De Acapella piept, steunt en kraakt in al haar voegen, ze helt vervaarlijk over van links naar rechts, soms slaat ze als een gekweld dier met haar achtersteven op de golven. Buiten hoor je het rolzeil in de mast tegen de mastwand aanslaan. Het klinkt als ondergronds gerommel. Binnen wordt de kakofonie van geluiden aangevuld met het geluid van rammelende kopjes, rinkelende glazen en een krakende trap. Alles wat los is, rolt of schuift door de boot. Een glas water, dat op het randje naast het bed staat, valt spontaan om. Alles is nat.
Het is midden in de nacht, we doen geen oog dicht. Heel even wordt het rustig en denken we nu is het klaar, maar dan breekt het rollen, zwiepen en stampen in alle heftigheid weer los. We liggen verkrampt in bed. We willen hier weg, we willen die afschuwelijke swell ontvluchten, maar we kunnen niet weg. De motor doet het niet......
Foto van de Jonas toen we ze van de week inhaalden op weg naar Nuku Hiva
Na een paar heerlijke dagen doorgebracht te hebben op Oa Pou, was het de bedoeling om zaterdag avond richting de Tuamotus archipel te vertrekken. Ongeveer 500 mijl te gaan. Door nog een keer alles na te rekenen, leek het ons toch beter om zondagochtend te vertrekken. Om 07.30 ging het ankerop en weg waren we, een heerlijke zeiltocht voor de boeg.
Uitzicht op de baai van Oa Pou
Na een uurtje varen, viel in de luwte van het eiland, de wind helemaal weg. Nou ja, dan starten we de motor toch gewoon. Al wat er gebeurde, de motor wilde niet starten. Wat nu. Na een beetje gerommeld te hebben kwamen we tot de conclusie dat het aan de startmotor lag.
Wat het precies, wisten we niet, maar één ding was wel duidelijk. Zo wilden we niet naar de Tuamotus varen. We besloten om terug te gaan naar Nuku Hiva, want daar kun je in principe alles krijgen, c.q. bestellen.
Mooi als altijd
Het was nog vroeg dag dus we zouden voldoende tijd hebben om dat stuk te zeilen. De baai binnen komen moet geen probleem zijn, want deze is behoorlijk groot en er liggen voldoende schepen.
Een uur voor aankomst hebben we een "Pan Pan" bericht uitgezonden. Hierop kregen we gelukkig vrij snel antwoord. Na de situatie uitgelegd te hebben, werd er afgesproken dat we zover mogelijk de baai in zouden zeilen en dat we daarna opgevangen zouden worden door de bemanning van de On Liberty, een 72 voet Oyster.
Harry en Tom, lagen met hun dinghy op ons te wachten en sleepten de Acapella het laatste stuk naar binnen.
Harry en Tom, lagen met hun dinghy op ons te wachten en sleepten de Acapella het laatste stuk naar binnen.
Wat plaatjes van ons bezoek aan Oa Pou.
Fruit Cooperatie
Man met kind
Uitzicht op de baai waar we liggen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten