SXM

De Acapella ligt veilig in een haven op Sint Maarten en de crew is even naar Nederland.

                           (Photoshop Norma van Doorn van de Vela)

De laatste paar weken in beeld

Vertrekkers

In Nederland staat nu een clubje vertrekkers klaar om aan het avontuur van hun leven te beginnen.

Op Sint Maarten hebben we net afscheid genomen van een clubje terugkeerders, vertrekkers die vorig jaar vertrokken zijn.
De Acapella is speciaal naar Sint Maarten gevaren om daar persoonlijk afscheid te nemen van  Idris en Bernice, die met de Dixbay alweer begonnen zijn aan de terugreis. De Dixbay heeft als thuis haven Enkhuizen, dus dat is voor ons bekend terrein.

Op dezelfde dag als de Dixbay vertrokken ook de Waltzing Mathilda,
                                         met Roos, Mathieu, Fien en Max.

In hun kielzog vertrok ook de Jan van Gent met Chris, June, Hidde en Lara
                          (de laatste niet op de foto omdat ze lag te slapen)

Een aantal andere schepen zijn of waren al onderweg vanaf verschillende eilanden. De Mathiba met Jacques en Akke, vertrokken vanaf de BVI's. De Cula, met Vitali die solo vaart. De Sailaway met Thijs en Suzan met hun drie dochters zijn inmiddels al aangekomen op Bermuda. De Ile du Nord met onze vrienden, Timo, Else, Alicia en Luca zijn onderweg naar New York, alwaar zij de boot op een vrachtschip zetten om vervolgens zelf terug te vliegen. Voor zover wij weten heeft de Mero (Coen, Jasmin en hun drie kinderen) min of meer hetzelfde plan.

Dan zijn er natuurlijk ook nog de 'achterblijvers', vertrekkers die vorig jaar zijn vertrokken, maar die nu achterblijven, in afwachting van het stormseizoen.

Voorlopig, zolang als het kan, hebben we via de korte golf radio iedere dag om 17.00 uur contact met elkaar en blijven we op de hoogte van elkaars wel en wee.

Avontuur op vrijdag ochtend

Vlak voor ons vertrek van uit Antigua naar Barbuda hoorden we luid geschreeuw in de baai.
We waren redelijk op tijd opgestaan, hadden al koffie gedronken en ik was net van plan om een tweede kopje in te schenken. In eerste instantie denk je aan baldadige jeugd, maar ik ben toch maar even naar buiten gegaan om te kijken. Op één van de schepen in de baai staat een man op zijn achterdek heel hard te schreeuwen en te gebaren. Ik kijk in de richting waarheen hij wijst en zie direct wat er aan de hand is.
Een schip dat al een paar dagen in de baai aan een meerboei lag, is van die mooring afgeslagen en dreigt nu op de rotsen te lopen. Ik geef een gil naar Ellen dat ze iets moet aantrekken en dat ze moet komen. Ik krijg een korte broek aangereikt en spring in het bijbootje. Ellen, inmiddels ook aangekleed, volgt direct.
In de tussentijd zie ik dat ook al een andere 'Booter' bezig is om naar de plek des onheils te varen.
Met ons rubberbootje varen we razendsnel naar het zeiljacht, dat al met zijn neus tegen de rotsen ligt.

Met twee dinghy's proberen we het zeiljacht van de rotsen te krijgen. In de ene dinghy hebben ze de achterlijn van het schip te pakken gekregen en proberen daar mee te trekken. Wij wisten ons tussen de rots en het schip te manoevreren en konden daardoor gaan duwen. De boeg van het schip zat nog steeds vast op de rots, maar bij de tweede poging wisten we haar los te krijgen. Toen het schip eenmaal weer los was, hebben we haar gesleept en geduwd naar de plek waar ze vandaan kwam. In de tussentijd is Ellen aan boord geklommen samen met één van de mannen uit de andere dinghy. Hij stuurde en Ellen deed de voorbereidingen om het schip weer vast te leggen.

De lijn waarmee het schip vast lag aan de mooring bleek helemaal door gesleten. We hebben uiteindelijk met een andere lijn de boot opnieuw belegd.
Een half uur nadat we de klus geklaard hadden kwam de eigenaar van het schip, een lokale jongen, ons bedanken. Blijkbaar hadden ze aan de kant, we lagen tegenover een hotel, ook me gekregen wat er aan de hand was.
"You saved my life, this boat is all I have". Als dank kregen we twee flesjes Antiguaanse  'Hot sauce'.

;-))

Het resultaat van al dat klussen wordt gelukkig ook beloond. Vooralsnog werkt alles weer of nog gewoon. Het regenscherm dat Ellen heeft gemaakt werkt perfect en zelfs met de zwaarste bui zitten we droog. Aan de zijkant van het schip heeft zij ook nog een spatscherm gemaakt en met opspattend water tijdens het zeilen heeft dat ook zijn nut al bewezen. Tevens hebben we hierdoor ook iets meer privacy in de kuip als we ergens liggen.

Op het moment van schrijven is zij ook nog een extra zonnescherm aan het maken boven de stuurstand. Dat is een plekje waar je bijna altijd in de zon zit te verknetteren als we aan het varen zijn, dus wat extra bescherming tegen de zon is geen overbodige luxe.

Waar ik echter het meest blij mee ben, is het feit dat de windgenerator het doet ;-)). De bestelde onderdelen zijn gearriveerd vanuit Amerika, we hebben het ding gesloopt, gereviseerd en nu doet ze het als een zonnetje.
Voor het eerst in een jaar is de laadtoestand van onze accu's, na meer dan 24 uur in gebruik te zijn geweest nog steeds op 95%. Normaliter lag dat na deze tijd zo rond de 70%. Dit betekent dat we veel minder stroom hoeven te draaien of aan de andere kant, dat we weer meer kunnen gaan verbruiken. Dan kan die koelkast, die sinds de Kaap Verden al uit staat, weer aan. (Dan zouden we ook weer ijsblokjes kunnen maken. Ha ha.)

Waar zijn wij

Een aantal lezers heeft klachten omdat ze niet helemaal kunnen volgen waar wij ons precies bevinden. De website, marinetraffic.com, geeft slechts af en toe een behoorlijke positie door. Dit komt omdat marinetraffic een particulier initiatief is, dat niet altijd ondersteund wordt door een landstation.

 

In ons blog heb ik een pagina "Waar zijn wij" (voorheen "Positie), aangemaakt.
(Zie de startbalk, helemaal rechts)
Op deze pagina vinden jullie eerst twee Googlemap kaarten en vervolgens geschreven informatie. De kaarten kun je aanklikken en groter maken. De grote kaart kun je verder in- en uitzoomen maar ook van links naar rechts en van onder naar boven verschuiven.
De eerste kaart laat onze route zien vanaf vertrek tot aan Trinidad. De tweede geeft het vervolg van de route vanaf Trinidad tot nu.
De blauwe lijnen geven de positie aan. Het eind van de lijn is in principe dan ook de plaats waar wij ons op dat moment bevinden.
Door op de kaart in te zoomen (eventueel met de pijltjes links in de hoek) kun je redelijk tot in detail onze ligplaats bekijken.

Met pensioen

Op 1 mei, de dag van de arbeid, ben ik officieel met ouderdomspensioen gegaan.
                                     (Wat klinkt dit ontzettend oud ;-))

Het heugelijke feit heb ik uitbundig gevierd met een drie uur durende rivierbeddingbeklimming. (3x woord waarde). Ook op Guadeloupe heb je een aantal rivieren die je kunt volgen tot aan de bron en geïnspireerd door onze avonturen met Seacat op Dominica wilden we dat nog wel eens beleven.

Nu zonder gids, zijn we de rivier bij het dorpje Deshaies gevolgd tot aan haar oorsprong. De opdracht was om gewoon bij de rivier te blijven en dan kwam je er vanzelf. Vanzelf is niet helemaal het juiste woord, want we moesten behoorlijk klimmen en klauteren. Je moest echt kris kras iedere keer de rivier oversteken om op een behoorlijke manier je weg te kunnen vervolgen. Waden door het water, klimmen over enorme rotsblokken, soms glibberen en glijden door het bos maar we hebben het, in drie uur, gered.

Aan het einde van de rivier kwam je bij een pad en in een kwartier kon je weer naar het dorp terug lopen. Daar lieten we ons bekaf, maar zeer voldaan op een terras neer zakken. Dat koude biertje was echt verdiend.

Kroningsdag

Ook op Guadeloupe hebben we de kroning van onze nieuwe koning, Willem de 4e, niet ongemerkt voor bij laten gaan. De Acapella, de Sylfer en de Vela hadden allemaal hun nieuwste vlag tevoorschijn gehaald en uitgedost in het oranje hebben we de bewoners van Deshaies het goede nieuws verteld.