Het is maar goed dat ze af en toe zo eigenwijs is........

Maandag klusdag.
Er waren een aantal zaken die nog gedaan moesten worden op de boot en er is altijd wel een reden om dat uit te stellen.
Maandag, zo hadden we afgesproken, zouden we gebruiken om te klussen. Wat moet er allemaal gebeuren. Allereerst moet de watermaker een service beurt hebben. De filters moeten worden vervangen, het systeem moet gespoeld worden met chemicaliën en daarna moet er weer heerlijk vers water gemaakt worden. Alles bij elkaar een uurtje werk. Nadat ik de watermaker had gedemonteerd en het spoelproces in gang had gezet zou ik de lier op de mast gaan repareren.
Op de één of andere manier had een bepaald onderdeel van de lier het begeven waardoor hij niet betrouwbaar meer was. Dit onderdeel, een plastic ring, had ik van de week al besteld en was vanuit Sint Maarten naar Bonaire verzonden.

De watermaker stond te spoelen en ik kon aan de slag met de lier. Al het gereedschap dat ik nodig had aan dek gebracht, de plastic ring er ook bij. Het enige wat ik nog nodig had was een doos of een emmer om alle losse onderdelen in op te vangen. Zo'n lier is een prachtig stukje mechanica maar bestaat uit heel veel verschillende componenten.
Ik kom terug met een emmer en zie dat de plastic ring, die zelfs nog in de verpakking zat, verdwenen is. Je krabt jezelf een paar keer achter je oren. "Zie ik het nou goed of heb ik mij vergist, ik heb dat ding toch op het dek gelegd".

Dan kom je plotseling tot het besef dat de ring, met zakje en al, overboord is gewaaid. Daar sta je dan, ........ te vloeken........, U$40 down the drain.
Ellen hoorde mij en vroeg wat er aan de hand was. Nadat ze mijn verhaal had aangehoord dook ze gelijk met een snorkel het water in om te kijken of de ring wellicht onder de boot op de bodem zou liggen. 'Nou niet dus, hoogst - waarschijnlijk gewoon weggewaaid en weggedreven'. Nog meer vloeken.
Ellen kwam op het idee om een ander plastic zakje in het water te gooien om te zien welke kant het op zou drijven. "Wat een onzin", dacht ik bij mezelf, "dat zakje is al lang en breed ergens verderop gezonken".
Anyway, toch maar een plastic zakje in het water gegooid en gekeken welke kant dat ding uit dreef.
Ellen in de rubberboot er achter aan. Er was inmiddels best wel wat tijd verstreken nadat ik ontdekt had dat de ring was verdwenen en er stond ook een pittige wind.

Ik had er absoluut geen vertrouwen in. Ellen was al behoorlijk ver en haar zoekslagen werden steeds groter.

    Op een gegeven moment kwam ze terug............

Het is maar goed dat ze af en toe zo eigenwijs is..........,
daarom ben ik ook zo gek op haar!!!

De watermaker doet het weer fantastisch, de lier werkt weer naar behoren en 's-middags hadden we ook nog tijd, om met Norma en Franz van de Vela - die net waren aangekomen vanuit de Maagden eilanden - een tochtje te maken over het eiland.

Een feest van herkenning

Het is een feest om op Bonaire te zijn, heel veel bekende plekken en heel veel bekende mensen.
Zondag middag op de fiets naar Jibe City. Het is toch 12 km heen en weer 12 km terug en dat met een vouwfiets tegen de wind in. Je moet er wat voor over hebben maar het was alleszins de moeite waard.
Dit is ook de plek waar veel KLM collega's komen. Het was dan ook een feest van herkenning.
Oud collega's, collega's die op vakantie zijn maar ook collega's die 'gewoon' aan het werk waren.

                                     Bonnie Brouwer en Margot Frank.

Gelukkig heeft Bonaire ook nog heel veel onbekende plekken, o.a het nationale park: "Washington Slagbaai". Dit natuurpark bedekt bijna één derde van de noordkant van het eiland. Ruige natuur, een aantal meertjes, heel veel flamingo's en een berg. Deze berg, de Brandaris, 235 m hoog hebben we beklommen.

Rudi van de Lizzy had ons uitgenodigd, samen met Lies en Gerard om een tochtje door het natuurpark te maken en tevens om de berg te beklimmen. Het was een pittige wandeling. Je moet op tijd vertrekken anders wordt het te heet om dit nog te kunnen doen. De beloning ligt op het eind wanneer je op de top een prachtig uitzicht hebt.

Een zwempartij en een heerlijke, lokale lunch (Cabrito= gestoofd geitenvlees met rijst), bij Rose Inn completeerde de dag.

Ons telefoonnummer op Bonaire

Bij een langer verblijf hoort ook een telefoon nummer.

Ons lokale nummer hier is: +599 7801709

(Wil je bellen, houd dan s.v.p rekening met min 6 uur tijdsverschil t.o.v Nederland)

Thuis komen

 

Met het vliegen zijn we al heel vaak op Bonaire geweest, dit eiland is dus niet onbekend voor ons. De afgelopen week voelde dan ook wel een beetje als thuiskomen.

We mochten de auto van Rudi en Marijke gebruiken. Zij zijn hier al helemaal ingeburgerd en van hen kregen we dan ook allemaal tips over supermarkten, winkelen, restaurantjes etc. Samen met Lies en Gerard hebben we het eiland verkend. Voor hen was alles nieuw en voor ons was het een hernieuwde kennismaking.

                                               De beroemde zoutbergen

                                Kiten en duiken zijn dé sporten op Bonaire.

                          Maar laten we vooral het strandleven niet vergeten.

                     Hier samen met Christine, de eigenaresse van Jibe City.

Het was ook heel leuk om weer allerlei KLM collega's te zien die hier meerdaagse stops hebben. We gaan er vast en zeker nog heel veel ontmoeten.

Bonaire

Ze zeggen wel eens: "Home is where the heart is". In ons geval is het: "Home is where the boat is" en dat is nu Bonaire waar we werden verwelkomd en opgevangen door onze eigen 'zeemeerman', Rudi.

Rudi en Marijke varen met hun zeiljacht Lizzy, een Island Packet 42 alweer zo'n 5 jaar hier in het Caribisch gebied.

Na een oversteek van 487 nm in 3 dagen en 6 uur vanaf Sint Maarten naar Bonaire is champagne natuurlijk wel gepast.

Een uurtje na ons kwam ook de Sylfer aan. Gerard en Lies werden natuurlijk ook opgevangen en welkom geheten.

Vrijdagmiddag 14 juni 2013 om 13.45 lokale tijd, precies één jaar en 2 dagen nadat we zijn vertrokken uit Enkhuizen, zijn we aangekomen op Bonaire. Dit eiland gaan we voor de komende maanden, 'thuis' noemen. Na een heerlijke nachtrust hebben we de zaterdag gebruikt om in te klaren, boodschappen te doen en internet op de kop te tikken.
's Avonds zijn we met z'n zessen uit eten geweest bij Bobbejaan,  waar ze de lekkerste spare ribs serveren, om de aankomst te vieren. Later op de avond zijn we nog even naar Jibe City gereden, een trendy lounge/strand tent aan de andere kant van het eiland, om daar wat te drinken en naar live muziek te luisteren.

Ons eerste weekend in Bonaire kon niet beter beginnen ;-))))

Onderweg naar Bonaire, part 2

We zijn al weer aardig opgeschoten, ons dag gemiddelde ligt op
ongeveer 150 nm per 24 uur. Dat is dus heel netjes.
De sfeer aan boord is goed. Ellen heeft een pleister tegen
zeeziekte en zij voelt zich daar door top.
Bij mij ging het gisteren op de een of andere manier niet
helemaal zoals ik wilde, hoofdpijn, af en toe wat katterig.
Nou ja gewoon maar even doorbijten. Dit is het gevolg van
aankomende zeeziekte, te weinig slaap en te weinig drinken.
Dan bedoel ik te weinig water hoor....;-))

Het weer is heerlijk. De zee is ondanks de golven vrij stabiel
en de bewegingen die we maken zijn vloeiend.
We lezen wat, kletsen wat, zitten dom voor ons uit te staren,
stellen, heel af en toe, iets bij aan het zeil, kortom heerlijk
zeilen.

Tot nu toe hebben we 322nm afgelegd en we moeten nog 155 nm.
De verwachting is dat we vrijdagmiddag ergens rond 18.00 aan
een mooring liggen. Met de huidige voortgang gaat dat zeker lukken.

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Onderweg naar Bonaire

We zijn onderweg naar Bonaire. Maandag middag hebben zijn we vertrokkken
uit de haven van Sint Maarten. Eerst hebben we nog een nachtje buiten in de
baai gelegen en dinsdag ochtend om 07.45 gingen we op weg naar Bonaire.

De reis gaat voorspoedig. Inmiddels hebben we al weer 1/3 achter de rug.
Nog iets minder dan 280 nm te gaan. De verwachting is dat we vrijdag in
de loop van de dag daar aankomen.
We hebben een mooie stabiele rustige wind uit het oosten en worden ongeveer
met 6 knopen per uur in de goede richting geblazen

Bonaire was, naast Londen en Paramaribo, een van de doelen die wij ons zelf
gesteld hadden voor dit jaar. We zijn we er bijna. Het voelt heel bijzonder.
Precies een jaar geleden zijn we vertrokken uit Nederland en nu gaan we op Bonaire,
overwinteren, overzomeren, overstormen of hoe je het ook maar wilt noemen.

Na een jaar reizen is het nu even tijd voor een paar maanden rust.
Tot december blijven we op Bonaire of in ieder geval in de buurt.
Wellicht maken we nog een uitstapje naar Curacao ofzo.
Op 30 en 31 augustus heb je daar het Curacao North Sea Jazz festival,
dus wie weet .....

----------
radio email processed by SailMail
for information see: http://www.sailmail.com

Twee weken Nederland

Met de KLM via Curaçao naar Nederland. Het was koud maar het was ook wel weer heerlijk om even frisse lucht in te ademen. Zowel op de heen als de terug weg vlogen we over de Azoren waar inmiddels de meeste schepen die we hebben uitgezwaaid, allemaal, gelukkig goed zijn aangekomen.

Ons bezoek aan Nederland stond in het teken van bijpraten met familie en vrienden, bezoek aan de tandarts, opticien en huisarts, inkopen doen, veel geld uitgeven en kilometers maken.
Het was wel een beetje de "ren je rot show", maar met een strakke en efficiënte planning hadden we alles goed onder controle en konden we meerdere bezoeken en afspraken plannen op één dag. Alle dagen waren goed gevuld en toch hadden we nog tijd over.

Op dinsdag zijn we vertrokken en dan kom je op woensdag aan. Tessa het nichtje van Ellen stond op Schiphol klaar met de auto. We konden zo instappen en wegrijden. Uiteindelijk hebben we zo'n 1500 km gereden.

Eerst natuurlijk naar Pingjum, waar m'n moeder woont. In de dorpskroeg daar hadden we een ontmoeting met Minze en Trees, die we in december in Suriname waren tegen gekomen.

Vrijdag naar Amstelveen waar André, de broer van Ellen, woont met zijn gezin. Gelijk maar even het paspoort van Ellen weggebracht om te laten vernieuwen.

                                         Anja, Lorenzo, André en Orlando.

Zaterdag naar Enkhuizen waar we een rondleiding kregen door het fantastische nieuwe huis van onze vrienden Gerrit en Yola. Hun oude boerderij was een week voor ons vertrek tot aan de grond toe afgebrand (zie blog: Triest 02/06/12) maar als een Feniks verrijst er nu een prachtige nieuwe stolp boerderij uit de as.

's Middags hadden we nog een borrel (ja we kunnen het niet laten) met vrienden en bekenden in het Kombuys van de Buyshaven.

Zondag, eerst met mijn moeder mee naar de kerk om vervolgens naar Assen te gaan voor onze kinderen en kleinkinderen.

                                    Anne, Bardo,Sanne met Asha en Bodhine.

Maandag, lunchen bij Van der Valk samen met mijn dochter Ashley.

Dinsdag kwamen mijn nicht Tineke met haar man Toon en vriend Cor naar Pingjum. Tineke en Cor waren in januari speciaal naar Suriname gevlogen om ons daar te ontmoeten.

Woensdag. Papierwerk regelen op Schiphol en mijn KLM "bejaardenpas" opgehaald. Het nuttige met het aangename gecombineerd en heerlijk geluncht met onze vriendin Caroline.

Donderdag naar de tandarts in Alkmaar en gelijk een bezoek gebracht aan Wendy, de dochter van onze vrienden Marco en Janny. Wendy is zwanger en we wilden natuurlijk alvast even op 'kraamvisite'. Met een soort "walkman" konden we het hartje van de kleine horen kloppen.

Diezelfde middag door naar Anna Paulowna waar Anneke, Jeroen en Max wonen. We hebben heerlijk bij hen gegeten.

Vrijdag moest het paspoort van Ellen opgehaald worden, wat we gecombineerd hebben met weer een lunch op Schiphol maar nu met Rob en Alette, onze skivrienden.

Vervolgens door naar Noordwijkerhout waar Marcel de andere broer van Ellen woont. Hier ook weer heerlijk gegeten.

      Marcel, Corrie (tevens vader en moeder van Tessa en Lennart) en Mark

Het eind begint al weer langzaam in zicht te komen. Zaterdag eigenlijk een hele rustige dag. Mijn zus Marianne met haar man Bert zijn ook naar Pingjum gekomen en we kletsen wat, doen boodschappen, kokkerellen en borrelen samen. Kortom, gewoon een gezellige familiedag.
Op zondag wilde mijn moeder de as van Charles uitstrooien (zie blog: Een zwarte dag 12/10/12) Hiervoor had ze behoorlijk wat mensen uitgenodigd. Ondanks het feit dat het een beetje beladen was hebben we een heel gezellige middag gehad.

                     Samen met mijn moeder, zus Marianne en broer Jan Dirk.

Maandag was het weer tijd om afscheid te nemen. Onze vlucht vertrekt dinsdag om 08.40. Dat betekent dat je om 06.40 op Schiphol moet zijn daarom hebben we maar een hotel genomen op Schiphol en zo als het in een strakke en efficiënte planning hoort hadden maandag avond nog een afspraak met Tessa. We hebben lekker bij Silversant in Amstelveen gegeten en na afloop kon zij gelijk haar autootje weer meenemen. (Met heel veel dank!!!!).

De twee weken Nederland zijn voorbij gevlogen en de kilo's zijn er aan gevlogen ;-))

Het was heerlijk om iedereen weer even te zien en te spreken, life of via de telefoon.

Inmiddels zijn we alweer een paar dagen op Sint Maarten en hebben op woensdag ondermeer een toertje gemaakt over het eiland met Lies en Gerard van de Sylfer die puur toevallig op de zelfde vlucht zaten als wij.
Ook zijn we donderdag uit eten geweest met Jorn und Nate, duitse kennissen/zeilers als dank omdat we een credit card voor hen hebben meegenomen vanuit Europa.
Vrijdag hebben gedanst tijdens de wekelijks muziekavond in de kroeg hier in de haven.

En..... natuurlijk zijn we volop bezig om ons vertrek naar Bonaire, wat ongeveer vier dagen varen is, voor te bereiden.

Hoe bedoel U, lekker rustig op het bootje......;-)))