Kip scheuren en pitten spugen

In Lissabon zijn twee tentjes waar wij allebei warme herinneringen aan hebben. Vroeger met de KLM vlogen we vaak naar Lissabon en hadden we daar een langere stop, voordat we door vlogen richting Caracas.
Tijdens deze stops was het traditie om met de gehele bemanning  naar een lokaal grill restaurantje te gaan. Bomjardim. De specialiteit bij Bomjardim was gegrilde kip met frietjes en spinazie. Bomjardim bestaat nog steeds, inmiddels al ruim 60 jaar en is uitgegroeid tot een restaurant met twee filialen. Kip eten noemden we toen, 'kip scheuren'. Dat wilden we nu nog een keer doen. De kip was net zo lekker als in onze herinnering, knapperig gegrild met behoorlijk pittige Piri piri saus, kleffe friet en spinazie. We hebben genoten.

Een andere traditie was het 'pitten spugen'. Na het eten bij Bomjardim gingen we altijd een Ginjinha drinken.

Ginjinha is een kersenlikeur met hele kersen erin.
                                                              

De pitten spuugden we uit naar de overkant van de straat en wie het verste kwam gaf een rondje. Nu moest ik €2.70 betalen voor twee drankjes, dus toentertijd zal het helemaal niet zoveel gekost hebben.

Ook dit tentje hebben we gevonden. Helaas de pitten konden we niet meer naar de overkant spugen. Het straatje was geen straatje meer maar mooi geplaveid wandelgebied. We hebben de pitten maar keurig in de open vuilnisbak gedeponeerd.

Na een paar heerlijke dagen in Lissabon liggen we inmiddels, verwaaid, in Sesimbra. (zie pagina "Log" voor de actuele positie)
Nog twee stops voordat we op het zuidpuntje van Portugal liggen, waarna het "echte werk" moet gaan beginnen.