Na drie weken Tahiti, zijn we weer helemaal geacclimatiseerd. Kleine klusjes zijn gedaan, we hebben schoongemaakt en de boot binnenstebuiten gekeerd op zoek naar kakkerlakken, maar gelukkig niet gevonden.
Sinds begin maart liggen we buiten aan een mooring bij Marina Taina, aan de westkant van het eiland, net binnen het rif. De moorings worden regelmatig door duikers gecontroleerd, dus we hebben een veilig gevoel en kunnen ook gemakkelijk de boot even verlaten.
Nog als verjaardags cadeau, hebben we een paar duiken gemaakt. Hier in de marina, heb je Fluid Divers, die allerlei tripjes organiseren. Het was voor ons alweer een tijdje geleden dat we gedoken hebben en dan is het wel fijn om met ervaren gidsen onder water te gaan. Daarbij komt, dat je hier niet zomaar even met je dinghy naar buiten kunt gaan om een duikplek te bezoeken, net als op Bonaire.
Ondanks het feit dat we toch al behoorlijk wat tijd op Tahiti hebben doorgebracht, was het er nog steeds niet van gekomen om werkelijk een rondje om het eiland te doen. Voorheen lagen we in de stad en konden veel op de fiets doen, maar nu liggen we toch een heel stuk verder van alles af.
Dan is het wel gemakkelijk als je af en toe een auto ter beschikking hebt om de zwaardere boodschappen te doen. We hebben voor twee dagen een auto gehuurd en het nuttige met het aangename gecombineerd.
Na bijna 6 maanden soebatten, is eindelijk onze 'gratis' aangroeiwerende verf afgeleverd. Deze konden we dus gelijk ophalen.
Als garantie, 6 gallon verf
Helaas was het een grauwe en regenachtige dag toen we ons rondje om het eiland maakten. Daar valt eigenlijk weinig over te zeggen. Hoogtepunt van de dag, of eigenlijk het diepte punt, was het moment dat er een kokosnoot op het dak van de auto terecht kwam. Gelukkig stonden we zelf naast de auto en hadden we een all risk verzekering, want die enorme deuk in het dak krijg je er niet zomaar uit.
In Nederland gaat het met mijn moeder, wonderbaarlijk goed. Ze kan weer zelfstandig lopen, voelt zich ijzersterk en de zorg wordt van 24 uur terug gebracht naar 12 uur per dag. Ze heeft geleerd hoe ze zich zelf morfine kan toe dienen en verzorging 's nachts is niet meer nodig. Wij zijn heel blij, want dit geeft ons ook meer ruimte om dingen te plannen.
Komende week hopen we naar Paaseiland te vliegen. De Chileense maatschappij Lantam, vliegt één keer per week rechtstreeks van Tahiti naar Paaseiland op en neer. Aangezien wij als KLM personeel ook bij hen van de IPB (indien plaats beschikbaar) regeling gebruik kunnen maken, nemen we deze kans waar. Echt veel dichterbij dan dit, zullen we niet bij het eiland met de mysterieuze reuzenbeelden komen. Op een gegeven moment tijdens onze oversteek van Panama naar de Marquesas, waren we er 'slecht' 1000 nm van verwijderd.
Hierover volgende week, als het allemaal gelukt is, meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten