zaterdag 29 september 2012

Richting de Canarisch

Na een week Rabat is het weer tijd om verder te gaan, richting de Canarische eilanden. Lanzarote om precies te zijn. Madeira laten we maar voor wat het is. Een goede reden om nog eens terug te gaan. Madeira ligt hier 480nm vandaan en daarna zou je nog ongeveer 200nm  moeten varen voordat je op het eerste eiland van de Canarisch bent, terwijl Lanzarote hier (maar) 450 nm vandaan ligt.

Nadine beweegt zich nog steeds in de buurt van de Azoren maar daar hebben we hier geen last van. Onze route zal toch voornamelijk langs de Marokkaanse kust zijn.

Wel willen we het stuk in één keer varen. In het slechtste geval maken we een tussenlanding in Agadir, dat na ongeveer 250nm toch op de route ligt.





Rabat was leuk, maar het is goed zo.

Je verwacht dat het hier altijd warm en zonnig is. Nou niet dus. De afgelopen drie dagen hebben we alleen maar regen gehad en de temperatuur lag ergens rond de 20 graden.

Het voordeel daarvan is dat je dan wel weer tot huiselijke bezigheden komt.
Else, de buurvrouw, wilde graag horretjes maken voor de kinderkamer en wij hebben een naaimachine.
Samen op de fiets, in de regen, boodschappen doen. Ja gezellig.










In principe vertrekken we zondag de 30e. We denken/hopen er een dag of vier over te doen. In-klaren nam de nodige tijd in beslag, het weer uit-klaren gaat tenminste even lang duren. Weer politie, douane, hond, immigratie en natuurlijk niet te vergeten het nodige papierwerk.

Onderweg naar Lanzarote posten we weer berichten via de Sailmail

woensdag 26 september 2012

Marokko 2

Marokko is alles wat je er van verwacht en nog veel meer. Marokko is oud, maar ook heel erg nieuw.
Alle vooroordelen die je zou kunnen hebben met betrekking tot Marokko en Marokkanen kun je hier over boord zetten. De mensen zijn beleefd, vriendelijk, aardig, hebben gevoel voor humor, hebben geen lange tenen maar zijn wel heetgebakerd. Voor zover wij het hebben meegemaakt zijn ze zeker niet 'vrouw-onvriendelijk'. Ellen voelt zich hier "veilig".

Op de fiets verkennen we Salé, het stadje waar we liggen en aan de andere kant van de rivier, Rabat.
Alles is heel authentiek, nauwelijks toeristen, lekker muntthee in plaats van wijn. Over de markt sjokken, dadels proeven, overal zie en ruik je kruiden. Mensen met doorleefde gezichten, geen getrek en geen geduw, in het frans en met handen en voeten communiceren we.
Regelmatig hoor je door de hele stad de oproep voor het gebed.

 
  Maar ook weer 'nieuwe' Nederlandse buren,
Timo, Else en hun kinderen Alicia en Luca
van de Ile du Nord
 
 
 
 
                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      
 
 
 
 
 

zondag 23 september 2012

Marokko

We zijn dus in Marokko. Vanmiddag aangekomen. 165 nm in 30 uur.

Maar eerst even terug.
De 20e was een feestdag. 100 dagen onderweg.
Bij een feest horen cadeautjes. Vlak voor vertrek vanuit Enkhuizen kregen wij, van Carina Cornet van de Quinten een zak vol kleine cadeautjes.
Voor de momenten dat we dachten die nodig te hebben.
Allemaal leuke, lieve en praktische cadeautjes.
Dit was zo'n moment dat we het eerste pakje mochten openen.

De rest van de dag hebben we heerlijk geluierd, gewandeld, wijn gedronken (op Marco's kosten) en tonijn gegeten. Kortom een heerlijk dagje.

In de loop van de avond kregen we een sms- je van medezeilers of we de weerberichten hadden gezien. Volgens de nieuwste berichten zou de tropische storm 'Nadine', of in ieder geval een uitloper daarvan, na het weekend naar de Algarve komen.

Wij hadden eigenlijk geen zin om nog een week hier rond te hangen en hebben toen maar besloten om naar Marokko te varen om op die manier het slechte weer te omzeilen. Madeira was sowieso geen optie voor de komende dagen.


(Snel nog even een Marokkaans vlaggetje in elkaar gefrobbeld)

Zo gezegd zo gedaan. Op de 21e om 07.30 zijn we vertrokken en een dag later ben je dan plotseling in Rabat. Het is even omschakelen maar vooralsnog is het hier geweldig.


We hebben de Immigratie aan boord gehad, de Politie, de Douane met hond en de Kustwacht wilde ook nog wat info. (Moet je net mij hebben..... maar ik heb mij voorbeeldig gedragen. Ha ha)

Onderweg kwamen we nog een aantal racemonsters tegen. Zij gingen 17 knopen. Wij vijf....



 

vrijdag 21 september 2012

Onderweg naar Marokko

We zijn onderweg naar Rabat.
Er wordt heel slecht weer voorspeld na het weekend in de Algarve.
We hebben geen zin om hier nog een week "vast" te zitten.
Morgen, in de loop van de middag hopen we aan te komen.
-----
At 21-9-2012 7:31 (utc) our position was 36°53.42'N 007°50.15'W

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

donderdag 20 september 2012

100 dagen onderweg

Vandaag zijn we precies 100 dagen onderweg. Hoewel we niet meer vliegen is de tijd voorbij gevlogen.

In die 100 dagen hebben we:

1709 NM gevaren
220 motor uren gemaakt
880 liter diesel verstookt
2 x douane aan boord gehad
3 x gezwommen
Geen vis gevangen
Samen ongeveer 75 liter wijn gedronken

Tijdens die 100 dagen was:

De langste oversteek Camaret - La Coruna 55 uur
De ergste wind 8 á 9 beaufort in Leixos
De mooiste binnenkomst, Cherbourg bij nacht
De beste koop, de Ikea solarlampjes

Gedurende deze 100 dagen hebben we:

Het meeste havengeld betaald in London €60
Het minste tijdens al onze anker sessies
Heel veel nieuwe en leuke mensen leren kennen
17 Nederlandse boten en hun bemanning ontmoet
Tekort gehad aan muntdrop, oude kaas en pindakaas (voor de sate saus)

Vandaag, 20 september 2012, zijn wij precies 100 dagen onderweg.

Vandaag is ook onze goede vriend Marco jarig.
Hij viert vandaag zijn verjaardag samen met zijn vrouw Jannie in Turkije waar zij serieuze zeil ervaring aan het opdoen zijn. Tien weken een boot gehuurd.
Hij weet het nog niet, maar vanzelfsprekend vieren wij Marco's 'jaardag' vandaag, met lekkere hapjes en heel veel drank.
En de rekening...............................................de rekening, die sturen we gewoon op ;-))
"Van harte gefeliciteerd grote vriend. Proost"

maandag 17 september 2012

De Madeira Groep

Ter voorbereiding:
De Madeira Groep bestaat uit de eilanden Madeira, Porto Santo en twee onbewoonde eilandgroepjes Ilhas Desertas en Ilhas Selvages.
De voertaal op de eilanden is Portugees. Madeira staat bekend als bloemeneiland en je kunt er prachtige wandelingen maken.

De wijnen van het eiland schijnen ook heel bekend en lekker te zijn. Ik kan mij niet herinneren ooit een wijntje van Madeira gedronken te hebben dus we zijn benieuwd.

Volgens de geschiedenisboekjes heeft Columbus zelfs op het eiland gewoond. Zijn schoonvader was één van de eerste bewindvoerders van de eilanden groep.

Wij willen eerst naar Porto Santo varen. Dat is ongeveer 450 nm hier vandaan.
Tot nu toe zal dit onze verste oversteek worden en zullen we dus ook serieus moeten gaan zeilen. De Acapella kan ongeveer 210 ltr diesel meenemen. Daarnaast hebben we ook nog 60 ltr in jerrycans. Bij een gemiddeld verbruik van 4 ltr/uur kun je dan 67.5 uur varen hetgeen overeenkomt met 2.5 dag.
Wanneer we een gemiddelde snelheid van 5 nm/uur aanhouden zouden we 337.5 nm op de motor kunnen varen. Dan hebben we dus nog ruim 100 nm te gaan, wat weer gelijk staat met tenminste één dag zeilen.

We wachten op gunstige wind en houden jullie via Sailmail op de hoogte

                                                    Madeira

Nagekomen bericht:
De tropische storm, Nadine, die zich ten zuidwesten van de Azoren ontwikkeld strooit vooralsnog roet in het eten. We wachten het even af.
In de tussentijd scharrelen we nog een poosje hier langs de Portugese kust. Eerst gaan we maar eens naar Faro, zo'n 40 mijl verderop. Daarna zien we wel weer

zondag 16 september 2012

Een weekje Algarve


We hebben heerlijk geankerd in Alvor en Portimao. Het ankeren in Portimao leverde wel de nodige problemen op. Pas na zes pogingen lagen we goed vast. Bij de vijfde poging haalden we twee, aan elkaar gebonden, autobanden op, die we van het anker moesten los snijden. Helaas door de stress van het moment hebben we hier geen foto's van. Het was toch wel een bijzondere vangst.


De waterlijn van de boot was hard aan een schoonmaakbeurt toe. Gewapend met duikbril en een harde borstel zijn we de viezigheid te lijf gegaan. Het resultaat mag er zijn.

Ook hebben we weer een bezoekje aan Sopromar gebracht. De watermaker had nog steeds kuren en die moesten opgelost worden. Uiteindelijk bleek dat het bediening paneeltje zo gevoelig is, voor andere elektrische stromen dat het verplaatst moest worden. Zo gezegd zo gedaan. De watermaker werkt nu perfect maar het grote nadeel is wel, dat we nu een heel lelijk gat in het instrumenten- paneel hadden. De oplossing daarvoor was het installeren van een paar ampère  metertjes. Dan zouden we gelijk kunnen zien wat de zonnepanelen en de wind- generator voor opbrengst hebben. De panelen doen het fantastisch, maar van de windgenerator weten we nu niet of hij het doet ja of te nee.
Dit heeft dus, uiteindelijk, weer een nieuw project tot gevolg.


Er zijn ook genoeg leuke dingen te melden hoor. Lekker visjes gerookt in ons rook- oventje. Genoten van een prachtige zonsondergang.


Met het rubberbootje de kust verkend. Heerlijk geluncht bij een strandtentje.
Een supersonische hengel gekocht. Volgens de verkoper zijn we helemaal klaar voor,"the big game". Ik denk dat we ons wezenloos schrikken als we echt een behoorlijke vis aan de haak slaan. We laten het jullie weten.

 
(ps: Het net hebben we al gebruikt om een schoen uit het water te vissen)


Het leukste van alles..................................................we hebben Isabel gevonden.  Na een tip van Roel en Frank, twee collega's, hebben we Isabel gevonden in een kantoor vlakbij de haven. "Spoorloos" zou trots op ons zijn.
Een Bed&Breakfast heeft ze nooit gehad. Zij is makelaar en haar man, Jeff, is beheerder van allerlei appartementen. (Dus als je nog een leuk appartement wilt kopen of huren in Lagos weet je waar je moet zijn ;-))

                                                                                    En zo ziet ze eruit...


Ergens in de loop van de komende week vertrekken we naar Madeira.

zondag 9 september 2012

Alvor

Alvor is een heel schattig plaatsje tussen Lagos en Portimao. Je moet diep de lagune in varen om voor het stadje te kunnen ankeren. De baai heeft heel veel overeenkomst met ons waddengebied, vanwege de droogvallende platen.


Om bij het dorpje te komen moet je door een smal en ondiep geultje varen. Helaas wij kunnen er niet komen want met 2.20 meter diepgang lopen we vast. Met hoogwater hebben we het wel geprobeerd maar het kon echt niet. Wij ankeren dan maar vlakbij de ingang van de Lagune. Sinds we hier liggen hebben we al een aantal schepen zien stranden.
We zijn hier op uitnodiging van Maarten en Marjolein die we ontmoet hebben tijdens de vertrekkersdag en met wie we, sinds we in Spanje gearriveerd zijn, mail en sms contact hebben. Met hun catamaran, "Mobilae", is het geen enkel probleem om bij het dorp te komen maar óók zij, zijn een keer vastgelopen toen ze met laagwater waren vertrokken. Wij liggen hier goed en met het rubberbootje gaan we naar het dorp om boodschappen te doen, bij de Mobilae borrelen of gewoon lekker naar het strand.

 
Je moet van de nood een deugd maken. sommige mensen laten hun boot gewoon droogvallen op een zandplaat om zo de onderkant van het schip te kunnen schilderen.


Laten wij het ons zelf ook maar gemakkelijk maken, we tillen de boot gewoon over de plaat ;-)



Het is hier heerlijk.

vrijdag 7 september 2012

Speurtocht

Een aantal jaren geleden, toen de KLM nog indelers had, werkte Isabel bij 'Indelingen'. Je indeler was een zeer belangrijke, zo niet dé belangrijkste, schakel tussen jou en het bedrijf. Isabel was samen met Bob één van onze indelers. Je indeler bepaalde je vliegschema en uiteindelijk dus ook, je hele sociale leven.
Langzaam maar zeker werden alle indelers vervangen voor een computer- systeem. Hier door moesten Isabel en Bob hun heil ergens anders gaan zoeken.
Isabel, van origine Portugese, gaf te kennen in Lagos een 'Bed and Breakfast' te gaan beginnen.


Wij hebben altijd geroepen, dat, wanneer we ooit eens in Lagos zouden zijn, we Isabel wilden gaan opzoeken. Zo gezegd, zo gedaan. Maar waar moesten we beginnen. Het enige wat we wisten, is dat de B&B van Isabel, "Casa Portugesa" zou kunnen heten.
Op internet gezocht, in het telefoonboek gekeken. Geen, Casa Portugesa. Op Facebook kwamen we Isabel wel tegen. Een berichtje achtergelaten, maar geen reactie. Een tweede bericht achtergelaten, nog steeds geen reactie. Verder gezocht.

 
Op Facebook vonden we ook een Casa Portugesa en wel in Lagos samen met een foto aanduiding. Met behulp van Googlemaps konden we zien waar de foto's gemaakt waren. Wij op pad.
We liepen door het hele dorp, via allemaal leuke straatje en pleintjes om uiteindelijk ergens in één of ander achteraf straatje te belanden. Helaas, geen Casa Portugesa. Hier en daar maar eens gevraagd. Een 'facebook foto', laten zien. Geen geluk.

Op een gegeven moment spraken we iemand die wel wist waar Casa Portugesa was. Wij helemaal blij en verder op zoek. Uiteindelijk kwamen we uit bij een souvenir winkeltje met de door ons gezocht naam. Alleen, ook deze keer, géén Isabel.


Van arremoede zijn we maar ergens koffie gaan drinken want we waren tenslotte al de hele ochtend en een deel van de middag door de stad aan het sjouwen. Daar kwamen we in gesprek een Engelse dame die ons aanraadde om bij de toeristen- informatie navraag te doen en wanneer we daar geen geluk zouden hebben dan konden we ook nog naar het postkantoor gaan. Goede praktische tips.
Onderwijl zaten we toch met onze Iphones op internet te zoeken tot Ellen plotseling bij een berichtje op een recensie site terecht kwam. Hierin werd B&B Casa Portugesa beschreven en er stond ook een adres bij.


Wij helemaal opgetogen, opnieuw onderweg. We kwamen ergens bij een buitenwijk met appartementencomplexen. Hier kon het toch echt niet zijn. Plotseling stonden we voor het genoemde adres. Dit waren woonblokken.

Wie schets echter onze verbazing.......... op de brievenbus stond de naam van Isabel.
Aangebeld, maar alles zat potdicht. Niemand thuis.
Dat was misschien maar goed ook, want niemand zit er op te wachten dat er zomaar twee oud collega's voor de deur staan. We hebben wel een briefje achter gelaten.

We hebben Isabel niet gezien maar wel gevonden en door deze speurtocht konden we Lagos in al haar facetten bekijken en hebben we een fantastische dag gehad.

donderdag 6 september 2012

Sopromar

 
 
 
De Acapella ligt in Lagos, Portugal, bij Sopromar voor de deur. Sopromar is een soort familiebedrijf dat al een jaar of 20 bestaat. Er werken ongeveer 50 personen. Het meest bijzondere van dit bedrijf is, dat ze werkelijk alle disciplines op het gebied van waterrecreatie, zowel amateur als professioneel in huis hebben.

In een groot vierkant zijn allemaal aparte werkplaatsen geplaatst met ieder zijn eigen specialisatie.

Zo heb je daar, timmerlieden, metaalbewerkers, monteurs. elektronica-mannen, tuigers en polyester-specialisten. Ik heb ze niet gezien maar er schijnen ook zeilmakers te zijn en natuurlijk niet te vergeten de managers. Het lijken allemaal kleine zelfstandige ondernemers op één groot bedrijven terrein terwijl ze allemaal opereren onder de paraplu van een moedermaatschappij.


Op dit ogenblik is Sopromar, volgens de kranten, het enige bedrijf in Portugal dat nog steeds groeit. Er is ook een watersportwinkel waar je werkelijk, alles kunt krijgen. Als ze het niet hebben dan wordt het voor je besteld en is het volgende dag in huis.

Wij liggen hier omdat de schade die ontstaan is bij de aanvaring met de sluismuur nog steeds gerepareerd moest worden. Ook was er een probleem met software van de watermaker en dat wordt, in overleg met Schenker in Italië, onder garantie opgelost. Een aantal andere kleine dingen hebben we ook maar gelijk laten doen. Als je dan toch alles bij elkaar hebt kun je er maar beter gebruik van maken.

Er staan hier honderden boten op het terrein en het meest bizarre is dat sommige boten zelfs, min of meer permanent, bewoond worden.

Het is erg prettig om hier te liggen in de wetenschap dat alles pico bello in orde is en dat het ook daadwerkelijk voor elkaar komt.

Damaso, de timmerman, zegt: "É melhor que voce", wat zoiets betekent als: "Dit is beter dan nieuw".



Ik kan alleen maar zeggen dat hier echt vaklieden aan het werk zijn. Petje af.

Nu alleen de rekening nog.........................