Fakarava

De Acapella heeft ons naar Fakarava, het op één na grootste atol van de Tuamotus Archipel gebracht en het lijkt er op, dat ze ons ook nog een tijdje hier wil houden.

'Tuamotus' betekent 'veel eilanden'. Er zijn 78 eilanden, die we kunnen bezoeken en dit is pas de eerste. Het binnenwater van  Fakarava is ongeveer net zo groot als het IJsselmeer, met even zovele ankerplekken, waarvan wij er tot nu toe slechts drie bezocht hebben.

Fakarava heeft zelfs een 'vliegveld', waar je met je dinghy kunt aan leggen.

Als je de weg even kwijt bent, kijk je op dit bord en dan weet je weer waar je bent. "Vous etes ici"

Wat hebben we al die tijd uitgespookt? In eerste instantie helemaal niets. Lekker luieren. Na vier dagen varen zijn we via de noordelijke doorgang naar binnen gevaren en konden we bij het dorpje, Rotoava, een mooring op pikken. Het dorp viel ons heel erg mee. Een kerk, een aantal supermarktjes, twee restaurants, mooie huizen, een goed onderhouden weg, zelfs Wifi was beschikbaar. ( Helaas kwamen we er pas later achter, dat dit de enige plek was, waar ze behoorlijk internet hadden. Hierdoor loopt het blog ongeveer drie weken achter.)

De oude vuurtoren

Bij het lokale groente vrouwtje konden we groenten en fruit bestellen. Je betaalt er een godsvermogen voor,  maar dan heb je ook wat. Een krop sla, kost omgerekend €10. Je moet het er voor over hebben. De vrachtboot komt één keer per week en na twee dagen is alles uitverkocht.

Grappig is, dat we in het restaurant ook voor €10 per persoon aten. Martin een heerlijke hamburger, Ellen een visburger, allebei met patat en sla. Uit eten gaan is hier in verhouding tot boodschappen doen, erg goedkoop.

Na lange tijd konden we onze fietsen weer eens gebruiken. Daar hebben we maar van geprofiteerd. Niet dat we heel ver konden hoor, want er is hier slechts één lange, doodlopende weg, maar het was leuk om weer eens te doen.

We hebben een 'pearl farm' bezocht, wat erg interessant was.

Vroeger waren hier tientallen families die van het parels leefden, maar door overproductie op de Japanse markt is de prijs van gecultiveerde parels dusdanig gekelderd dat er nu nog maar vijf families een boterham kunnen verdienen met deze sieraden.

Één parel per schelp. Het duurt ongeveer vier maanden voordat de parel 'rijp' is.

Doordat de zuidoost wind begint aan te trekken, liggen we in de noordhoek vreselijk aan lagerwal. Al het water in het atol wordt deze kant opgestuwd en we liggen dan ook enorm te klotsen.

Soms is de scheidslijn tussen binnen- en buitenwater, flinterdun

Na de swell in de Marquesas hebben we daar helemaal geen zin meer in. We besluiten te verkassen. Samen met de Serengeti en de Liward, die we kennen van het radionet, gaan we naar Hirifa, dat aan de zuidkant ligt van het atol. Steve en Lillie van de Liward, zwerven al twee twee jaar door het gebied, kennen alle mooie plekjes en beloven ons de ultieme ervaring. Ik ben benieuwd..........