Geen internet, wel SSB (update met foto's)

Hoewel het internet in Cuba erg moeilijk te krijgen is, zijn we niet voor één gat te vangen. Met behulp van de SSB radio kunnen er ook berichten op het blog geplaatst worden. Zonder foto's weliswaar maar dat mag de pret niet drukken. De foto's komen wel weer in een aparte bijlage.

De overtocht van Jamaica naar Cuba heeft precies 50 uur in beslag genomen. In de planning zouden we er 52 uur over doen, maar deze uitkomst is natuurlijk veel beter. Onderweg werden we gelukkig weer eens een heel stuk door dolfijnen begeleid. Plotseling zijn ze er en dan zwemmen ze een heel stuk, zeker wel een half uur, met je mee. Even zo snel als ze komen zijn ze ook weer verdwenen. Het blijft altijd bijzonder, zulke ontmoetingen. Onderweg hadden we wind, geen wind, heel veel wind en alles daar tussen in. Ongeveer de helft van de tijd konden we zeilen.

Onze eerste indrukken van Cuba

 

Ché en Fidel kom je overal tegen

In Cuba stap je 50 tot 100 jaar terug in de tijd. Aan de ene kant is het best heel modern hier maar aan de andere kant kijk je echt je ogen uit. De meeste jongelui hier, hebben een behoorlijk nieuwe GSM waar ze net als de rest van de wereld de hele dag mee bezig zijn, maar internet op je telefoon is onmogelijk en Wi-Fi bestaat hier nagenoeg niet.

Het openbaar vervoer gaat voor een groot deel nog met paard en wagen en het algemene stadsbeeld wordt gedomineerd door fietstaxi's.

Natuurlijk kijk je ook je ogen uit naar de prachtige oude Amerikaanse auto's. Over het algemeen zijn het rijdende wrakken maar op het eerste gezicht zien ze er geweldig uit.

Het leven is hier spotgoedkop, een brood kost 20 cent, een ananas een kwartje, vier koffie met een koekje voor één euro en voor 10 euro krijg je in de meeste restaurants een drie gangen menu.

Samen met Rob en Annemieke van de Charlie II en hun gasten Theo en Marijke, zijn we met een enorme slee naar het dorpje Trinidad geweest. Heel veel vergane glorie, maar wel op de lijst van wereld erfgoederen. Prachtig.

Doordat er heel veel koude wind van af de Amerikaanse oostkust deze kant op komt liggen de gemiddelde temperaturen ver onder normaal. Voor het eerst in twee jaar tijd hebben we weer onder een dekbed geslapen. De nachttemperatuur ligt rond de 10 graden en overdag is het zo 20 tot 25 graden.

De "Northerlies" bepalen ook de wind en de afgelopen paar dagen moesten we echt de boot bewaken, vanwege de harde wind en de golven in de baai. Gemiddeld stond er de hele dag door zo'n 35 knopen wind. Er was echt paniek want er zijn zeker 5 schepen van hun anker geslagen.

Deze kwamen we tegen in Cienfuegos. Belgen ;-))

 

De Acapella ligt nu in de marina, waardoor we van de week een paar uitstapjes met overnachting kunnen maken. Eerst gaan we een paar dagen naar Havana en daarna door naar het westen, naar het platteland, waar je nog echte cowboys schijnt tegen te komen. Ik ben benieuwd.

Wordt vervolgd....

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Verstoken van internet

De Acapella ligt sinds, 14 februari, in de baai van Cienfuegos aan de zuidkant van Cuba.

Internet is hier nagenoeg niet te krijgen, daarom kunnen we ook geen berichten op het blog plaatsen.
Verhalen en foto's houden jullie tegoed, tot het moment dat we weer bruikbaar internet hebben.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Jamaica

Ya man, ik wil iedereen heel hartelijk danken voor alle kaarten, mailtjes, smsjes, whatsappies, telefoontjes en alle andere manieren van communicatie die ik mocht ontvangen voor mijn 59e verjaardag. Dank!

Het was een topdag. In de nacht voorafgaand begon van uit het restaurant waar we tegenover lagen, om 22.30 uur de muziek over het water te schallen, dit duurde tot 04.30 uur. Hier werd de 70e verjaardag van Bob Marley gevierd. Op het moment dat de muziek uitging werd op één of andere manier, een enorme oceaandeining aangezet en lagen we ontzettend te rollen. Met zware wallen onder onze ogen begonnen we de dag met een kopje koffie. Uiteindelijk zijn we in de loop van de dag maar verhuisd naar de andere kant van de baai. Niet alleen vanwege de herrie maar ook omdat de wind gaat draaien en we dan daar in een gevaarlijke en ondiepe lagerwal situatie terecht zouden komen.

Nu liggen we tegenover de sjieke  Montego Bay Yacht Club, waar we prima internet van kunnen gebruiken en waar we 's-avonds heerlijk hebben gegeten.

De hele noordkant van Jamaica hebben we inmiddels bevaren, we hebben een viertal stops gemaakt langs deze kust en zijn  nu in afwachting van een goed 'weather window' om naar de Kaaiman eilanden over te steken. Dit zal nog wel even op zich laten wachten, want de wind draait precies die hoek in waar wij naar toe willen. Midden op de Atlantische Oceaan liggen drie enorme lage druk gebieden die het weer hier behoorlijk beïnvloeden in de vorm van veel wind uit de verkeerde kant, hoge golven en een rommelige zee. We wachten het maar even af, we amuseren ons nog wel even hier. Er is genoeg te doen en te beleven.

We hebben de beroemde Dunn watervallen beklommen, deze schijn je op alle reisgidsen van Jamaica tegen te komen. Jamaica is een prima bestemming, leuke en enorm vriendelijke mensen, lekker eten, goed georganiseerd maar ook duur.

.   

Jerk

 

In het Engels of Amerikaans is "jerk" (spreek uit: djurk) een scheldwoord met uitge- breide toepassingsmogelijkheden, van het simpele 'aso' tot 'grote kl... zak' en alle schakeringen die daar tussen zitten.

In Jamaica, is jerk een mengsel van specerijen. Op ieder hoek van de straat verkopen ze deze kruiden, los in plastic zakjes maar ook als olie. De jerk is behoorlijk pittig maar wel erg lekker. Je kunt het heel goed gebruiken om vlees te marineren. In de meeste restaurantjes serveren ze jerk chicken, jerk pork en jerk beef. Het vlees heeft uren op de BBQ gelegen, is lekker knapperig en super gaar. Heerlijk.

Het ziet er niet uit maar is wel erg lekker.

Norma, verkoopt onder andere zelf gemaakte jerk olie.

Anders dan op Ile a Vache, zijn de boatboys hier minder vasthoudend, als je tegen ze zegt dat je geen business voor ze hebt, dan roepen ze "Ya mannnnn, no problem" en gaan weer weg. Over het algemeen zijn de mensen zeer vriendelijk en goedlachs.

Clive, the Banana man.

We varen aan de noordkant van Jamaica in de richting van Montego Bay, van waar uit we willen oversteken naar de Kaaimaneilanden. Doordat de wind uit de noordoost hoek komt is de zee hier over het algemeen wat onrustiger dan aan de zuidkant. De baaitjes liggen hier ook meer open naar het noorden waardoor er toch behoorlijk wat swell staat.

Jamaica is wel alles wat we er ons van hadden voorgesteld. De mensen zijn super relaxed, je ziet inderdaad heel veel rasta's lopen, het ruikt overal naar weed en de reggae muziek is alom vertegenwoordigd. Het is hier ook wel duur, de prijzen in de supermarkt liggen zeker op Nederlands niveau.

Het water is hier echt wel blauw.

Met de lokale bus of lopend maken we uitstapjes om de omgeving te verkennen. Je hebt hier bijvoorbeeld de Blue Lagoon, waar de gelijknamige film met Brook Shields in de hoofdrol is opgenomen, kleine baaitjes met strand, watervallen en natuurlijk de dorpjes.

                                          Kortom Jamaica is gewoon leuk.