zondag 27 mei 2018

Soms zit het mee, soms zit het tegen



Op de één of andere manier wil Tahiti ons nog niet laten gaan. Bij aankomst op Moorea vonden we een behoorlijke plas rode olie onder de motor. Dit is de olie die in de sail drive, het aandrijf mechaniek, van de propeller gebruikt wordt.
Volgens Adrian, onze monteur, wijst het op een kapotte pakking tussen de motor en de sail drive. We moesten het in de gaten houden, maar zouden er wel mee terug kunnen varen naar Tahiti.


Het bleek inderdaad de pakking te zijn, maar om deze te vervangen moet de hele motor van zijn plaats. Adrian had pas na een week de tijd om deze klus te klaren. Het zou ongeveer 1 tot 2 dagen gaan duren.
Op maandag ochtend om 8 uur precies, stonden  Adrian en z'n collega op de stoep. Om 5 over 8 had hij zijn gereedschap met chirurgische precisie uitgestald en om 9.20 was de motor van zijn plaats. Om een lang verhaal kort te maken. Diezelfde middag om 13.00 uur stond de motor weer op zijn plek en was het probleem opgelost.

Mijn muziek vriend, Steve van de Liward, vond het geweldig dat we weer terug waren, want dan zouden we samen nog een optreden kunnen doen ergens bij een barretje aan het strand.

Zo gezegd, zo gedaan.

Een paar dagen later vertrokken we weer richting Moorea. Het is ongeveer 20 nm varen, hetgeen we in 4 uur kunnen doen. Net op het moment dat we bij het eiland tussen twee riffen door de pas in willen varen, breekt de ketting van één van de stuurwielen. Het andere stuur doet het gelukkig nog wel, maar het sturen gaat heel zwaar. We weten veilig de ankerplek te bereiken en inspecteren de schade. In de gebroken ketting zitten op diverse plekken scheuren. In de ketting van het andere stuurwiel vinden we ook allemaal grotere en kleinere scheurtjes. We hebben geluk gehad dat ze het niet allebei tegelijk begeven hebben.


Samen met Frits van de Bella Ciao, weten we van twee kapotte kettingen, één hele te maken. Het roer draait nog steeds heel zwaar en na onderzoek blijkt dat het onderste kogellager hoogstwaarschijnlijk vervangen moet worden.


We moeten wéér terug naar Tahiti, want dit is toch de enige plek om zaken voor elkaar te krijgen.

Het Pinksterweekend komt er aan, dus we hebben geen haast want alles is sowieso dicht. Het weer is niet echt stabiel om met een kapot roer lager de zee op te gaan en om eerlijk te zijn vinden we het wel gezellig op Moorea.

Fruit markt Moorea
   
Het is een prachtig eiland en we hebben leuk contact met de ander boten die daar liggen.

Southern Comfort

We worden uitgenodigd voor een potluck op de Southern Comfort. Er zitten al snel 15 man bij hen aan boord en iedereen heeft iets te eten en te drinken meegebracht. 

Fandango

We worden uitgenodigd aan boord van de Fandango om daar te komen lunchen samen met nog een paar andere zeilers. Wij hadden de bemanning van de Fandango voorzien van allerlei informatie over Paaseiland en ze hadden er net zo van genoten als wij.


Tenslotte worden we uitgenodigd om bij Mark en Jennifer op hun 'Starlet', een Nordhavn 46 te komen eten. Het was de bedoeling dat we samen een tijdje zouden optrekken. Zij hebben een motorboot weliswaar, maar nu met onze roer problemen gaat dat niet meer door. We komen elkaar vast wel weer ergens tegen.

Terug op Tahiti, vinden we bij een motorfietsen zaak de juiste ketting. Dit is alvast één ding dat we kunnen afstrepen.
Het kogellager levert iets meer problemen op. Dit moet besteld worden in Denemarken en het kan alles bij elkaar wel een week of drie duren voordat het hier is. De boot moet op de kant om het roer te kunnen verwijderen en het lager opnieuw te installeren. Als we dan toch de kant op moeten, zullen we gelijk de onderkant maar weer opnieuw in de antifouling te zetten en wat andere klussen doen.
(In principe kunnen we op 4 juni gehesen worden.)

Steve heeft van de gelegenheid gebruik gemaakt om nog een 'Rock the Dock' party te organiseren, wat natuurlijk weer heel leuk was.


Tahiti laat ons dus nog niet gaan. We maken van de nood een deugd en blijven genieten.


Soms zit het mee en soms zit het tegen. Er zijn slechtere plekken op de wereld om pech te hebben.


O ja, deze maand waren we ook 15 jaar getrouwd.


donderdag 3 mei 2018

Geen nieuws is goed nieuws


Tussen ons tripje naar Paas Eiland (04/04) en de verjaardag van Ellen (28/04) zit al weer geruime tijd, waarover we niets geschreven hebben. Natuurlijk gebeurt er in die weken van alles, maar zo als reeds gezegd in de titel van dit blog: "Geen nieuws is goed nieuws".
Ellen wilde eigenlijk niet weten dat ze jarig was. Zonder haar medeweten heb ik toch een berichtje op Facebook geplaatst en de reacties stroomden binnen. Al met al heeft ze een hele leuke dag gehad, die we afgesloten hebben met mede zeilers, bier, wijn en een meter pizza.
Dank jullie wel voor alle leuke berichten.

                   Shelley from Avatar, Lili from Liward, Ellen from Acapella and Jennifer from Starlet

Martin vond het nodig om 'even' naar Nederland te vliegen om zijn moeder te verrassen. Ze wilde heel erg graag naar de bruiloft van haar zus in Haarlem.  De dokter had in eerste instantie geen toestemming gegeven om dit te doen, maar naarmate de dag naderde was Bep toch wel weer behoorlijk aangesterkt. Uiteindelijk gaf de dokter toch haar fiat. Martin heeft toen aangeboden om zijn moeder te begeleiden. Hij kon het niet over zijn hart verkrijgen dat ze niet zou gaan.

                  Echtgenote Wieke                    Bep                           zus Alma


Maandagavond vertrek, 24 uur onderweg -waarvan het eerste stuk op de klapbank- woensdag ochtend in Nederland. Donderdag naar het huwelijk. Vrijdag boodschappen doen.
Zaterdag naar de kleinkinderen in Assen en Zondag weer terug naar de boot. Deze keer 36 uur onderweg. Uiteindelijk, maandag ochtend om 05.00 weer op Tahiti.


Moe maar voldaan en een koffer vol 'goodies'


Twee maanden alweer, liggen we aan onze boei in Tahiti en het voelt een beetje als thuis. We kennen onze buren, hebben een vast loopje naar de supermarkt. In onze mooie blauwe achtertuin moeten we regelmatig het gras, dat onderaan de boot groeit, maaien/afsteken. Klussen en poetsen zijn bijna dagelijks terugkerende bezigheden. We helpen nieuwkomers op weg en eten lekker met en bij mede zeilers.


















     Af en toe trotseren we de regen

Onze muziek vrienden, Steve en Lili, zijn ook weer gearriveerd en inmiddels hebben we twee optredens in de Marina verzorgd. Het is reuze gezellig met gemiddeld 50 cruisers per avond. Iedereen neemt iets te eten en te drinken mee. Er wordt gedanst en gezongen.



Langzaam hebben we de boot weer omgebouwd van huisboot naar vaarboot en bereiden ons voor om naar Moorea te zeilen. Al een half jaar hebben we niet gevaren en na een grondige controle van de boot blijkt alles nog naar behoren te werken. Nu nog de laatste boodschappen en we zijn klaar voor vertrek.


Nog twee mooie plaatjes