"We zijn weer boven water hoor". Dat bedoel ik, gelukkig, niet letterlijk want we zijn nooit onder water geweest, nee we hebben op de kant gestaan. Ruim een week hebben we aan de Acapella geklust.
Het is lang geleden dat ik zo hard gewerkt heb, dagen van 12 uur waren geen uitzondering. Aan het einde van de dag heb je dan geen puf meer om ook nog een blog bij te houden. Voor de trouwe lezers, en dat begrijp ik best, natuurlijk wel een teleurstelling.
We zitten, inmiddels op Aruba gearriveerd, aan de bar van het Renaissance hotel en uit het niets hoor ik plotseling: "Hé wat doen jullie nou hier, volgens je blog zitten jullie op Curaçao. Ik lees jullie blog iedere week, maar ja je hebt ook al 14 dagen niets geschreven". Ria Wortel, collega en fan van het eerste uur. "Wij varen met jullie mee, mijn man misschien nog wel meer dan ik".
Met de belofte om binnen enkele dagen een complete update te geven van de afgelopen twee weken, konden we rekenen op een beetje begrip.
Ook onze lieve vriendin Caroline -Joepie S- voor wie we speciaal naar Aruba waren gevaren, liet haar misnoegen blijken. Gelukkig was zij ook niet erg hardvochtig en onder het genot van een flesje wijn hebben we haar weer even bij gepraat.
Ze komen er allemaal aan. Onze avonturen in de Royal Marina. De klussen in Curaçao Marina en natuurlijk onze ontmoetingen met al die leuke en bijzondere mensen die we iedere keer tegenkomen..
tjonge jonge, wat een consternatie!
BeantwoordenVerwijderen