Horror verhalen deel 3

Langs de hele kust van de Dominicaanse Republiek, in iedere baai, iedere haven, op ieder eiland, bevinden zich posten van de kustwacht, de zogenoemde Commandancias.

Onderweg van Barahona naar Ile a Vache bij Haïti moet je langs de meest zuidwestelijke kaap van de DR. Hier vlak achter ligt het eilandje, Beata. Op dit eiland wonen ongeveer 150 vissers, onder vrij primitieve omstandigheden. Vers water hebben ze niet en als de generator werkt hebben ze soms elektriciteit. Er wonen ook drie vrouwen op het eiland, die er speciaal zijn om te koken voor de mannen.
Door ons uitstapje naar Barahona, waren we eigenlijk wel gedwongen om een tussenstop te maken op Isla Beata om te voorkomen dat we anders in het donker bij Ile a Vache zouden aankomen.

Na een heerlijke zeiltocht lieten we ons anker, vlak voor zonsondergang, zakken bij Isla Beata. We voeren op met de 3 Pence, zij kwamen vlak achter ons aan. Miguel stond te gebaren dat ik naar hem toe moest komen, want hij had een enorme tonijn gevangen die hij met ons wilde delen.

Verser dan dit, kan natuurlijk niet. Na een heerlijk maal volgde dan ook een prima nachtrust.

De volgende ochtend, zo rond achten, stonden we op punt om weer ankerop te gaan. In mijn ooghoek zie ik een visserssloep op ons afkomen. Twee mannen in uniform en twee in burger.
Controle. Wie zijn jullie. Waar komen jullie vandaan, waar gaan jullie naar toe, despachio por favor. In een groot boek werden alle relevante gegevens opgeschreven.

De mannen waren vriendelijk en spraakzaam, de woordvoerder sprak zelfs redelijk Engels. Op een gegeven moment vroeg de man aan ons of we rookten. Nee, dat doen we al heel lang niet meer.
De volgende vraag, of we dronken. Nee, dat doen we ook al niet. (Hoe vroom kan een mens zijn ;-))
Tenslotte vroeg hij of we voldoende water hadden. Dat konden we wel bevestigen.
De rest van de vraag bleef in de lucht hangen.......

Ik vroeg hen of ze wellicht wat water wilden hebben. Nou dat wilden ze wel en ze hadden zelfs, toevallig, een jerrycan aan boord. We hebben hen 50 liter water gegeven en 4 biertjes. Heel blij namen ze afscheid en werden we uitgezwaaid.

Zo komen zelfs de horror verhalen, toch nog, tot een gelukkig eind.