Geen nieuwe avonturen, maar wel veel gedaan

De zaken lopen toch niet helemaal zoals gepland. Aanvankelijk hadden we de werkzaamheden, die gedaan moesten worden aan de Acapella, goed onder controle. We hielden behoorlijk wat druk op de ketel en alles liep voorspoedig.

Ons plan was om iedere week een dag of drie of vier aan de boot te werken en de andere dagen te gebruiken om een beetje rond te toeren. In eerste instantie kon dat ook.

De eerste tien dagen, terwijl de boot op de kant stond, verbleven wij in een Air B&B, direct tegenover de marina. We begonnen om 07.30 met het werk en stopten rond 17.00. De werkzaamheden verliepen vlot en de boot kon met een dag vertraging weer het water in.
Heerlijk om weer in je eigen bed te liggen en het wiegen van de boot te voelen. Na een paar dagen van herinrichten konden we aan ons eerste tripje, over land beginnen.

Ellen had een aantal routes uitgestippeld die we in de loop van de komende weken zouden kunnen gaan rijden.

In de tussentijd had Martin aansluiting gevonden bij een aantal muzikanten die een paar keer in de week, vrijblijvend, muziek maakten met elkaar. Na een paar keer gespeeld te hebben rees het plan om een "Rock the dock party" te organiseren. Dat vraagt natuurlijk om regelmatig en serieus repeteren. Dit was allemaal wel in ons schema in te plannen.

Het einde van de grote klussen kwam in zicht. De mast, met nieuwe verstaging, zou terug geplaatst worden. Vrijdag rond 15.00 was de kraan besteld, de Acapella lag klaar en de mast was op het terrein aanwezig. Na alle voorbereidingen gedaan te hebben was daar het moment dat de mast de lucht in ging en op het dek geplaatst werd. De verstaging werd vast gezet maar bleek veel te lang te zijn. Met geen mogelijkheid kon de mast vastgezet worden. Na een vloek en een zucht moest de mast dus weer terug op de aanhangwagen en kon de kraan onverrichter zake verdwijnen. De tuiger zou zijn fout herstellen en maandag weer terug komen om het opnieuw te doen.

Wij hadden een tripje gepland van een paar dagen maar dat moesten we dus maar bijstellen.

Nieuw Zeeland kent natuurlijk een groot aantal  wijnmakers. Bij de meeste daarvan kun je lunchen en natuurlijk, wijn proeven. Hier waren we bij Marsden Estate in Kerikeri, waar we een heerlijke Chardonnay hebben gevonden.

Of het nu door de hoeveelheid wijn kwam, weet ik niet, maar op een gegeven moment had Ellen heel erg de behoefte om een boom te knuffelen.

De Kauri bomen zijn beroemd in Nieuw Zeeland. Ze zijn enorm en kunnen wel 50 meter hoog worden. Helaas worden ze door uitsterven bedreigd. Ze zijn gevoelig voor allerlei ziektes. Bezoekers worden dan ook verzocht om de bomen met respect te behandelen, niet op de wortels te staan/lopen en om je voeten te vegen wanneer je het bos in gaat......

Na overleg kwam de tuiger inderdaad maandagmiddag terug met de aangepaste verstaging. Deze keer paste het wel allemaal en werd de mast keurig op zijn plaats gezet.

Helaas bleek de borgpen tussen mast en giek 'verdwenen'. De tuiger zou op zoek gaan en anders zou hij een nieuwe moeten laten maken of bestellen.  Ook bleek dat er, ondanks goede afspraken, een aantal dingen toch niet gedaan waren. De tuiger zou nog een keer terug komen. Woensdag of vrijdag.

Op deze manier kun je dus weinig plannen.

Voor de repetities van de muziek kwam het wel goed uit, maar dit was zo niet de bedoeling.

Uiteindelijk kwamen de tuiger en zijn maat, natuurlijk op vrijdagmiddag. Ook nu weer had hij niet alles voor elkaar en moet hij nog een keer terug komen.
Wij zijn niet de enige die last hebben van dit soort praktijken. In gesprekken met ander zeilers blijkt dat het hier in Nieuw Zeeland lastig plannen is. Ze hebben hier wat dat betreft, wel een beetje een Caraïbische mentaliteit. Komt het vandaag niet, dan misschien morgen maar.

Om een lang verhaal kort te maken. De mast staat en alles wat er mee te maken heeft is nu achter de rug. We zouden kunnen gaan varen. Echter, we willen/kunnen nog niet.

Allereerst hadden we natuurlijk de Rock the Dock. Als initiator en organisator hoor je natuurlijk wel altijd aanwezig te zijn ;-))

Het werd een enorm succes. Met elf zeilende muzikanten kregen we het voor elkaar, om in twee weken, een programma van een uur in elkaar te draaien. Uiteindelijk hadden we 52 man publiek en was er voor iedereen iets te eten en te drinken. Het was super gezellig.

De volgende en laatste reden om nog niet te vertrekken is dat we willen wachten op de terugkeer van Cindy en Geert van de Zensation. Wij hebben hun auto in gebruik en we hebben hen beloofd, ze op te halen op de luchthaven van Auckland als ze daar aankomen. Wat ze niet verteld hebben, is dat ze om 04.00 in morgen landen ;-)) Om het nuttige met het aangename te combineren hebben we voor het hele weekend een Air B&B geboekt in de stad. Op deze manier maken we er gewoon een heerlijk weekendje uit van.

We hebben dus weinig echte avonturen beleefd maar uiteindelijk hebben we heel veel leuke en nuttige dingen gedaan.