Curaçao

De afgelopen dagen hebben we gebruikt om Curaçao opnieuw te verkennen. Natuurlijk kenden we dit eiland al, maar nu je hier wat langer bent, kijk je toch weer met andere ogen en kom je er achter dat je het eiland helemaal niet, of slechts zeer oppervlakkig kent. Natuurlijk hebben we alle toeristische highlights al eens gedaan en dat gaf ons tevens de rust om Curaçao nu eens, op een 'zakelijke' manier te bekijken. We zijn dan ook naar diverse supermarkten geweest, Kooymans een Doe het zelf zaak, Sannen de matrassenfariek en naar een aantal stoffeerders. We hebben ook afspraken gemaakt bij een aantal watersportzaken en tenslotte bij de Royal Marina waar we in november de kant op gaan. Het enige wat we nog moeten doen is een afspraak maken bij het Amerikaanse Consulaat voor een visum. Dit is verplicht als je met een jacht die kant uit wilt gaan. Ons eerste doel straks is Puerto Rico hetgeen ook Amerikaans protectoraat is.

Michel, mijn (half)broer, is samen met zijn vrouw Annemarieke en haar zoon Youri op bezoek geweest. Zij wonen hier in Curacao

                 Annemarieke, Youri en vriendje Andrew hebben we gehaald.

                Michel kwam met zijn eigen boot.

 

Van de week gaan we samen naar de bioscoop. Michel zit in de film business (zie: http://www.filmcom.nl/ ) hij heeft o.a. meegewerkt aan de film 'Tula'.
Deze internationale film is in zijn geheel opgenomen op Curaçao en gaat over de slaaf Tula die in 1795 een opstand begon tegen de toenmalige overheersers. Ondanks het feit dat Michel zelf aan deze film gewerkt heeft wilde hij er samen met ons, graag nog wel een  keer naar toe. We zijn benieuwd.



 

Weer onderweg

Zijn we 'weer onderweg', of hebben we ons alleen maar verplaatst? Ik denk eigenlijk het laatste. Van Bonaire zijn we via Klein Curaçao, een klein onbewoond eilandje ongeveer 10 mijl voor de kust van Curaçao, gevaren naar Curaçao.
Het is de bedoeling om hier een week of drie te blijven waarna we weer terug varen naar Bonaire.

Waarom weer terug? Omdat onze vriendin Caroline op vakantie komt, mijn moeder naar Bonaire wil komen en ook onze skivrienden Alette en Rob.

Het is de bedoeling om dan begin november weer naar Curaçao te varen. De Acapella gaat dan op de kant opdat we het onderwaterschip opnieuw kunnen behandelen met antifouling (aangroeiwerende verf). De tijd die we dus nu hier hebben op het eiland gebruiken we om het klussen in november alvast voor te bereiden.

Als alles klaar is, dan vertrekken we eind november in de richting van Puerto Rico om van daaruit naar het zuidoosten af te zakken in de richting van Sint Maarten. Daar willen we half januari de boot weer in de haven achterlaten om dan voor een paar weken naar Nederland te vliegen. Mijn moeder is weliswaar jarig op 31 december maar haar tachtigste verjaardag vieren we uitgebreid op 26 januari.

Tot zover even een overzicht van onze plannen voor de komende tijd. 

Mister KLM

We hadden al over hem gehoord en natuurlijk ook al over hem gelezen. Mister KLM

Bij de scooterverhuur stond hij plotseling achter ons maar voordat we een woord met hem konden wisselen was hij alweer verdwenen.

We zaten op de boot en plotseling zagen we hem over de boulevard rijden.
Als een volleerd Paparazzi ging Ellen gelijk met de camera in de weer om hem op de gevoelige plaat vast te leggen. Helaas, voor een goed resultaat was hij alweer te ver weg.

De volgende dag, bij Spice Beach zagen we hem weer. Martin knoopte een gesprekje met hem aan en het werd reuze gezellig.

Ellen kon het niet laten, ze moest en ze zou het vragen:..........................
                "Mogen we met de scooter op de foto?"

Daar was geen enkel bezwaar tegen, we konden zelfs de sleutel krijgen als we dat wilden.

Mister KLM.

"Joepie S"

Joepie, onze lieve vriendin Caroline heeft bij de eerste de beste gelegenheid die ze had een Bonaire aangevraagd en gekregen "Ik kom eraan!!!!!"

Wat heerlijk om haar weer te zien. Natuurlijk hebben we contact, maar via skype, whatsapp en andere communicatie middelen is het toch anders.

Caroline bood direct aan om als "Joepie S" te fungeren. Het maakte haar niet uit wat we nodig hadden. "Laat het maar opsturen, ik zorg wel dat het goed komt". Sssshit, zelfs de postbode bij haar in het dorp begon zich al af te vragen of hij zich zorgen moest gaan maken om zijn baan. 'Is dit niet een beetje veel van het goede?', vroegen wij ons af.  De UPS service van Caroline werkt voortreffelijk. Een tijdschrift, een doos Nespresso, lenzen, een nieuwe schroef voor de rubberboot,  ga zo nog maar even een tijdje door, het kon niet op.

De 48 uur met Caroline waren een feest maar ze vlogen voorbij. Heerlijk kletsen, borrelen, eten, op de scooter naar Jibe, looking for Mister KLM, roddelen, het hield niet op.

Helaas, veel te snel moet je dan alweer afscheid nemen maar gelukkig half september is ze er weer. Dan op vakantie samen met haar man Willem Jan.

Duiken

Op Bonaire heb je maar liefst meer dan 100 duikplekken. Een aantal daarvan zijn alleen toegankelijk met een boot maar de meeste kun je gewoon vanaf de kant bereiken.

Wij hebben sinds onze komst op Bonaire, 11 duiken gemaakt. Sámen, met een groep, vanaf de kant, vanaf de boot en natuurlijk onder de Acapella.

Bonaire staat in de top 5 van de wereld duikresorts

Martin heeft haaien gezien maar daadwerkelijk zwemmen met een schildpad is toch van een andere orde.

 

 

 

 

 

Vooraankondiging

De Acapella ligt inmiddels op het Spaanse Water, een prachtige baai in Curaçao.
Op Bonaire hebben we met weemoed afscheid genomen van de Reijndorpjes uit Amstelveen, André, Anja, Lorenzo en Orlando. De vakantie zat er op en ze moesten weer naar huis.

Samen met Marco en Janny zijn we via Klein Curaçao naar het Spaanse Water gevaren. Zij hebben hun intrek genomen in het Renaissance Hotel. We hebben nog gezamenlijk ingeklaard bij douane en immigratie en daarna kwam ook hier het onverbiddelijke afscheid.

Wij zijn weer terug op de boot en genieten even van de rust en de stilte. Natuurlijk gaan we ook hier op Curaçao weer allerlei familie en vrienden ontmoeten maar eerst maken we even pas op de plaats.

Het Blog moet nodig bijgewerkt worden, de foto's uitgezocht, bewerkt en gesorteerd. Teksten moeten worden geschreven en daar moeten foto's worden bij gezocht. Naast alle andere plannen en werkzaamheden die we hebben voor Curaçao nog voldoende werk.

De blogjes komen er aan.
"Duiken", "Joepie S", "Mister KLM", "Weer onderweg", inspiratie genoeg.
Nog heel even geduld en dan zijn we weer 'up to date'.

Er is nog één blog in de maak en dat heet: "Proletarisch winkelen".
Ellen is het er nog niet mee eens of ik dat wel of niet moet publiceren. We wachten het af.

Door het vroegtijdig vertrek naar Curaçao komt er van mijn deelname aan de kookwedstrijd die de 23e bij Van den Tweel gaat plaatsvinden dus niets terecht.
Helaas?! ;-) ;-(

Feestvarkens en andere zaken

Het is al weer een tijdje geleden dat we een berichtje geplaatst hebben.
We zijn ook zóóóóóóóóó druk met al het bezoek van familie en vrienden en natuurlijk onze andere bezigheden dat er voor bloggen weinig tijd overblijft ;-)(

Bij deze dan ook maar even een update over de afgelopen week.

Na de verrassings actie van Marco en Janny maakten we ons op voor het vakantie bezoek van André- de broer van Ellen- met vrouw Anja en zoons Lorenzo en Orlando. Zij kwamen vrijdagavond aan met de KLM.

Het toeval wilde dat Janny die vrijdag jarig was maar doordat ze met een duikcursus bezig is hier geen aandacht aan wilde besteden. Eigenwijs als we zijn, zijn we toch in de middag snel nog even naar hun appartement gegaan om haar te feliciteren.

Mijn zus Marianne is ook op 2 augustus jarig dus hier hebben we al twee feestvarkens te pakken!

De volgende dag waren we uitgenodigd bij de Lizzy waar we Marijke's verjaardag uitgebreid gevierd hebben.

Dat was feestvarken nummer drie en nummer vier is Henk van Egmond die op deze derde augustus 50 is geworden.  Hier houden we het voorlopig bij.

Zondag lekker gegeten bij André en Anja die een prachtig huis aan de kust gehuurd hebben.

 

Mijn vaste klusdag op maandag heb ik maar verplaatst naar woensdag want op maandagochtend mochten we onze vriendin Natascha ontvangen die hier op vakantie is.

 

Maandagmiddag stond in het teken van de voorbereidingen voor onze duiktocht op dinsdag.
Het was al een tijdje in de planning om met een aantal mensen te gaan duiken bij Slagbaai. Dit is aan de noordkant van Bonaire en niet direct een plek waar je snel naar toe gaat. Met de auto moet je door het Nationale Park en ben je algauw anderhalf uur onderweg voor dat je er bent.
Met vijftien man hebben we daarom een "duikboot" gecharterd om ons daar naar toe te varen. Dan ben je ook wel een tijdje onderweg maar je kunt de tijd die je vaart gezellig doorkomen met elkaar.

Menno de schipper van de boot is tevens gecertificeerd Lionfish jager. De Lionfishes zijn ooit ontsnapt uit een aquarium in Miami. Aangezien ze hier in de Caribische zee geen natuurlijk vijanden hebben is de populatie enorm uitgebreid. Ze hebben enorme giftige stekels en het zijn "alles eters". Ze spreken hier echt over een plaag en men probeert de toename onder controle te krijgen. De Lionfish nadat hij is ontdaan van zijn stekels goed eetbaar en Menno had dan ook een paar prachtige filetjes voor ons gesneden. Een witte vis die erg lekker van smaak is.

De meningen zijn er over verdeeld maar ik meen drie Reefsharks gezien te hebben maar anderen beweren dat het Tarpoons waren. Ik weet het niet en houd het dan maar op de haaien. Dat doet het altijd goed tijdens het Happy Hour.

In ieder geval, nadat we twee fantastische duiken hadden gemaakt kwamen natuurlijk de lekkere hapjes en drankjes boven water.