Dachten we dus weer rustig te kunnen slapen...

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle felicitaties, sms-berichten, telefoontjes, What's appies, videoboodschappen, kaarten, Facebook berichten en korte golf radioberichten, die ik voor mijn 60e verjaardag mocht ontvangen.

Het was wel een verrassing dat zoveel gasten verkleed kwamen.

Met behulp van Lelle, de tuiger, is het gelukt om de furlex motor los te krijgen en de stag weer aan het voordek beslag te bevestigen.

De motor is behoorlijk gecorrodeerd en om heel eerlijk te zijn denk ik niet dat men er uberhaubt nog iets mee kan.

Het ding weegt 12 kilo en onze vriendin Caroline was zo lief om hem mee te nemen als bagage.
Dat noem ik nog eens 'girlpower'. Nu is het wachten op de nieuwe.

In de tussentijd ging ook nog de waterdruk pomp van ons drinkwater systeem kapot. Gelukkig had ik nog een andere liggen, dus dit probleem was snel opgelost.

Met de mast weer stabiel, de motor onderweg naar Nederland, normale water druk, dachten we dus weer rustig te kunnen slapen. Helaas...

Afgelopen vrijdag heeft Ellen van de oncoloog te horen gekregen dat ze een tumor heeft in haar borst en geopereerd moet worden. De artsen hier, wilden ons al naar Aruba sturen voor verder onderzoek, maar wij gaan zo snel mogelijk terug naar Nederland om daar alles in gang te zetten.

We hebben geen flauw idee hoe dit zich allemaal gaat ontwikkelen of hoeveel tijd hiermee gemoeid zal zijn. Voorlopig dus even geen zeilavonturen meer, maar belevenissen in een medisch circus.