woensdag 24 februari 2016

Weer in Nederland

Vijf uur tijdverschil en ongeveer 30 graden temperatuurverschil, hakt er wel in. Inmiddels zijn we er wel een beetje aan gewend, maar de eerste paar dagen hadden we het erg moeilijk.

De vluchten van Bonaire via Curaçao naar Amsterdam verliepen zeer voorspoedig. Eerst met een Fokker 50 van Insel Air naar Curaçao en daarna met een 747 van de KLM naar Amsterdam.

Nichtje Tessa was speciaal vroeg opgestaan om 'tante' Ellen te verwelkomen en neefje Mark kwam de auto brengen. Wat een geweldige verrassing.  (Dank jullie wel!!!!)

Woensdag vertrekken uit Bonaire, donderdag aankomen in Amsterdam en vrijdagochtend om negen uur melden in het Martini Ziekenhuis van Groningen. Dit betekent om 06.30 uur op, om 07.30 uur vertrekken en...........................................
                                                 ............................krabben. 

Na een halve dag van onderzoeken en informatieve gesprekken hebben we redelijk beeld van wat ons te wachten staat.

Ellen wordt op vrijdag 4 maart geopereerd. De operatie zelf, stelt volgens de artsen, niet zoveel voor en hoeft in principe niet langer dan een uur te duren. De tumor zit op een goed bereikbare plaats aan de buitenkant van de borst en met een beetje geluk kunnen ze via dezelfde incisie ook de schildwacht klier verwijderen. Deze lymfe klier moet worden onderzocht om na te gaan of er al uitzaaiingen naar de rest van het lichaam zijn.

Hoe dan ook, vol goede moed gaan we deze uitdaging aan. 

zondag 14 februari 2016

Dachten we dus weer rustig te kunnen slapen...

Allereerst wil ik iedereen bedanken voor alle felicitaties, sms-berichten, telefoontjes, What's appies, videoboodschappen, kaarten, Facebook berichten en korte golf radioberichten, die ik voor mijn 60e verjaardag mocht ontvangen.
Het was wel een verrassing dat zoveel gasten verkleed kwamen.

Met behulp van Lelle, de tuiger, is het gelukt om de furlex motor los te krijgen en de stag weer aan het voordek beslag te bevestigen.
De motor is behoorlijk gecorrodeerd en om heel eerlijk te zijn denk ik niet dat men er uberhaubt nog iets mee kan.
Het ding weegt 12 kilo en onze vriendin Caroline was zo lief om hem mee te nemen als bagage.
Dat noem ik nog eens 'girlpower'. Nu is het wachten op de nieuwe.
In de tussentijd ging ook nog de waterdruk pomp van ons drinkwater systeem kapot. Gelukkig had ik nog een andere liggen, dus dit probleem was snel opgelost.

Met de mast weer stabiel, de motor onderweg naar Nederland, normale water druk, dachten we dus weer rustig te kunnen slapen. Helaas...


Afgelopen vrijdag heeft Ellen van de oncoloog te horen gekregen dat ze een tumor heeft in haar borst en geopereerd moet worden. De artsen hier, wilden ons al naar Aruba sturen voor verder onderzoek, maar wij gaan zo snel mogelijk terug naar Nederland om daar alles in gang te zetten.

We hebben geen flauw idee hoe dit zich allemaal gaat ontwikkelen of hoeveel tijd hiermee gemoeid zal zijn. Voorlopig dus even geen zeilavonturen meer, maar belevenissen in een medisch circus.

zaterdag 6 februari 2016

Mast ellende

Dat de motor van de Furlex het begeven heeft, is bekend. We hebben een nieuwe motor besteld en de oude kunnen we inruilen. Dit betekent dat we eerst de oude moeten demonteren, deze opsturen, de nieuwe ervoor terug krijgen om deze vervolgens opnieuw te installeren.

Onze lieve vriendin Caroline heeft al aangeboden om voor het transport te zorgen, dus alles is onder controle ;-)

Na zorgvuldige bestudering van de gebruiksaanwijzing lijkt het erop dat het demonteren niet echt veel werk is.

Martin gaat aan de slag en zo waar, het project verloopt redelijk voorspoedig. Na dat alle stappen doorlopen zijn om de motor te scheiden van zijn draai mechaniek gebeurt er niets. De motor zit muur vast. Na contact met de technische dienst van Seldén in Nederland, krijg ik het advies om er met een rubberen hamer op te kloppen. "Dan komt hij wel los".

Nou, niet dus!

Wellicht als we de voorstag los maken, dan hebben we wat meer speling. De stag moet sowieso los om de motor in zijn geheel te kunnen laten zakken.
Helaas, dit werkt ook niet. Laten we de boel maar weer vastmaken, want dit heeft geen zin.
We krijgen de voorstag met geen mogelijkheid meer vast. De mast is enigszins naar achteren gezakt en er staat zoveel spanning op dat we hem niet meer recht op kunnen krijgen.

Op dat moment, komt de kustwacht aan boord voor een 'routine controle'. We hebben de mannen gelijk aan het werk gezet maar ook met behulp van wat extra kracht lukte het niet om de voorstag weer vast te maken.

Het was zelfs zo erg dat in één van de stagen een aantal strengen gebroken is. Nu begint de paniek toch wel een beetje toe te slaan want we hebben een mast die staat te dansen op het dek.

Hier moet professionele hulp bij komen! Na wat telefoontjes gepleegd te hebben komen we in contact met een tuiger, die zowaar ook de vertegenwoordiger van Seldén schijnt te zijn hier in het gebied.

Lelle, de tuiger, komt ons assisteren en met zijn hulp weten we de mast weer provisorisch vast te zetten. Hij wil hem nog niet gelijk helemaal vast zetten omdat we toch eerst de motor willen verwijderen. Hoe dat moet, daar wil hij zich eerst nog in verdiepen.

Inmiddels zijn we drie dagen verder, de mast wordt door touwtjes overeind gehouden en Lelle is zich nog steeds aan het beraden.

Tot overmaat van ramp, kregen we ook nog het bericht van Seldén, dat er sinds december 2015 een terug roep actie is voor het ophang gedeelte boven in de mast van dit type voorstag. Deze kan spontaan afbreken als er te veel spanning op komt te staan.

(Zie: "Product Recall" op de Seldén home pagina)

Wordt vervolgd....