebben elkaar, ergens rond 1980, weleens gezien tijdens één van de vluchten van of naar Paramaribo.

Zoals gezegd, afgelopen jaar kwamen we elkaar toevallig tegen. Het klikte direct. Verhalen uit de oude doos werden opgedist en wij konden Bert blij maken met een blikje Parbo bier.

Toentertijd waren wij net zes weken in Suriname geweest en zaten vol met leuke verhalen. Zowel Bert als Dorothy werden helemaal enthousiast.

Zou het voor hen ook een mogelijkheid zijn om weer -maar nu met eigen boot- naar Suriname te gaan?

Hier hebben we ze toch wel op een idee gebracht.

Om een lang verhaal kort te maken. Bert en Dorothy zijn naar Suriname gevaren, zijn daar de maximale tijd dat ze mochten, nl 3 maanden, gebleven en hebben de tijd van hun leven gehad.

Doordat we hen gevolgd hebben via hun blog, wisten we dat we elkaar hier in de buurt zouden kunnen ontmoeten.

Het weerzien was hartverwarmend.

Nieuw idee.

Bonaire in het stormseizoen.

Als je bedenkt wat een Parbootje kan veroorzaken. Wellicht lukt het met een blikje Polar ook ;-)