De eerste paar dagen in Ponce hebben we gebruikt om een beetje bij te komen van de reis, boodschappen gedaan, wat onderhouds werkzaamheden verricht - het waterdruksysteem was gebarsten en moest vervangen worden - en plannen gemaakt voor de komende weken.
Na een dag of vijf hadden we het echt wel gezien in Ponce en zijn we vertrokken naar Caya Isla de Muertos, een klein onbewoond eilandje zo'n 6 mijl uit de kust.
We lagen daar helemaal alleen, er komen alleen dagjes mensen maar zo tegen drieën vertrekken die weer weg. Heerlijk, wat een rust, we hebben daar wat gezwommen, een beetje gewandeld en genoten van de rust en de stilte.
We lagen daar helemaal alleen, er komen alleen dagjes mensen maar zo tegen drieën vertrekken die weer weg. Heerlijk, wat een rust, we hebben daar wat gezwommen, een beetje gewandeld en genoten van de rust en de stilte.
De ankergrond is er niet al te best, maar gelukkig was het erg rustig weer, weinig wind en bijna geen golven. De wind zou wel gaan toenemen daarom hebben we na een paar dagen maar besloten om te verkassen naar het 20 mijl verderop gelegen Salinas. Hier lig je in een prachtige baai, geheel omringd door mangrovebossen, helemaal beschut.
Salinas is een leuk dorpje, vrij centraal gelegen en is een mooi uitgangspunt voor eventuele uitstapjes.
Dat we iets wilden doen was wel duidelijk dus hebben we een auto gehuurd voor twee dagen. De eerste dag zijn we naar 's werelds grootste radiotelescoop geweest. Er is een bezoekers centrum van waaruit je een prachtig overzicht hebt over de schotel antenne.
Deze schotel heeft nog een belangrijke rol gespeeld in de James Bond film, 'Golden Eye' en in de film 'Contact' met Jodi Foster. Erg indrukwekkend.
Deze schotel heeft nog een belangrijke rol gespeeld in de James Bond film, 'Golden Eye' en in de film 'Contact' met Jodi Foster. Erg indrukwekkend.
De bewegwijzering er naar toe is abominabel slecht en zelfs met Googlemaps op de Ipad was het nauwelijks te vinden. Daarbij komt, dat veel van de wegen verschrikkelijk slecht zijn en de mensen ook nog als gekken rijden. Puur door tijdgebrek is het dan helaas ook maar bij deze ene attractie gebleven. De wegen naar het noorden, om en nabij de hoofdstad San Juan zijn iets beter maar het houdt nog steeds niet over.
De tweede dag stond in het teken van bezoek aan een aantal watersportzaken, waar we afspraken hadden.
We hebben gelukkig alles gevonden wat we nodig hadden, nieuwe brandblussers, een Amerikaanse gasfles met vulnippels, de batterij van de Epirb (Emergency Positioning Indicating Radio Beacon = een radio noodbaken) hebben we kunnen laten vervangen en nog een paar andere kleine dingen. Het was een vruchtbare dag.
Tot zover dus onze weinige avonturen in Puerto Rico.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten