Weer op open water.

Met bloedend hart, maar niet heus, hebben we afscheid genomen van Bobby's Marina.

Eindelijk hebben we ons weten los te rukken aan het landleven en liggen weer op open water.

Het anker is uit in Simpson Bay, vlakbij de brug naar de Lagoon op Sint Maarten. De ankerverlichting staat aan en we liggen  heerlijk te wiegen in het water. Geen gepiep en geknars van landvasten op de steiger. 

Na het gedonder met de messing afsluiter van de watermaker zat de schrik er toch wel goed in. Van Ton, een trouwe lezer kregen we een artikel toegezonden over de desastreuze toepassing van messing materialen in de scheepvaart. Een reden temeer om daadwerkelijk alle afsluiters te controleren en te vervangen bij de eerste de beste gelegenheid. 

Het is wel weer even wennen zo op het water. De boot maakt hele andere bewegingen dan wanneer je aan de kade ligt. Soms voel je je een beetje 'licht' in het hoofd. 
"Nee, dit komt niet door de Chardonnay".
 

Het is lekker hoor, we kunnen weer gewoon buiten douchen en hebben heel veel meer privacy. Nadeel is, dat je op je energie huishouding moet letten maar dat mag de pret niet drukken.

 

Heel even was ik het vergeten, maar het beste om buiten te liggen, is het feit dat je weer kunt zwemmen.