Warme deken

Natuurlijk is het in Suriname warm, bloedheet zelfs op sommige momenten maar allebei ervaren wij ons bezoek aan Suriname als een warme deken. Wat een aardige, vriendelijke en warme mensen ontmoeten we hier. Ed en Joyce vrienden van mijn zus Maja die ons uitnodigden om te komen eten. De gebroeders Van der Veen bij wie we in de visfabriek gebruik mochten maken van de werkplaats en waar we ook heerlijk hebben gegeten. Tineke, Jan, Cor, Machtelly en tante Paulien met wie we een boottochtje hebben gemaakt naar Braamspunt. Heel bijzonder allemaal.

 

Het meest bijzondere was dat ik mijn Nederlandse moeder en mijn Surinaamse moeder, Tante Olga, samen op de foto mocht vereeuwigen.

Mijn moeder is inmiddels weer thuis en wij bereiden ons voor op het vertrek naar Trinidad en Tobago. Zondag vertrekken we. Het is ongeveer drie a vier dagen varen, na zo'n oceaan oversteek dus nog maar een klein stukje.

Natuurlijk moest er tussen de etentjes, uitstapjes, bezoekjes en borreluurtjes door ook nog gewerkt worden. Het voorzeil moest op een aantal plaatsen gerepareerd c.q verstevigd worden. De naaimachine en de cursus die Ellen had gevolgd in Enkhuizen kwamen weer uitstekend van pas.

Aan de Waterkant in Paramaribo hangen allemaal prachtige foto's van Surinamers. De foto's zijn immens. Op een van de foto's staat Tante Olga met haar pleeg-kinderen. Wij konden er met z'n allen ook nog wel bij.

Op het blog van de Witte Raaf staat een prachtig stuk over het taalgebruik in Suriname.
Het is beslist de moeite waard om het eens te lezen. De Surinaamse taalrubriek.