De hoogste tijd....

Na zoveel weken is het wel weer de hoogste tijd om regelmatig iets op het blog te plaatsen. Eerlijk gezegd was ik het even kwijt. Weinig inspiratie, een volle agenda, zin en onzin liepen door elkaar. Maar goed, hier zijn we weer.

Van de eerste weken Bonaire kun je je voorstellen dat ze lopen zoals verwacht. Borrelen, barbecueën, bij praten met die en gene, snorkelen, zwemmen, fietsen. Kortom, opnieuw inburgeren en ook gelijk voorbereiden voor vertrek naar Nederland.

Kleindochters Bodhine en Asha

 

12/06/14 waren we precies twee jaar onderweg. Ellen was op Bonaire en Martin in Nederland.
Al jaren heb ik last van artrose maar de laatste tijd begint dat aardig op te spelen. In overleg met mijn huisarts ben ik naar Nederland gevlogen voor een bezoek aan de specialist. In oktober wordt ik geopereerd en worden alle losse stukken kraakbeen en kalk verwijderd. Dit zou de nodige verlichting moeten geven.

Gerrit en Yola

 

Zwager Andre en schoonzus Anja stonden op Schiphol om mij te verwelkomen. We hebben gezellig even koffie gedronken, bij gepraat, geknuffeld en weer afscheid genomen. 
Het nuttige met het aangename gecombineerd heb ik natuurlijk mijn dochters en kleinkinderen gezien, ben ik op bezoek geweest bij onze vrienden Gerrit en Yola en kon ik mijn vriend Marco nog van een beetje advies voorzien bij de aanschaf van een Malo 42. Al met al een paar nuttige en gezellige dagen bij mijn moeder in Pingjum.

Marco

 

Ellen bewaakte het schip en werd door de hele goegemeente ondersteund en geholpen. Ze had het zo druk dat ze niet eens in de gaten had dat ik er even niet was ;-)) Duiken, borrelen en BBQ-en bij de Schiedamse buren van de Lizzy, die hier toevallig ook een huis hebben.

                                Druk, druk, druk.

                              

 

Op vrijdag de 13e is Martin weer thuis op Bonaire

Inmiddels zijn we weer helemaal gewend en zijn we, zoals mijn moeder zei: "Aan het feestvieren en aan het genieten". Tja, ze heeft nog gelijk ook.