De hele maand September heeft in het teken gestaan van het RDM Music & Food Festival. Een festival dat we zelf bedacht en georganiseerd hebben. Er was weer behoefte aan sociale activiteiten. Op een gegeven moment kreeg ik een soort brainwave om op muzikaal gebied eens iets anders te doen en meer mensen erbij te betrekken. Het idee om iets festival-achtigs te doen was ontstaan. Tijdens een festival kun je allerlei verschillende soorten entertainment bij elkaar zetten. Eten is nooit een probleem onder de yachties, muziek met de band ook niet, maar om daar anderen bij te betrekken is een ander verhaal.
Ik ben eens rond gaan vragen en een beetje gaan lobbyen, en ja, langzaam maar zeker begon e.e.a. gestalte te krijgen. In de band kon ik Barry en Lisa strikken om een kleine solo performance te geven. Naylene, een goede vriendin en pianiste wilde ook wel iets doen. Hans en Sonja van de Ikinoo konden we zo ver krijgen om iets met karaoke te doen en zo begon de line-up steeds meer invulling te krijgen.
Tijdens onze vorige optredens en oefensessies hadden we altijd een trouwe fan, Kerttu. Zij komt uit Finland en is 9 jaar oud. Alle liedjes die we spelen kan ze mee zingen. Haar ouders hadden al eens gevraagd of ze niet een keertje mocht komen zingen. Nu is een festival daar natuurlijk een uitgesproken gelegenheid voor. Het RDM Kids programma was geboren.
Twee andere kinderen, Elizabeth (8) en Christopher (9), die ook hier in de marina wonen wilden ook wel iets doen. We zijn met de kids aan de slag gegaan en de repetities gingen super goed.
In principe hadden we al een datum gepland om de hele happening te laten gebeuren, alleen gooide Covid bijna roet in het eten. Het virus stak weer op en Nieuw Zeeland ging weer terug naar level 2. Een situatie waar social distance van 1.5m weer verplicht is en je met maximaal 100 mensen bijeen mag zijn, die zich aan de afstand regels moeten houden. Heel even leek het er op dat het hele feest niet door zou gaan.
Karl, de marina manager, had ook uitdrukkelijk gezegd dat we onder level 2 niets mochten organiseren. Zodra we weer op level 1 zouden zitten konden we onze gang gaan en wilde de marina ons ook wel sponsoren. Ondanks het feit dat we nog steeds in level 2 zaten zijn we gewoon doorgegaan met de voorbereidingen van het feest. De repetities gingen gewoon door en van alle bedrijven hier op het terrein kregen we een intentie verklaring dat ze ook wel wilden sponsoren.
Door de sponsoring konden we uiteindelijk alle bezoekers gratis drank aan bieden.
Aangezien we toch nog iets meer invulling aan het hele gebeuren wilden geven, ontstond het idee om via donaties iets te doen voor een aantal goede doelen. Een van de doelen is het Black Ball Yacht Club Scholarship fund. Dit fonds kun je vergelijken met een soort studie beurs. Vanuit het fonds ondersteunen we een aantal kinderen met hun (technische) studie, gericht op de maritime industrie.
Maar om genoeg geld op te halen, moet je ook iets bieden. We zijn bij heel veel bedrijven in Whangarei langs gegaan met het verzoek of ze iets wilden sponsoren voor de loterij die we wilden gaan houden, waarvan de opbrengst geheel ten goede zou komen van het 'goede' doel. Uiteindelijk hebben 35 bedrijven meegedaan en iets gedoneerd. De hoofdprijs was een gratis 'haul out, wash and return' twv NZD250 bij de Riverside Drive Marina . Dit houdt in, dat je boot uit het water getakeld wordt, je bodem schoon gespoten wordt en dat je weer het water in gaat. Hier op de rivier is de aangroei onder je boot heel ernstig vandaar dat een 'wash & splash' heel handig is voordat je vertrekt.
We hebben voor honderden dollars aan prijzen weten te bemachtigen. Na aftrek van de kosten hielden we uiteindelijk ruim NZD1500 over om 'weg te geven'.
Een week voor de 25e September kregen we het groene licht dat het festival door kon gaan. Alles ging daarna in een hogere versnelling. Natuurlijk waren we met de muzikale repetities gewoon door gegaan, maar nu moesten we alle toegezegde prijzen en gelden gaan ophalen, een tent bouwen, het terrein in orde maken, alle deelnemers goed instrueren.....
... en natuurlijk niet geheel onbelangrijk, het publiek informeren over alle activiteiten. Via posters, Facebook posts en het radionet wisten we iedereen in de buurt te bereiken.
Onder de cruisers zijn aardig wat creatieve mensen, die graag met een kraampje op het festival terrein wilden komen staan. Op deze manier hadden we ook een 'art market'.
De beginners ukulele groep, waar Ellen in speelt, hebben we ook gestrikt om hun kunsten te vertonen.
De Bellywood Fusion Dance group van Anna was al een paar weken druk bezig om een aantal prachtige dansen in te studeren.
Seabren, de 15 jarige zoon van bevriende Nederlandse zeilers die hier wonen, wilde graag zijn percussive fingerstyle gitaar spel ten gehore brengen. We waren er allemaal klaar voor.
Het RDM Music&Food Festival stond in de steigers. Onze Belgisch vrienden van de Zensation en Masquenada zouden stoofvlees met French Fries, nee, Belgische patatten gaan bakken in een kraampje en de andere cruisers werd gevraagd om een speciaal gerecht dat hun land goed vertegenwoordigd mee te nemen.
Ik kan niet anders zeggen dat e.e.a. allemaal zeer goed is gelukt. We hadden ongeveer 130 bezoekers, het programma liep gesmeerd, er was genoeg te eten en te drinken voor iedereen en we hebben het allemaal enorm naar ons zin gehad.
Het was echt een feest om nooit te vergeten.
Van de opbrengst van de loterij hebben we NZD800 aan de de Blackball Yacht Club gegeven en NZD550 aan Sistema, een organisatie die zich inzet om minder bedeelde jeugd muziek les te geven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten