Na Saba en Statia zijn we op St.Kitts terecht gekomen waar we in de haven van Basseterre zijn gaan liggen. Na het gerol op Saba en het vreselijke gerol op Statia hadden we er behoefte aan om weer een paar nachten normaal te slapen. Heerlijk aan vier touwtjes, zonder noemenswaardige bewegingen.
Op St.Kitts hebben we wat gewandeld, een beetje rondgekeken en eigenlijk verder niets. De uitstapjes die we wilden doen waren zo duur dat we er maar vanaf hebben gezien. Over prijzen valt ook niet te onderhandelen. Er komen hier behoorlijk wat cruiseboten en de cruiseboot passagiers betalen gewoon wat er gevraagd wordt. Voor eenvoudige yachties houdt het dan al gauw op.
Een auto of scooter huren was nog wel een optie maar, om die te mogen besturen moet je eerst een lokaal rijbewijs kopen, voor €24. Dan ben je uiteindelijk ook nog behoorlijk wat geld kwijt.
We zijn er inmiddels wel achter dat al deze eilanden toch wel op elkaar lijken.
Nadat we uitgerust waren op St.Kitts zijn we doorgevaren naar Nevis. Deze twee Engelse eilanden horen overigens statutair bij elkaar.
Op Nevis hebben we met de lokale bus een rondje gedaan over het eiland. Dat kost ongeveer €0,75 per traject. Dat zijn nog eens prijzen waar je blij van wordt.
Het was best leuk. Er is een soort systeem van particuliere busjes die af en aan rijden. Je steekt je hand op en ze stoppen en wanneer je uit wilt stappen, maakt niet uit waar, roep je gewoon, "stop the bus please".
Uiteindelijk zijn we op een oude suiker plantage terecht gekomen, de Golden Rock. Nu prachtig gerestaureerd en omgetoverd tot een luxe resort. De lunch daar smaakte voortreffelijk.
Montserrat was een deceptie. Dit eiland heeft nog een werkende vulkaan. Het was onze bedoeling om daar naar het seismologisch instituut te gaan.
's Middags na aankomst hoorden we op kanaal 16 een oproep over een boot in moeilijkheden. Niemand reageerde, de havenautoriteiten niet, geen waterpolitie, niemand.
Wij hebben toen onze hulp aangeboden. Het bleek een redelijk grote lokale rubberboot te zijn met motorproblemen. Deze hebben we toen maar met ons 5pk motortje op sleeptouw genomen en weer heelhuids afgeleverd bij steiger.
De eigenaar van de boot en tevens eigenaar van een barretje bood ons een drankje aan. We mochten echter niet van het haventerrein af omdat we nog niet ingeklaard waren, terwijl het douane kantoor al gesloten was. De bewaking wilde de douane wel bellen, dan kwamen ze alsnog om ons in te klaren. Hoe lang het zou gaan duren wisten ze niet maar, in ieder geval zouden wij wel "overtime" moeten betalen.
Pas wanneer we ingeklaard zouden zijn konden we onze reddersbeloning ophalen in het barretje, direct naast de ingang van het haven terrein. We hebben maar bedankt voor de eer.
De volgende ochtend zeer vroeg, zijn we maar vertrokken richting Guadeloupe, waar we nu liggen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten