Na zeven weken rondtoeren in Nieuw Zeeland is het heerlijk om weer op de boot te zijn. Ook op de boot moeten we kamperen, want de Acapella gaat op de kant. Het is even behelpen, maar het duurt toch niet lang, want we gaan naar Nederland.
Alle voorbereidende werkzaamheden zijn gedaan en we kunnen weg. Op maandag 9 maart vliegen we met Emirates Airlines vanaf Auckland, via Dubai naar Amsterdam. In onze 'pop-up' woning in Pingjum worden we weer met open armen ontvangen. Het is de bedoeling om ruim een maand in Nederland te blijven.
De eerste afspraken zijn al gemaakt. Kinderen, kleinkinderen, familie, vrienden, medische en administratieve perikelen.
Deden we er eerst nog een beetje lacherig over. Het Corona virus slaat genadeloos toe. Afspraken worden afgezegd, de scholen gaan dicht, mensen moeten zo mogelijk thuiswerken, social distance is het toverwoord, Nederland en de rest van de wereld gaat op slot.
Alle redenen om in Nederland te zijn worden plotseling teniet gedaan. Wat doen we? Blijven we of gaan we terug? We gaan! Na slechts 9 dagen in Nederland te zijn geweest, vliegen we 17 maart weer terug naar NZ. Donderdag ochtend komen we aan. Onderweg van de luchthaven naar de boot horen we dat die donderdag nacht om 23.59 de grens volledig dicht gaat voor 'niet' New Zealanders.
Bij aankomst op de lucht haven kregen we onderstaande brief uitgereikt
Iedere reiziger die Nieuw Zeeland binnenkomt moet tenminste 14 dagen in 'self-isolation'. Je gaat/moet dus in feite in quarantaine. Je mag geen boodschappen doen, mag geen restaurants bezoeken en je moet je zo veel mogelijk distantiëren van grote groepen mensen, kortom op de boot blijven. Social distance is ook hier het toverwoord. We mogen ook geen gebruik maken van het toilet gebouw in de haven. Vrienden doen boodschappen en de marina heeft speciaal voor ons een portable toilet onder de boot geplaatst.
Daar zitten we dan, hoog en droog. Van alle kanten krijgen we hulp aangeboden en heel veel lieve berichten vanuit de hele wereld. Wij hebben geluk gehad.
Los van het aantal mensen dat daadwerkelijk besmet is met het virus of die er aan zijn overleden, zijn er ongetwijfeld op andere plekken schrijnende gevallen van mensen die volledig geïsoleerd zijn van de buitenwereld. In het Caraïbisch gebied varen zeilers rond die nergens worden toegelaten.
De boot van zeilende, Italiaanse, kennissen ligt in Australië. Vanuit daar zijn zij overgevlogen naar NZ om hier een paar weken rond te toeren. Op het moment dat ze hun huur camper hadden ingeleverd om weer terug te vliegen naar Sydney, werden de grenzen daar dicht gegooid. Nu zitten ze hier vast. Australië zit dicht, naar Italië is ook geen optie. Dakloos worden is dus zo gebeurt. Wij hebben hen onze campervan aangeboden.
Het is nu dag 3 dat we in de isolatie zitten. Eigenlijk vermaken we ons best. Het is net een lange oversteek, maar dan zonder de ongemakken van het zeilen en zonder nacht wachten ;-)) We lezen, doen kleine klusjes, schrijven een blog, maken (veel) muziek. Onze vrienden Pelle en Ulla van de Loupan doen boodschappen voor ons en om de paar uur komt er wel iemand op de boot kloppen om te vragen hoe het gaat en of ze nog iets voor ons kunnen betekenen. Hoezo "isolatie".
Onder- en bovenstaande tekeningen kregen we van onze kleindochter Asha. Wij willen iedereen, getroffenen, hulpverleners, medisch en verplegend personeel, airline crew members, kortom iedereen die door deze crisis getroffen is een hart onder de riem steken door jullie deze tekening aan te bieden.
Mooie tekening!
BeantwoordenVerwijderen