Ellen jarig

Op 28 april is Ellen jarig. Van harte gefeliciteerd. Bouwjaar 1956 en wat ziet ze er nog goed uit.

Deze dag lagen we bij Pigeon Island, een prachtig baaitje aan de westkant van Guadeloupe. 's Ochtends eerst fantastisch gesnorkeld en later op de middag lekker geluncht bij een restaurantje waar we tevens konden internetten.. De felicitaties stroomden binnen via de mail. Heel erg leuk en iedereen heel erg bedankt.

Er zijn drie berichten die ik toch nog even wil vermelden, als wel hele bijzondere verjaardagscadeau's.
Allereerst de melding van onze dochter Anne, dat ze een nieuwe baan heeft en dat ze in september gaat beginnen in de psychiatrische verpleging.
Ten tweede kreeg Ellen van onze vriendin Wendy als verjaardagscadeau de mededeling dat ze in verwachting is van haar eerste kindje. Gefeliciteerd!
Tenslotte vertelde onze vriendin Caroline dat ze geopereerd is aan haar knie en dat ze wel een maand of drie uit de running is. Als het voor iemand een crime is dat ze niet mag werken is het Caroline wel. Sterkte.

's Avonds kwamen Lies en Gerard van de Sylfer en Norma en Franz van de Vela. We hebben heerlijk geborreld en nasi met sate gegeten. Het was reuze gezellig.

(Op de een of andere manier zijn Norma en Franz niet op de foto gekomen, die houden jullie nog te goed.)

Klussen, klussen en nog meer klussen....

Ze zeggen weleens, na regen komt zonneschijn. In ons geval duurde dat even. Naar aanleiding van de hoeveelheid regen die gevallen is heeft Ellen besloten om een regenscherm te maken tussen de Bimini (zonnescherm) en de Sprayhood (buiskap) Er zit een vrij grote opening tussen de Sprayhood en de Bimini en met een beetje regen giert het regenwater tussen die spleet door naar binnen in de kuip. Daar zitten we dan dus ook niet echt lekker. Als je het dicht maakt heb je er veel minder last van en kun je eigenlijk altijd buiten blijven zitten. In Guadeloupe zijn heel veel zeilmakers en daar kun je alles, zoals ritsen e.d vrij gemakkelijk krijgen. Op Iles des Saintes hadden we al een poging gedaan, maar de zeilmaker daar wilde liever niet verkopen. Wellicht was hij dan te snel door zijn voorraad heen.

Samen met de Sylfer en de Vela hadden we besloten om gezamenlijk van Iles de Saintes naar Guadeloupe te varen. Maandagochtend om 10.00 uur was het vertrek gepland. Er stond wel behoorlijk wat wind, maar dat mocht de pret niet drukken. De Vela dreef, de Sylfer was bijna los en de Acapella was bezig haar anker op te halen. Er gebeurde niets, de ankerlier was 'dood'. Het enige wat er over bleef was het anker met de hand ophalen, 40 meter ketting en een anker van 28 kilo. Het was een behoorlijke klus.

Die dag zijn we uiteindelijk toch maar niet uitgevaren, want er stond zoveel wind en er waren zulke grote golven, uit de verkeerde richting, dat het niet verantwoord was.
Nu hadden we gelukkig de hele dag de tijd om het probleem met de ankerlier op te lossen. Uiteindelijk bleek het een verteerde kabel te zijn.

Ik heb een nieuwe boot gekocht omdat ik niet, "met een andermans ellende", wilde varen maar het blijkt uiteindelijk mijn eigen ellende te worden.

Nadat de kabel vervangen was konden we de volgende dag door naar Guadeloupe. De wind was wat afgezwakt, maar kwam nog steeds uit de verkeerde hoek. Al motorzeilend gingen we de goede kant uit. In de verte zagen we zelfs nog een paar walvissen spuiten.
Gedurende deze tocht kregen we plotseling, weer een probleem met het elektrische voorzeil. Het zeil stopte niet meer met rollen, pas nadat ik de stroom had uitgeschakeld stopte het.

De volgende klus, in Guadeloupe, stond dus al op stapel.

Tot twee keer toe heb ik het relais, dat de hele boel aanstuurt, uit elkaar gehaald, schoongemaakt en weer in elkaar gezet. In principe zou het nu weer goed moeten werken. We gaan het meemaken.

In Guadeloupe hebben we door een duiker, ook het onderwaterschip schoon laten maken. Het was de hoogste tijd. In Nederland is 1x per 2 jaar schoonmaken meer dan genoeg, echter hier in het warme water zie je aangroei met de dag erger worden. Het was ook meer dan nodig om de anode op de de Saildrive (de schroefas) te vervangen, dit hebben we maar tegelijkertijd laten doen.

Als je dan toch bezig bent, vervang dan ook gelijk de motorurenteller maar even. Deze deed het al een tijdje niet meer en we hadden al een reserve in huis.

Tot slot van het liedje brak ook nog het roei mechanisme van het rubberbootje af. Dit hebben we dan wel niet iedere dag nodig, maar wanneer je motortje het een keer niet doet is het toch wel prettig als je kunt roeien.

Dit is dus weer een nieuw projectje.

De onderdelen voor de windgenerator zijn onderweg, die zijn er hopelijk in de loop van de volgende week.

En natuurlijk niet te vergeten het normale onderhoud dat ook nog moest gebeuren. De filters van de watermaker die vervangen moesten worden. Het toilet, dat nu eindelijk helemaal leeg geschept en schoon is.

Whats next ....................................

Regen, regen en nog eens regen...

Volgens de lokale bevolking regent het hier nooit. Het eiland is dan ook vrij droog en dor. Echter sinds wij hier zijn heeft het bijna onafgebroken geregend. Het komt met bakken uit de hemel. We liggen op Iles des Saintes, een Frans eilanden groepje dat bij Guadeloupe hoort. Het hoofd eiland, Terre d'en Haut, is 5 km lang en 2 km breed. Op het enige moment dat het even droog was hebben we een scootertje gehuurd en zijn het eiland over gereden.

Het is hier vrij heuvelachtig en zo'n scootertje was geen overbodige luxe. Op sommige momenten waren we bang dat we niet omhoog konden komen. Met onze vouw fietsjes was het niets geworden. We hebben een bezoek gebracht aan een fort, annex museum uit de tijd van Napoleon, zijn langs alle baaitjes gereden en hebben heerlijk geluncht bij een hotel aan het strand.
Om een uur of vijf hebben we de scooter weer ingeleverd en waren net voor de bui weer aan boord.

Hier in de baai wonen een aantal dolfijnen, ze heel heel erg gewend aan mensen. Wanneer ze in de buurt zijn springen de mensen dan ook spontaan in het water om met ze te zwemmen. Wij hebben ze een keer naast de rubberboot gehad en ze zijn toch best wel heel erg groot.

Dominica part 2

Dominica bestaat niet alleen uit prachtige natuur maar ook uit armoede, rasta's en weed walmen die je op iedere hoek van de straat tegemoet komen.
Bedelaars kom je hier ook volop tegen, we kopen wel eens een enkele keer eten voor ze, soms geven we geld maar soms ook goederen zoals oude kleren of schoenen.

Wat we overdag weg hadden gegeven, kwamen we 's avonds, "aangekleed" weer tegen.

In Dominica hebben we ook weer een keer gefietst. Het was een heel gesjouw, zo met de fietsen in het rubberbootje naar de wal, maar het was zeker de moeite waard.

Dominica stond ook weer in het teken van klussen. Iedere dag gaat er wel iets kapot en het behoeft, natuurlijk, allemaal direct aandacht. Deze keer konden we het voorzeil niet meer elektrisch 'uitrollen'. Nu is uitrollen niet zo erg, maar als het eventueel overslaat op 'inrollen' hebben we echt een probleem. Gelukkig na wat onderzoek, kon deze klus ook weer geklaard worden.

Ellen doet wat naaiwerk en in de tussentijd probeert Martin een verstopt toilet te ontstoppen. Gelukkig regende het niet en konden alle ramen wagenwijd open want het stonk behoorlijk.

Na ons avontuur met Seacat hadden we nog wel zin in weer een tochtje. Er schijnen op dit eiland 365 riviertjes en watervallen te zijn dus je kunt er iedere dag één doen. Deze keer stond een trip op de Indian River op het programma en zwemmen in de Chadiere pool. Een diep bassin onderaan een kleine waterval.

Geïnspireerd door Seacat vonden Franz en ik het nodig om toch nog een paar sprongen te wagen.

De zondagavond BBQ van de boatboys was een enorm succes, er waren zeker wel 200 man.

Ik denk dat alle "yachties" uit de baai aanwezig waren. Er was volop vlees en vis, heerlijke rijst en een frisse salade.                        
                                      De rumpunch smaakte voortreffelijk

                   Ligt het aan de rumpunch of is deze foto echt een beetje wazig ;-))

We zijn nog in afwachting van een aantal spullen die we besteld hebben bij Budgetmarine, die komen als het goed is morgen. De douane formaliteiten zijn al afgehandeld dus we kunnen, bijna, weer door.
De volgende eilanden groep is The Saintes, wat bij Guadeloupe hoort. Dit is weer Frans grondgebied.

Dominica

De eilanden vliegen voorbij.
Nu zijn we alweer op Dominica, dit schijnt één van de groenste eilanden in de Carieb te zijn. Het is hier prachtig.

Vanochtend (zondag) hebben we met de rubberbootjes een tocht gemaakt naar Champagne Beach. Ongeveer drie mijl varen van de plek waar we aan een mooring liggen. Door de vulkanische ondergrond komen er allemaal bubbeltjes uit de grond in het water. Dat verklaart tevens de naam Champagne Beach.

 Het grootste deel van Dominica is beschermd natuurgebied, daarom mag je ook bijna nergens ankeren en ben je verplicht om aan een mooring te gaan liggen. Dat slaapt eigenlijk best wel lekker, want van de week waren we toch weer, ondanks het zwaardere anker, van ons anker geslagen. Deze keer was het wel begrijpelijk en verklaarbaar, maar toch.........

Het was een heerlijk dagje. Samen met Franz en Norma van de Vela, Lies en Gerard van de Sylfer en Sarah and Phil van de Loch Marin, Engelse kennissen die we bij de Canarische eilanden ontmoet hebben.

Dit eiland is echt te gek. Inmiddels hebben we al een aantal toertjes gemaakt en het wordt steeds leuker.

Allereerst zijn we op maandag met de lokale bus naar de Middleham Falls geweest. De buschauffeur bood spontaan aan om ons de rest van de dag rond te rijden.
Het bus systeem is gelukkig niet zoals in Nederland, anders had was dit nooit zo mogelijk geweest.  Dit zijn twaalf persoons busjes die min of meer een vaste route rijden, maar waar ze ook gemakkelijk van afwijken. Deze "lijndienst" was in ieder geval voor de rest van de dag geannuleerd.
De goede man ontpopte zich als een ware reisleider en heeft ons heel wat bijzonder plekjes van het eiland laten zien.

Na nog een aantal watervallen was het hoogtepunt van de dag toch, het zwemmen in de Titou Gorge, een soort ravijn grot. Na 50 meter zwemmen tussen rotswanden door, kwam je uiteindelijk bij twee watervallen uit. Terug dreef je met de stroom mee en eindigde je in een heerlijk warm zwavelbad.

Dinsdag stond een tour met Seacat op het programma. Seacat, zijn echte naam is Octavio, heeft ons mee genomen naar de Victoria Falls. Dit was heel spectaculair. We liepen dwars door het regenwoud,  klauterden over rotsen, waadden tot ons middel door de rivier om vervolgens op een plekje uit te komen, waar je je alleen op de wereld waant. Fantastisch.

Hier was alleen de natuur, de waterval en wij. Seacat spoorde ons aan om onder de watermassa door te zwemmen om zo een grot achter de waterval te kunnen bekijken. Tot slot liet hij ons van een zeker 10 meter hoge rots af springen, om uiteindelijk weer in de diepblauwe lagoon te belanden.
Het was adembenemend.

Tijdens de busrit stopte Seacat regelmatig de bus en liet ons allerlei kruiden, planten en vruchten proeven, zien en ruiken.

Woensdag waren we allemaal kapot en iedereen had last van spierpijn.

Donderdag was het weer tijd om verder te gaan en uiteindelijk kwamen we terecht in een heel klein baaitje. "Mero". Hier was verder niets te beleven. Heerlijk, even rust.

Op het moment van schrijven liggen we in Portsmouth, aan de noordpunt van Dominica. Een tourtje voor zondag is alweer geboekt.
De belangrijkste reden dat we hier liggen is de wekelijkse BBQ die door de boatboys verzorgd wordt.
In plaats van elkaar te beconcurreren zijn de boatboys hier gaan samenwerken en hebben ze een systeem om alle inkomsten te verdelen. Eén daarvan is de wekelijkse BBQ.
De kosten zijn 50 EC (East Carribean Dollar, hetgeen overeenkomt met ongeveer €12,50).
Er is min of meer onbeperkt rumpunch. De moeder van één van de boatboys maakt volgens "geheim" recept, 50 liter rumpunch. Daar krijgen ze iedere week, alle 'booters' mee plat ;-))

Hoe dit afloopt laat ik jullie nog weten...................