Paaseiland

Op 5 april 1722, ontdekte een Nederlands eskader onder leiding van Jacob Roggeveen ergens in het zuidelijk deel van de Grote oceaan een eiland, dat toentertijd op geen enkele kaart voor kwam. Omdat het die dag Pasen was, noemde hij het Paaseiland.

De eerste indruk die de Hollanders achterlieten bij de lokale bevolking was niet al te best. Terwijl de zeelieden ontscheepten, kwamen de eilandbewoners, nieuwsgierig maar ongewapend, in grote getale naar het strand. Plotseling werden sommige eilanders geraakt door kogels uit een musket. Volgens de logboeken van Roggeveen, was dit een ongeluk. De geschiedenis leert echter dat het zeker niet de laatste keer was dat er op de lokale bevolking geschoten werd door bezoekende naties. Voor deze gewelddadige gebeurtenis met de eerste Europeanen, heeft de Nederlandse regering op 11 juni 2005, officieel haar excuses aangeboden.

De lokale bevolking noemen hun eiland Rapa Nui. Hoewel het officieel Chileens grondgebied is, vinden de Rapanui dat ze in de Taimana thuishoren. De Polynesische driehoek, die in het noorden begrensd wordt door Hawai, in het zuidoosten door Paaseiland en in het westen door Nieuw Zeeland, dat in de Maori taal, Aotearoa heet.

Wij kennen Paaseiland, Easter Island, Isla de Pasqua, Rapa Nui, of hoe je het ook noemen wilt, als het eiland met de beelden. Deze beelden heten Moai.

Er zijn ongeveer 400 van deze beelden verspreid over het hele eiland. Staand, liggend, in gegraven, gerestaureerd, authentiek, in stukken en zelfs nog onafgemaakt in de steengroeve, waar ze gemaakt werden. Een ding is zeker. De Moai, zijn indrukwekkend! Ze zijn allemaal anders en sommige zijn zo groot dat je je echt afvraagt hoe het in godsnaam ooit mogelijk is geweest om deze beelden over het hele eiland, ook op echt afgelegen plaatsen ver van de 'fabriek', te kunnen plaatsen.

Wij vonden het fantastisch om op Rapa Nui te zijn. Het eiland met 6000 bewoners wordt ieder jaar door ongeveer 80.000 toeristen bezocht. Het enige stadje dat zich op het eiland bevind, is Hanga Roa. Een heerlijk relaxed sfeertje hangt er. Genoeg restaurantjes, supermarkten in alle soorten en maten, lokale snuisterijen, koffie tentjes, alles is er.

Eerlijk gezegd, zijn we wel blij dat we met het vliegtuig naar Paaseiland zijn gegaan en niet met onze eigen boot. De omstandigheden om hier met een boot aan te komen zijn niet optimaal. Allereerst ligt het natuurlijk ver van alles, maar in de tweede plaats is het een eiland waar je zeer lastig aan land kunt komen. Er staan heel vaak enorme golven en de branding, waar je door heen moet om met je dinghy aan land te komen, beukt op de kust. Wind en regen zijn hier onvoorspelbaar en kunnen in een paar minuten van richting en kracht veranderen. De bodem is rotsachtig, waardoor het lastig ankeren is, maar gelukkig liggen er ook een aantal stevige moorings waar je je boot aan kunt vastmaken. Als je ook nog de swell op de koop toe neemt, die er voor zorgt dat je ligt te rollen in je bed, dan kun je met je eigen schip naar Rapa Nui gaan.

Voor nu wensen wij iedereen fijne Paas dagen. Volgende week meer.

Het laatste nieuws

Na drie weken Tahiti, zijn we weer helemaal geacclimatiseerd. Kleine klusjes zijn gedaan, we hebben schoongemaakt en de boot binnenstebuiten gekeerd op zoek naar kakkerlakken, maar gelukkig niet gevonden. 

Sinds begin maart liggen we buiten aan een mooring bij Marina Taina, aan de westkant van het eiland, net binnen het rif. De moorings worden regelmatig door duikers gecontroleerd, dus we hebben een veilig gevoel en kunnen ook gemakkelijk de boot even verlaten.

Nog als verjaardags cadeau, hebben we een paar duiken gemaakt. Hier in de marina, heb je Fluid Divers, die allerlei tripjes organiseren. Het was voor ons alweer een tijdje geleden dat we gedoken hebben en dan is het wel fijn om met ervaren gidsen onder water te gaan. Daarbij komt, dat je hier niet zomaar even met je dinghy naar buiten kunt gaan om een duikplek te bezoeken, net als op Bonaire.

Ondanks het feit dat we toch al behoorlijk wat tijd op Tahiti hebben doorgebracht, was het er nog steeds niet van gekomen om werkelijk een rondje om het eiland te doen. Voorheen lagen we in de stad en konden veel op de fiets doen, maar nu liggen we toch een heel stuk verder van alles af.
Dan is het wel gemakkelijk als je af en toe een auto ter beschikking hebt om de zwaardere boodschappen te doen. We hebben voor twee dagen een auto gehuurd en het nuttige met het aangename gecombineerd.
Na bijna 6 maanden soebatten, is eindelijk onze 'gratis' aangroeiwerende verf afgeleverd. Deze konden we dus gelijk ophalen.

Als garantie, 6 gallon verf

Helaas was het een grauwe en regenachtige dag toen we ons rondje om het eiland maakten. Daar valt eigenlijk weinig over te zeggen. Hoogtepunt van de dag, of eigenlijk het diepte punt, was het moment dat er een kokosnoot op het dak van de auto terecht kwam. Gelukkig stonden we zelf naast de auto en hadden we een all risk verzekering, want die enorme deuk in het dak krijg je er niet zomaar uit.

In Nederland gaat het met mijn moeder, wonderbaarlijk goed. Ze kan weer zelfstandig lopen, voelt zich ijzersterk en de zorg wordt van 24 uur terug gebracht naar 12 uur per dag. Ze heeft geleerd hoe ze zich zelf morfine kan toe dienen en verzorging 's nachts is niet meer nodig. Wij zijn heel blij, want dit geeft ons ook meer ruimte om dingen te plannen.

Komende week hopen we naar Paaseiland te vliegen. De Chileense maatschappij Lantam, vliegt één keer per week rechtstreeks van Tahiti naar Paaseiland op en neer. Aangezien wij als KLM personeel ook bij hen van de IPB (indien plaats beschikbaar) regeling gebruik kunnen maken, nemen we deze kans waar. Echt veel dichterbij dan dit, zullen we niet bij het  eiland met de mysterieuze reuzenbeelden komen. Op een gegeven moment tijdens onze oversteek van Panama naar de Marquesas, waren we er 'slecht' 1000 nm van verwijderd.

Hierover volgende week, als het allemaal gelukt is, meer.

Acapella is weer operationeel

Na bijna drie maanden in Nederland te zijn geweest hebben we de knoop doorgehakt en zijn weer terug gegaan naar Tahiti.

Mijn moeder is in de goede handen van drie verpleegkundigen die haar 24/7 verzorgen en op haar wenken bedienen. Wij kunnen daar verder weinig aan toevoegen.

Drie maanden is best lang, maar uiteindelijk toch ook weer te kort. We hebben heel veel gedaan en heel veel mensen ontmoet, maar konden toch ook weer een aantal uitnodigingen niet accepteren vanwege tijdgebrek. Er stond al een hele tijd een afspraak met Nick op het programma om met zijn band muziek te gaan, maken maar dit is er helaas bij ingeschoten. We kregen ook een hele leuke mail van een ex collega en haar man, Henny en Martin, die ons uitnodigende om hen in IJmuiden op hun boot te bezoeken. Zij volgen onze site al jaren en zijn bezig om zich voor te bereiden op een lange zeilreis. Ook dit kon helaas niet doorgaan. Op het laatste moment schoot een ontmoeting met mijn zus Esther er ook bij in.

Ondanks alle zorgtaken en dankzij het feit dat we in Podium Pingjum ons eigen verblijf hadden konden we wel bezoek ontvangen, hebben we uitgebreid mijn verjaardag kunnen vieren, konden we bij het afzwemmen van onze jongste kleindochter zijn.

Ook mochten we een presentatie geven in de klas van onze kleinzoon over onze zeilreis. De kinderen hebben een uur en een kwartier ademloos geluisterd. Nadat we klaar waren kwamen er nog een heleboel slimme vragen. Vragen over energie verbruik aan boord, maar ook over de politieke situatie in Cuba en vragen over de financiële aspecten van deze manier van leven. Super slimme vragen, die je niet zou verwachten van kinderen van deze leeftijd.

Zijn we heen, via Tokio en Seoul gevlogen, konden we terug weer 'gewoon' via Los Angeles. Wel beschouwd zijn we dus een rondje om de wereld gevlogen.

De boot lag er goed bij. We hadden Adrian, een lokale zeiler, ingehuurd om op de Acapella te passen. Hij controleerde de lijnen, liet de motor af en toe draaien, pompte de toiletten door en luchtte de boot iedere week. We konden zo weer aan boord stappen.

De eerste paar dagen moet je natuurlijk wel weer even wennen aan tijd- en temperatuur verschil. Elf uur tijd verschil, bij vertrek uit Nederland onder het vriespunt en bij aankomst op de boot ongeveer 30 gr. Celsius.

We zijn een paar dagen bezig geweest om de boot weer operationeel te maken, zeilen erop, watermaker weer gebruiksklaar gemaakt, alles lekker schoongemaakt, dinghy weer opgepompt en buitenboord motor erop en nog een paar van dit soort zaken.

Tijdens onze schoonmaak vonden we, gelukkig, een dode kakkerlak. Het was een flinke jongen, maar op zijn huid zat een levend jong. Hopelijk dat het bij deze ene blijft. We waren wellicht net op tijd terug.

We nemen nu de zorg voor de boot weer op en blijven tot het eind van het stormseizoen hier in de buurt rondhangen. Het is de bedoeling om aan het eind van dit jaar in Nieuw Zeeland aan te komen.